Τ. Ερντογάν: Ένας επικίνδυνος αντίπαλος για τον χειμαζόμενο Ελληνισμό

Πριν από τρία ακριβώς χρόνια - τέτοιες μέρες, θυμάμαι - είχα βρει υπερβολικό τον χαρακτηρισμό του πρώην συμβούλου στρατηγικής του Ντόναλντ Τραμπ Στιβ Μπάνον για τον Ταγίπ Ερντογάν ως του πιο επικίνδυνου ανθρώπου στον κόσμο.

Η συνέχεια ωστόσο διέψευσε την αρχική μου εκτίμηση ότι ο Νεο-Οθωμανός ''σουλτάνος'' κινείται σε προβλέψιμα όρια επικινδυνότητας. Και τη διέψευσε γιατί, στην τελευταία του ακρότητα - ζωσμένος με τα άρματα του μεγαλοϊδεατισμού, του ισλαμοφασισμού και της... στρατηγικής του διορατικότητας και ευφυΐας - βρήκε τρόπο (μέσω μια τουρκικής εταιρείας ψηφιακής

Να προσεγγίσει τον γνωστό Αυστριακό YouTuber ''Kraut'', με σκοπό να ''στρατολογήσει'' - δια του πασίγνωστου καναλιού του (''Kraut and Tea'') - συμμάχους, για να εμποδίσει την μαζική αναγνώριση της αρμενικής Γενοκτονίας!!!

Ο προπαγανδιστικός λόγος προσηλυτισμού των υποψηφίων για παγίδευση θα στηριζόταν σε ''έρευνα'' της εν λόγω τουρκικής εταιρείας που θα προωθούσε την τουρκική άποψη για τη ''σφαγή των Αρμενίων'' με ένα κείμενο ερντογανικού ύφους το οποίο ο ''Kraut'' θα παρήγαγε, θα κινηματογραφούσε και θα ανέβαζε στο κανάλι του [το οποίο, σημειωτέον, δημιουργήθηκε το 2015, έχει 357.000 subscribers (συνδρομητές) και ''μέχρι στιγμής καταγράφει 19.703.962 συνολικά views σε όλα τα βίντεο που έχει ανεβάσει''].

Όλα αυτά - ευτυχώς - δεν καρποφόρησαν, γιατί - όπως αποκάλυψε σε μήνυμά του ο ίδιος ο Αυστριακός YouTuber - ''αρνήθηκε να υποκύψει στην τουρκική προπαγάνδα για συνειδησιακούς λόγους''. Την ίδια αρνητική στάση κράτησε και ένας άλλος συνάδελφός του που δεν δέχθηκε να συζητήσει την πανομοιότυπη προσφορά που του έγινε εκ μέρους του τουρκικού Μέσου.

Το γεγονός αυτό, ωστόσο, όπως και άλλα που προσπερνάμε αψήφιστα σήμερα - και έχουν να κάνουν με τον ακήρυχτο πόλεμο του τουρκικού κυβερνοχώρου κατά των αντιπάλων του Ερντογάν και με την αλίευση ίνφλουενσερς (ανθρώπων που δραστηριοποιούνται συνήθως στα social media και ασκούν επιρροή γύρω τους με σκοπό να τους μετατρέψουν σε πολιτικούς ''πράκτορες επιρροής'' της Τουρκίας) - θα έπρεπε ήδη να αφυπνίσουν τα αντανακλαστικά της Αθήνας.

Να τα αφυπνίσουν και να την κάνουν να αναπτύξει πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές άμυνες απέναντι στον υβριδικό πόλεμο των Τούρκων. Τον πόλεμο που, όπως αποδείχθηκε, δεν έχει σαν αποκλειστικό του όχημα την εργαλειοποίηση μεταναστών έτσι όπως τη γνωρίσαμε στον Έβρο, αλλά και πιο σύγχρονες, υποχθόνιες και ευφάνταστες μεθόδους επίτευξης στόχων οι οποίες επισκιάζουν και τον Δούρειο Ίππο των αρχαίων προγόνων μας ακόμα.

Αν μάλιστα σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε τους πειραματισμούς των ''Αυλικών'' του Τούρκου Προέδρου με ΜΚΟ, οικοσυστήματα ιστοσελίδων, ''τρολς και μποτς'' επικοινωνίας στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, ντοκιμαντέρ και τηλεσειρές που αναδεικνύουν το ''οθωμανικό μεγαλείο'', τότε θα καταλάβουμε τον βαθμό διορατικότητας του εν λόγω ηγέτη.

Του ηγέτη που είναι κυρίαρχα επικίνδυνος για τον Ελληνισμό, γιατί έχει πάρει μαθήματα ''ρυθμικής διπλωματίας'' από τον ''αρχιτέκτονά'' της ΥΠΕΞ της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος ανταγωνιζόταν σε πανουργία τον ''μάγο'' ομόλογό του των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, που έμεινε στην ιστορία ως ο ''βρώμικος Χένρι'' της κυπριακής τραγωδίας για τον ρόλο που έπαιξε κατά την τουρκική εισβολή το 1974.

Είναι κυρίαρχα επικίνδυνος για τον Ελληνισμό, γιατί έδειξε το αληθινό του πρόσωπο στη Θράκη (κατά τη διάρκεια της επιχείρησης λαθροεισβολής του Μαρτίου του '20 στον Έβρο, πέρα απ' τις προβοκάτσιες και τις διαδηλώσεις που στήνει περιοδικά εκεί δια των εκπροσώπων του), το Αιγαίο (παραβίαση των ΕΧΥ το καλοκαίρι του '20 απ' το τουρκικό ερευνητικό Oruc Reis το οποίο παρέμεινε αρόδο έξω απ' το Καστελόριζο επί τρίμηνο μαζί με τον συνοδευτικό στολίσκο προστασίας του) και την Κύπρο.

Την ελεύθερη Κύπρο που καραδοκεί να την κάνει δική του και γι' αυτό παραβιάζει αυθαίρετα και προκλητικά με τα τουρκικά ωκεανογραφικά την ΑΟΖ της, ενώ ενημερώνει σε τακτά διαστήματα - δια του ψευδοκράτους - τον ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες ότι θα προχωρήσει σε γεωτρήσεις στα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Της Κυπριακής Δημοκρατίας που κινδυνεύει θανάσιμα σήμερα (47 χρόνια απ' την τουρκική εισβολή) λόγω της ανεμπόδιστης επιχείρησης του Ταγίπ Ερντογάν να εδραιώσει στα Κατεχόμενα (στην περιοχή Λευκονοίκου, συγκεκριμένα) παράνομη βάση πολεμικής αεροπορίας για μόνιμη εγκατάσταση 15 με 20 drones στο αεροδρόμιο της Τύμπου, όπως εξήγγειλε ήδη ο ίδιος με περηφάνια, γιατί είναι έργα τουρκικής κατασκευής.

Είναι μοντέλα ''Bayraktar TB2 (όμοια με εκείνα που είχε χρησιμοποιήσει προκλητικά στον Έβρο τον Μάρτιο του '20 - ως καθοδηγητικά όργανα του εργαλειοποιημένου απ' τον ίδιο μεταναστευτικού στρατού του - με κωδικό ''1453''), παραγωγής της εταιρείας Baykar Makine, τεχνικός διευθυντής της οποίας είναι ο γιος του ιδρυτή της ομώνυμης αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας Σελτζούκ Μπαιρακτάρ, γαμπρός του Τούρκου Προέδρου.

Σ' αυτά τα νέα εξοπλιστικά των Τούρκων (πέρα απ' τα S-400 που... πάλιωσαν - ειδησεογραφικά - και τα 6 επιθετικά γερμανικά υποβρύχια των Τούρκων), αν προσθέσουμε και το ελαφρύ, αμφίβιο αεροπλανοφόρο Anadolu (το οποίο κατασκεύασε η κρατική ισπανική εταιρεία Navantia που είχε κατασκευάσει και το αεροπλανοφόρο ''Βασιλιάς Χουάν Κάρλος Α'), θα καταλάβουμε πόσο επικίνδυνος είναι ο Ταγίπ Ερντογάν και πόσο απειλητικός για Ελλάδα και Κύπρο.

Είναι απειλητικός, ασυγκράτητος και επικίνδυνος όχι μόνο γι' αυτά που έκανε και για τη διπλωματική μαεστρία του να προχωρά ανενόχλητος τη στρατηγική της ''Γαλάζιας Πατρίδας'', αλλά και γιατί επινοεί διχαστικές μεθοδεύσεις σε βάρος των μουσουλμάνων μειονοτικών της Θράκης και των Ελληνοκυπρίων της Μεγαλονήσου.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, στην τελευταία περίπτωση, είναι το κάλεσμά του στους αδελφούς μας της Κύπρου να διεκδικήσουν δικαστικά τις χαμένες περιουσίες τους, για να μπορεί να νομιμοποιήσει με την υπογραφή τους την τουρκική κατοχή στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα του νησιού και να εδραιώσει ως επίσημη διοικητική αρχή την τουρκοκυπριακή ψευτοηγεσία).

Ο στόχος του πλέον είναι ολοφάνερος και εκρηκτικά διεκδικητικός: Η εδραίωση με κάθε τρόπο μιας απεξαρτημένης εξοπλιστικά από άλλες χώρες Τουρκίας ως επικυρίαρχης, πανίσχυρης περιφερειακής δύναμης της Ανατολικής Μεσογείου.

Ως δύναμης που να μη χρειάζεται να λογοδοτεί πουθενά, για να είναι ελεύθερη να χρησιμοποιεί σαν προσάναμμα των σχεδίων της τη Θράκη(η αναγνώριση ''τουρκικής'' μειονότητας θα είναι μόνο η αρχή όσων δραματικών για τον Ελληνισμό θα επακολουθήσουν), το Αιγαίο (το ''καζάν-καζάν'' του Τούρκου Προέδρου είναι πάνω από το μισό Αιγαίο στους χάρτες του, άρα υπερβαίνει τα όρια ''συνεκμετάλλευσης'' του συμβούλου του Έλληνα πρωθυπουργού Θάνου Ντόκου) και την ελεύθερη νότια Κύπρο (στην κυριότητα της οποίας ανήκουν τα χρυσοφόρα θαλάσσια οικόπεδα της ΑΟΖ της).

Έτσι οι τρεις αυτές κοιτίδες του Ελληνισμού θα αποτελέσουν για εκείνον το όχημα αναβίωσης της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας που ονειρεύεται, η οποία θα φέρει - ως ''Νέα'', πλέον - την υπογραφή ''Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν'' στην ούγια της γέννησής της...

Απέναντι στον σύγχρονο ''Αρμαγεδώνα'' - που άλλαξε εν μια νυκτί ως και την ονομασία του Αιγαίου ακόμα (''θάλασσα των νησιών'' Φεβρουάριος 2021) - Αθήνα και Λευκωσία περί άλλων τυρβάζουν και φαντασιώνονται (δικαίωση μέσω Χάγης για την οριοθέτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και επιστροφή της Αμμοχώστου και της Καρπασίας στην ελεύθερη Κύπρο μέσω της ίδιας οδού).

Κατά βάθος ωστόσο Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι κυβερνώντες νιώθουν αδύναμοι να παρέμβουν και να επηρεάσουν κατ' ελάχιστον την ΕΕ και τις ΗΠΑ στο θέμα των αυθαιρεσιών και προκλήσεων της Τουρκίας. Έτσι επιλέγουν τον στρουθοκαμηλισμό και τα φοβικά σύνδρομα απ' το αντιμετωπίσουν με αποφασιστικότητα τις εθνικές προκλήσεις που ορθώνονται μπροστά τους .

Και εθνική πρόκληση ήταν να μπορούσαμε να πείσουμε, στις αλληλοδιαδοχικές Συνόδους Κορυφής της Ευρωζώνης, τους εταίρους μας για το αυτονόητο: ότι, δηλαδή, κάθε υποχώρηση της Ελλάδας και της Κύπρου στις τουρκικές απαιτήσεις ισοδυναμεί με προσβολή απ' τον ισλαμοφασισμό των ευρωπαϊκών συνόρων, απώλεια της αξιοπιστίας της ΕΕ και δημιουργία νέου τύπου ''δικαίου'' που παραβιάζει τις θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αρχές και προκρίνει τη λογική των τετελεσμένων.

Αν τους πείθαμε γι' αυτά, τότε θα τους κάναμε να δουν και τον κίνδυνο υποταγής της Ευρώπης στην Τουρκία μέσω του Αιγαίου και της Κύπρου. Θα τους κάναμε να δουν πως, αν πέσουν η Ελλάδα και η Μεγαλόνησος, τότε ο δρόμος του Ερντογάν θα είναι ανοιχτός για άλωση της Ευρώπης.

Για άλωση της Ευρώπης μέσω των νέων μεταναστευτικών κυμάτων που ετοιμάζει (''διανθισμένων'' με τρομοκράτες εξτρεμιστές) και των σχεδίων για εμβληματικά έργα-τρόπαια που θα τον οδηγήσουν στην κατάκτηση και πολεμικών τροπαίων δια της αναθεώρησης Διεθνών Συνθηκών.

Σημειωτέον ότι με τη διώρυγα της Κωνσταντινούπολης θα γκρεμιστεί η Συνθήκη του Μοντρέ (1936) και θα αλλάξει το καθεστώς ναυσιπλοΐας στα Στενά, ενώ με την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου - που την ενέκριναν επιπόλαια ΗΠΑ και Γερμανία - θα αναθεωρηθεί σε βάρος μας η Συνθήκη της Λωζάνης (1923).

Με δεδομένα αυτά και ορίζοντα το 2023 (έτος συμπλήρωσης 200 χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ) προχωρά ο Ταγίπ Ερντογάν τη στρατηγική του επίθεση, σίγουρος ότι μέχρι τότε θα προσκομίσει οφέλη σε στρατηγικό επίπεδο (Συρία, Λιβύη, Κατάρ, Αζερμπαϊτζάν, Αλβανία) και θα κάμψει με ''καρότο'' και ''μαστίγιο'' (διπλωματικό και στρατιωτικό εξαναγκασμό) τις αντιστάσεις του χειμαζόμενου Ελληνισμού για Αιγαίο και Κύπρο...

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Διαβάστε περισσότερα