Το στοίχημα της Μέρκελ για το ευρώ

Μια αναδρομή στον τρόπο με τον οποίο η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ χειρίζεται την κρίση της ευρωζώνης, επιβάλλοντας το σκληρό της δόγμα, κάνει μέσα από συνεντεύξεις Ευρωπαίων αξιωματούχων η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal. Ιδιαίτερη σημασία μάλιστα δίνει στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την περίπτωση της Κύπρου. Το άρθρο ξεκινά μάλλον με έναν ειρωνικό τρόπο για την σιδηρά Κυρία της ΕΕ. «Η Μέρκελ

άκουσε το εναρκτήριο κήρυγμα του Πάπα στο Βατικανό που καλούσε τους ισχυρούς να βοηθούν τους αδύναμους», γράφει η WSJ. «Λίγες ώρες μετά, στις 19 Μαρτίου, στη λιμουζίνα της για το αεροδρόμιο, η γερμανίδα καγκελάριος δέχτηκε τηλεφώνημα από τον απελπισμένο πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη. ‘Χρειάζομαι περισσότερη αλληλεγγύη’ είπε, σύμφωνα με πηγές. ‘Δεν διαπραγματεύομαι μαζί σου’ του απάντησε η Μέρκελ. ‘Μίλα με την τρόικα’. Ήταν μια τυπική κίνηση Μέρκελ: προσπαθούν να υποβαθμίσει τον κυρίαρχο ρόλο της Γερμανίας στην αναμόρφωση της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης. Λίγοι στην Ευρώπη το πιστεύουν».

Τρανταχτή απόδειξη προς αυτή την κατεύθυνση είναι και η πρόσφατη σύγκρουση με τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, κατά την οποία το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας επισήμανε ότι η μείωση των ελλειμμάτων αποτελεί το μόνο αξιόπιστο δρόμο για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών προς την ευρωζώνη. Η εφημερίδα περιγράφει λεπτομερώς και τις ενέργειες της Ανγκελα Μέρκελ αναφορικά με το ελληνικό πρόβλημα από το 2010 και έπειτα.

Ήδη από το 2010, αναφέρει η WSJ, η Μέρκελ προσπάθησε να αποτρέψει την ανάληψη των οφειλών των ευρωπαϊκών χωρών από τη Γερμανία, η οποία εντάχθηκε στην ευρωζώνη με την υπόσχεση ότι επρόκειτο για ένα ‘κλαμπ’ αυτοσυντηρούμενων χωρών. Η αρχική ιδέα της Μέρκελ, παρά τις προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αναλαμβάνουν οι ιδιώτες ομολογιούχοι τις απώλειες σε μελλοντικά σχέδια στήριξης, με το σκεπτικό ότι θα ήταν πιο προσεκτικοί στις επιλογές τους, γύρισε μπούμερανκ, με αποτέλεσμα στα τέλη του 2011 ολόκληρη η Νότια Ευρώπη να κινδυνεύει από τη φυγή κεφαλαίων. Η Γερμανία ωστόσο παρέμεινε ανεπηρέαστη από τα γεγονότα, με την κυρία Μέρκελ να μην αντιμετωπίζει καμία πίεση στο εσωτερικό της χώρας της για αλλαγή πλεύσης, αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα.

Στη συνέχεια, όταν στα μέσα του 2012 η Ευρώπη αντιμετώπιζε το πολιτικό χάος που επικρατούσε στην Ελλάδα και οι φωνές για αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη πλήθαιναν, η Γερμανίδα καγκελάριος, έχοντας μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, κάλεσε δύο υψηλά στελέχη, τον πρόεδρο της Bundesbank, Γενς Βάιντμαν, και το μέλος της ΕΚΤ, Γιόργκ Ασμουσεν για να διερευνήσουν τις πιθανές επιπτώσεις από μια τέτοια κατάληξη. Οι δύο άνδρες τη διαβεβαίωσαν ότι την Ελλάδα θα ακολουθούσε άμεσα και η Κύπρος, ενώ ο μοναδικός τρόπος για να μείνει η χώρα εντός ευρωζώνης ήταν η όποια ελληνική κυβέρνηση να μείνει πιστή στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων.

Η εφημερίδα περιγράφει με τρόπο αναλυτικό το ταξίδι στο Βερολίνο και το πως ο πρόεδρος της ΝΔ Αντωνης Σαμαράς διαπραγματεύτηκε το θέμα με την Μέρκελ. Η Μέρκελ αποφάσισε ότι άξιζε τη στήριξή της, με την προϋπόθεση ότι θα προχωρούσε σε μεταρρυθμίσεις. Λίγο αργότερα, μάλιστα, κατσάδιασε τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε όταν εκείνος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους τονίζοντάς του ότι δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να «πουλήσει» μια τέτοια ρύθμιση στους Γερμανούς φορολογούμενους.

«Η Γερμανία είναι σε δύσκολη θέση» καταλήγει το άρθρο αναφερόμενο σε μια δήλωση της Μέρκελ στην εφημερίδα το 2009. «Αν κάνουμε πάρα πολλά, κυριαρχούμε. Εάν κάνουμε πολύ λίγα, μας επικρίνουν επειδή δεν είμαστε ηγέτες» είπε. «Θα διασφαλίζω πάντα ότι μία μεγάλη χώρα δεν εκδίδει οδηγίες».

http://online.wsj.com/article/SB10001424127887324695104578418813865393942.html?mod=WSJEurope_hpp_LEFTTopStories