Την πολιτική επιστράτευση επισείει η κυβέρνηση στους απεργούς των αστικών συγκοινωνιών

Με το «όπλο» της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών στις αστικές συγκοινωνίες απειλεί η κυβέρνηση, σε μια περίοδο που αρχίζει να φαίνεται ότι υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός από την αξιωματική αντιπολίτευση για να υπάρξει ένας απεργιακός κλοιός και να διογκωθεί το μέτωπο των εργαζομένων που διαφωνούν με τη μνημονιακή πολιτική.

Η κυβέρνηση αφήνει ανοικτό, και δεν θα αργήσει ενδεχομένως να φανεί, το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει το όπλο της επίταξης

των εργαζομένων. Ουσιαστικά με έμμεσο τρόπο και με το επιχείρημα της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος ήδη υποδεικνύουν την επίταξη, η οποία όμως είναι εξαιρετικά δύσκολη απόφαση.

Σε μια χρονική στιγμή που η κυβέρνηση σε θεωρητικό- ή φραστικό – επίπεδο επιζητεί την κοινωνική συναίνεση, επενδύει πολιτικά στη γνωστή θεωρία του κοινωνικού αυτοματισμού, επιδιώκοντας να στραφεί η μία κοινωνική ομάδα κατά της άλλης, με αφορμή τις διακοπές ρεύματος.

Η αναφορά του υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη ουσιαστικά για συντεχνιακές διεκδικήσεις των απεργών και οι έμμεσες επισημάνσεις περί «ρετιρέ» προδιαγράφουν τις μελλοντικές κινήσεις, στη γραμμή βεβαίως που χάραξε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με τις αυστηρές οδηγίες που έχει δώσει.

Παρά την αυστηρή κριτική και την επίθεση που εξαπολύουν στους συνδικαλιστές, μέχρι στιγμής δεν έχει ληφθεί οριστική απόφαση για την επίταξη και στο Μέγαρο Μαξίμου αναμένουν να δουν πώς θα εξελιχθούν οι κινητοποιήσεις.

Τις επόμενες ημέρες και αν η κατάσταση φθάσει στο απροχώρητο, θα χρησιμοποιήσει το «όπλο» της επιστράτευσης, για το οποίο όμως υπάρχουν ενστάσεις στο εσωτερικό του Υπουργικού Συμβουλίου. Παράλληλα επιστρατεύονται υπουργοί και βουλευτές σε μια προσπάθεια να διαμορφωθεί η άμυνα της κυβέρνησης έναντι της κριτικής των απεργών, ενώ ανεβαίνουν σιγά σιγά οι τόνοι και στέλνονται non papers.

Κομματική πειθαρχία έχει τεθεί και για τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και γίνεται προσπάθεια να ευθυγραμμιστούν πλήρως με τις κυβερνητικές προτάσεις, αν και ο διαγραμμένος πρόεδρός της, Κιουτσούκης είναι στα κάγκελα.

Η κυβέρνηση διαμορφώνει τις συνθήκες για να κερδίσει πολιτικά οφέλη από τη θεωρία περί κοινωνικού αυτοματισμού. Έτσι χτίζει σιγά-σιγά το επιχείρημα της επιστράτευσης προτάσσοντας το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να υπολογίζει πάντοτε όλες τις παραμέτρους που θωρακίζουν το δημόσιο συμφέρον και τα δικαιώματα των πολιτών.Αν και δεν επικρίνουν το δικαίωμα στην απεργία, διευκρινίζουν ότι δεν πρέπει να προκαλούνται προβλήματα στο κοινωνικό σύνολο και στο δημόσιο συμφέρον από συντεχνιακές αντιλήψεις.

«Γι΄ αυτόν τον λόγο η μεν κυβέρνηση κάνει αυτό που οφείλει να κάνει και καθένας από όλους εκείνους οι οποίοι ασκούν τα δικαιώματά τους αναλαμβάνει τις ευθύνες του» διαμηνύουν από το Μαξίμου.

Υπάρχουν όμως και υπουργοί που διαπιστώνουν ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο και σε προφανή αμηχανία, παρακολουθώντας με αγωνία και έκδηλο φόβο για το πολιτικό κόστος το απεργιακό μέτωπο.

«Το κόστος θα είναι μεγάλο και θα φανεί σε βάθος χρόνου» παραδέχονται υπουργοί που δεν συμφωνούν με τη θεωρία του κοινωνικού αυτοματισμού, δηλαδή στην αντιπαράθεση μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, στην οποία επενδύει η κυβέρνηση.

Είναι χαρακτηριστική η αναφορά που ακούγεται και θυμίζει τη φράση του Λένιν που παρομοίαζε τις απεργίες- ακόμη και την πιο μικρή και ασήμαντη- με τα «κεφάλια της Λερναίας Υδρας της επανάστασης» . Η κυβέρνηση σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σταματήσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις επιλέγει τη μετωπική σύγκρουση με τους απεργούς και δεν θα αργήσει να προτάξει και το επιχείρημα ότι η απεργία έχει πολιτικά κίνητρα και είναι καθοδηγούμενη.

Στην κυβέρνηση θεωρούν ότι η πολιτικοποίηση της υπόθεσης θα τους βοηθήσει να ξεφύγουν από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται λόγω των λανθασμένων χειρισμών που έχουν γίνει.

Σε όσους υποστηρίζουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς προσπαθεί να αποφύγει το πολιτικό κόστος, απαντούν ότι ο Πρωθυπουργός έχει πλήρη και απόλυτη επίγνωση της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί και κρατάει στα χέρια του το «όπλο» της πολιτικής επιστράτευσης, αν η κατάσταση φθάσει στο απροχώρητο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι «το μπαλάκι» βρίσκεται πλέον στο πρωθυπουργικό γραφείο. Η αλαζονεία όμως που επιδεικνύουν ορισμένα κυβερνητικά στελέχη είναι πρωτοφανής. Υπάρχουν ευθύνες γι΄ αυτή την εξέλιξη; «Όλοι έχουν ευθύνες ανάλογα με τον ρόλο τους» επισημαίνουν ορισμένοι υπουργοί, αλλά καθιστούν σαφές ότι δεν είναι η ώρα να αναζητηθούν, να καταλογιστούν και να επιμεριστούν.

Μ.Α.