Υπάλληλοι Βουλής: Δύο μισθοί αφορολόγητοι, διπλό εφάπαξ και αμέτρητα επιδόματα

«Ακριβό, χαμένο μου προνόμιο…» σιγομουρμουρίζουν πλέον οι μόνιμοι υπάλληλοι της Βουλής, μια ιδιαίτερα ευνοημένη άλλοτε τάξη εργαζομένων του Δημοσίου που εδώ όμως και δύο χρόνια έχoυν «προσγειωθεί» ανώμαλα στην πραγματικότητα των αποδοχών του στενού δημόσιου τομέα, ενώ πλέον απειλούνται να χάσουν και τα ελάχιστα «κεκτημένα» που απλόχερα τους είχαν δοθεί…

Η πρωτοφανής στα κοινοβουλευτικά χρονικά ανταρσία των υπαλλήλων της Βουλής που ξέσπασε

το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, όταν ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, επιχείρησε να καταργήσει το «αυτοδιοίκητό» της, δηλαδή να αποφασίζει η ίδια η Εθνική Αντιπροσωπία διά των αποφάσεων της Ολομέλειας, είναι χαρακτηριστική της ψυχολογίας του «έκπτωτου βασιλιά» στην οποία έχουν περιπέσει…

Η αντίδρασή τους δεν έγινε γιατί με την επαπειλούμενη κατάργηση του «αυτοδιοίκητου» χάνουν κάτι ακόμα περισσότερο στο μισθό και τις αποδοχές τους, καθώς από τον Οκτώβριο του 2011 ζουν την πραγματικότητα της εξομοίωσης του ενιαίου μισθολογίου και βαθμολογίου, αλλά κυρίως γιατί θα απολέσουν οριστικά τη δυνατότητα που είχαν με διαβουλεύσεις και, χωρίς φασαρίες, σε… συνεννοήσεις με τον εκάστοτε Πρόεδρο της Βουλής και τα κόμματα να κερδίζουν επιδόματα, αυξήσεις, προαγωγές και πάσης φύσεως παροχές…

Μια δυνατότητα με την οποία, μέσα από την πάροδο των δεκαετιών, είχαν καταφέρει να διαμορφώσουν πολύ υψηλές αμοιβές και να βρίσκονται μαζί με τους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών και του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην κορυφή της μισθολογικής πυραμίδας.

Επιπροσθέτως, είχαν καταφέρει να λαμβάνουν από το 1930 αφορολόγητα δύο μισθούς αντί υπερωριών με το άνοιγμα και το κλείσιμο της Ολομέλειας, όπως και ειδικά επιδόματα (όπως αυτό κάθε φορά που διεξάγονταν εκλογές), να έχουν σημαντικούς πόρους για το Ταμείο Αρωγής τους που τους πρόσφερε ένα πολύ υψηλό δεύτερο εφάπαξ, καθώς και μια σειρά άλλων κατοχυρώσεων (το αμετάθετο, το ειδικό καθεστώς προαγωγών) και μια σειρά άλλων παροχών που, μέσα από τη σιωπή του «Βατικανού» που επικρατούσε, δεν γίνονταν ποτέ γνωστά ή γνωστοποιούνταν μετά από αρκετό καιρό…

Ενδεικτικό είναι άλλωστε πως το Β’ και Γ’ μέρος του Κανονισμού της Βουλής, με το οποίο καθορίζεται η εσωτερική οργάνωση του Κοινοβουλίου (και τα θέματα της εργασίας των υπαλλήλων της Βουλής) κρατούνται ως επτασφράγιστο μυστικό και δεν δίνονται ποτέ στη δημοσιότητα όπως και δεν αναρτώνται πουθενά οι σχετικές αποφάσεις του Προέδρου της Βουλής, επιτρέποντας έτσι να παραμένουν «σκιές» και «μύθοι»…

Το πρώτο «ψαλίδι»

Η αλήθεια είναι πως η πτώση των προνομίων και των υψηλών αποδοχών των μονίμων υπαλλήλων της Βουλής ξεκίνησε το 2009, όταν αποφασίστηκε να απαγορευτούν οι μονιμοποιήσεις των μετακλητών των κομμάτων από το «παράθυρο», μέσω αποφάσεων της Ολομέλειας, και η οποιαδήποτε πρόσληψη να απαιτεί διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

Λίγο αργότερα αποφασίσθηκε να κοπούν οι δύο επιπρόσθετοι μισθοί (15ος και 16ος) που ελάμβαναν αντί υπερωριών με το άνοιγμα και κλείσιμο της Ολομέλειας. Ένα διπλό ετήσιο «μπόνους» απ