Τα γεγονότα της Τουρκίας υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα της σταθερότητας στην Ελλάδα

Όπως έχουμε πλέον σήμερα όλοι εμπεδώσει, στην Τουρκία λαμβάνουν χώρα εκτεταμένα επεισόδια στα όρια της πραγματικής εξέγερσης, τα οποία δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πού ακριβώς θα καταλήξουν – σίγουρα όμως θα καταλήξουν κάτω, με διάφορες πιθανές εξελίξεις να κυοφορούνται σαφέστατα.

Αν κάτι μας διδάσκουν τα γεγονότα στην Τουρκία είναι αυτό που γνωρίζαμε ήδη: ότι διανύουμε μια πολύ ασταθή περίοδο σε μια πολύ ασταθή περιοχή. Ότι δεν γνωρίζουμε τί θα μας ξημερώσει (ποιος πόλεμος, ποια εξέγερση, ποια οικονομική κατάρρευση) στον βόρειο, νότιο, ανατολικό και δυτικό γείτονά μας. Ευρωπαϊκά,

ιταλικά ή μικρασιατικά, βαλκανικά ή συριακά και αιγυπτιακά. Κοινώς: ότι δεν είναι καιρός για πειραματισμούς! Ότι προτεινόμενες λύσεις που πέφτουν στο τραπέζι του… καφενείου με περισσή ευκολία και χάρη (να ακυρώσουμε το Μνημόνιο με ένα μόνο άρθρο μένοντας στο Ευρώ, να βγούμε από το Ευρώ, να εκβιάσουμε τους εταίρους, να αλλάξουμε μείζονες γεωπολιτικές συμμαχίες μέσα σε δυο μέρες) θα μπορούσαν να αποβούν καταστροφικές όχι μόνο καθ’ εαυτές, αλλά λαμβάνοντας υπ’ όψιν και παντελώς αστάθμητους παράγοντες του περιγύρου. Πλην κινήσεων απόσυρσης του εδώ μεταπολιτευτικού συστήματος, πλην πρωτοβουλιών ελάφρυνσης του βάρους της κρίσης στον πολίτη και πλην μεθοδικών, καλομελετημένων γεωπολιτικών και οικονομικών διεκδικήσεων, για όλα τα υπόλοιπα ισχύει το «όχι απότομες κινήσεις»!

Ελάχιστο παράδειγμα: φαντάζεστε το διπλωματικό κομφούζιο αν όλος ο κρατικός και κομματικός κορμός μιας συριζαϊκής κυβερνήσεως, πλην της comme il faut κεφαλής, διακήρυττε σήμερα την αλληλλεγγύη στον εξεγειρόμενο τουρκικό λαό εναντίον της κυβερνήσεώς του; Και αν όχι σήμερα, τότε κατά την ενδεχόμενη κλιμάκωση των επομένων ημερών; Άλλο τι σκεφτόμαστε ως πολίτες και άλλο πώς εκφραζόμαστε ως εκπρόσωποι του κράτους, μα αυτό σίγουρα δεν είναι αυτονόητο για όλους… Μια τέτοια «εχθρική ενέργεια» μιας κυβερνήσεως προς μιαν άλλη θα απελευθέρωνε ίσως αλυσιδωτές αντιδράσεις που, στην καλύτερη περίπτωση, θα επηρέαζαν εμμέσως όλους τους τομείς και θα έβαζαν την Ελλάδα στο «πλαίσιο του προβλήματος». Το ίδιο ισχύει για το παραμικρό που μπορεί να ανακύψει στην γεωγραφική γειτονιά ή στην διεθνή πολιτική. Τίποτα δεν συμβαίνει στο κενό. Ειδικά σε αυτήν την περίεργη περίοδο…

Σταθερότητα, λοιπόν. Σταθερότητα, σταθερότητα, σταθερότητα. Όχι απότομες κινήσεις! Και όχι στην δημιουργία των συνθηκών που προξενούν κατ’ εξοχήν «απότομες κινήσεις»…

Α.Κ.