Τελικά…συμφέρουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες;

Οι υπέρμαχοι των  Ολυμπιακών Αγώνων συνεχώς τονίζουν πως η διεξαγωγή τους προσκομίζει πολλά οικονομικά οφέλη στην πόλη που τους διοργανώνει. Γίνονται επενδύσεις στις υποδομές, διαφημίζεται η πόλη, και για δυο εβδομάδες ο τουρισμός ανθεί.

Είναι όμως αλήθεια ο παραπάνω ισχυρισμός; Κερδίζουν όντως οι πόλεις και τα κράτη από τους Αγώνες;

Εξαρτάται, αν και μάλλον όχι. Υπάρχουν κάποιες πόλεις που ίσως να κέρδισαν οικονομικά, όπως η Βαρκελώνη, αλλά η έρευνα δείχνει

Ακόμη και σε έναν ιδανικό κόσμο, όπου οι υποψήφιες πόλεις θα συμπεριφέρονταν λογικά, ο ανταγωνισμός για να πάρουν το χρίσμα θα τις άφηνε απένταρες, ή τουλάχιστον στα ίσα τους. Όμως δεν ζούμε σε ιδανικό κόσμο. Στην πράξη, οι διοργανώτριες πόλεις πέφτουν θύματα ιδιωτικών συμφερόντων, που υπόσχονται περισσότερα από όσα μπορούν να πληρώσουν οι πόλεις.

Τα προβλήματα ξεκινούν από την ίδια την διαδικασία υποψηφιότητας. Πρόκειται για έναν μαραθώνιο που αρχίζει τουλάχιστον δέκα χρόνια πριν την εναρκτήρια τελετή. Υπάρχουν πολλές φάσεις, σε κάθε μια από τις οποίες η πόλη θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι ικανή να προσφέρει κάτι καλύτερο από τις ανταγωνίστριες. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο τα σχέδια γίνονται πιο λεπτομερή, πιο ακριβά, και πιο μεγαλοπρεπή.

Αν η όλη διαδικασία ήταν λογική, η κάθε οργανωτική επιτροπή θα είχε μελετήσει τα πιθανά κέρδη, και θα τα υπολόγιζε έτσι ώστε η τελική προσφορά να ήταν τέτοια που να της συνέφερε.

Οι τοπικές όμως  ολυμπιακές επιτροπές είναι συνήθως ελεγχόμενες από ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία έχουν να κερδίσουν από τα τεράστια κατασκευαστικά έργα που θα γίνουν εν όψει των αγώνων.

Τα συμφέροντα αυτά αποτελούνται από κατασκευαστικές εταιρίες, συνδικάτα, γραφεία μελετών, τράπεζες, και δικηγόρους, μεταξύ πολλών άλλων. Όλοι αυτοί πείθουν και συμπαρασύρουν τους πολιτικούς.

Το αποτέλεσμα είναι η πόλη να μην εκπροσωπείται σωστά από την επιτροπή διεκδίκησης. Στην πραγματικότητα, η επιτροπή εκπροσωπεί τον εαυτό της και όχι την πόλη, κάνοντας  προσφορές ανάλογες με τα ιδιωτικά κέρδη στα οποία αποσκοπεί, αντί να λαμβάνει υπόψη τα δημόσια οφέλη (έναντι του κόστους). Και επειδή τα ιδιωτικά κόστη είναι ελάχιστα, ενώ τα ιδιωτικά οφέλη πολλά, οι επιτροπές διεκδίκησης που υποτίθεται εκπροσωπούν τις πόλεις, υποβάλλουν υπερπροσφορές, αποκλείοντας τα οποιαδήποτε δημόσια οικονομικά κέρδη.

Εν τω μεταξύ, σε όλη τη διάρκεια της διεκδίκησης των αγώνων, οι  υποψήφιες πόλεις ξοδεύουν εκατομμύρια δολάρια. Για παράδειγμα, το Σικάγο δαπάνησε $100 εκατομμύρια για την διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016, που τελικά δεν πήρε.

Στην περίπτωση που μια πόλη κερδίσει το χρίσμα, κανονικά θα έπρεπε οι σχεδιαστές πολεοδόμοι κλπ να χαράξουν τα ιδανικά σχέδια εκμετάλλευσης χώρων κλπ. Δυστυχώς όμως, οι σχεδιασμοί πάντα γίνονται βιαστικά και στο πόδι,  εν μέσω χαοτικών συνθηκών, με απώτερο σκοπό να ικανοποιηθούν τάχιστα τα σχέδια που είχαν υποβληθεί στην ΔΟΕ. Το μόνο καλό είναι ότι όλα γίνονται γρήγορα, και ξ