Το εθνικό κράτος των Ελλήνων πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και μετά τις εκλογές!

(Αποφασίστε για μάς !)

Τις προάλλες, με αφορμή δηλώσεις του Γάλλου σοσιαλιστή υποψηφίου, το «Έθνος» τού, πάντοτε κραταιού, εθνικού εργολάβου κ. Μπόμπολα, κυκλοφόρησε με πανηγυρικό πρωτοσέλιδο:  «Γκρεμίζει το «τείχος της Μέρκελ» ο Ολάντ» !

Την ίδια μέρα, ο έτερος κατά Καραμανλή «προστάτης» της κεντροαριστεράς υπερθεμάτισε: «Γαλλική Επανάσταση»!. Με υπότιτλο «Σχέδιο σωτηρίας (και) για την Ελλάδα» και σε έγχρωμο πλαίσιο τη δήλωση Ολάντ «Πρέπει να βοηθήσουμε τους Έλληνες να σταθούν και πάλι στα πόδια τους».

Οι πρωτοσέλιδες επιλογές πασχίζουν ματαίως να συναγωνιστούν σε δραματικότητα

Το σοβαρό όμως ζήτημα είναι ότι, στο βάθος, διαχέουν μια δηλητηριώδη για τη συγκυρία νοοτροπία : (Γάλλοι) Ψηφίστε για μάς !

 Δεν ερμηνεύουμε αυθαίρετα. Κοινωνήσαμε την πολιτική λογική που υποδηλώνουν οι πηχυαίοι τίτλοι.

Δυστυχώς, υπήρξαν όντως πολλοί που είπαν : «έλα μωρέ, θα καθαρίσουν και για μας οι Γάλλοι, θα ξεσφίξει λίγο τα λουριά η Μέρκελ».

Ήθελαν να αγνοούν την παροιμία «άμα δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις να σε ξύσει άλλος».

Όπερ συμβαίνει στην περίπτωση. Διότι στο εσωτερικό του «Έθνους» διαβάζουμε ότι ο Ολάντ πρότεινε ευρωομόλογα αλλά «όχι για να αμοιβαιοποιηθεί το ευρωπαϊκό χρέος».

Μετάφραση : κανένας δεν πρόκειται να πληρώσει τα χρέη μας.

Όπως κανένας δεν πρόκειται να πολεμήσει για μάς.

Όπως, επίσης, κανένας δεν πρόκειται να μάς ταΐσει.

Αυτές οι καταστροφικές αυταπάτες διαπότισαν τη συλλογική συνείδηση μετά το 1974.

Δηλωτικές παρακμής -η οποία κατά τον Κονδύλη άρχισε το 1922- τις ενδείξεις της οποίας το πολιτικό σύστημα σκουπίζει κάτω απ’ το χαλί.

Για να αναδειχθεί πόσο επικίνδυνο είναι να δημιουργείται, ηθελημένα ή αθέλητα, η εντύπωση ότι τα βάρη μας πιθανόν θα αποσείσει μια εκλογική αναμέτρηση στην αλλοδαπή, απαιτείται μια νοητή, ιστορική αλληλουχία.

Όταν ο Καραμανλής επέστρεψε το 1974, φοβούμενος Τουρκική επίθεση στην ελληνική επικράτεια και μη έχοντας εμπιστοσύνη στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ζήτησε από τον Ζισκάρ ενίσχυση σε ενδεχόμενο ανάγκης. Επί κάποια χρόνια μετέπειτα, Γαλλικά μαχητικά βρισκόντουσαν σε επιφυλακή για να συνδράμουν αν εκδηλωνόταν τουρκική επεκτατικότητα. Η πληροφορία, απόρρητη φυσικά στην εποχή, δημοσιεύθηκε τη δεκαετία του 90, ενώ ο Καραμανλής βρισκόταν στη ζωή, χωρίς να διαψευσθεί.

Αλλά και η ένταξη στην ΕΕ, εκτός από προδικτατορικό πολιτικό όραμα και εθνικό ζητούμενο για τον Καραμανλή, επισπεύστηκε και για λόγους εθνικής ασφαλείας, όπως αυτή νοούταν από την πολιτικοοικονομική ελίτ της χώρας, αφού μόνη η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ είχε αποδειχθεί ανεπαρκής.

Οι Τούρκοι δεν θα επιτεθούν σε ένα μέλος της ΕΕ – τότε ΕΟΚ.

Αυτή ήταν η κεντρική ιδέα, που αφενός διαπαιδαγώγησε φοβικές όλες τις επόμενες γενιές Ελλήνων, αφετέρου διαμόρφωσε στρατηγικό δόγμα μη εμπλοκής που ακύρωσε ιστορικές ευκαιρίες αναχαίτισης του νεοοθωμανισμού.

Δεν φτάσαμε τυχαία στα Ίμια.Και