Συνένοχοι στις ανομίες τους δεν θα γίνουμε!

Τι να ’ναι η συγκυβέρνηση; Μην ειναι οι καμποι, μην ειναι τα απαρτα ψηλα βουνά; Και αυτά και κείνα και όλα μαζί σε ενα αχταρμά συνδιοίκησης και συνενοχής είναι!

Ας τα πάρουμε πάλι από την αρχή μήπως και τα εμπεδώσουμε καλύτερα: πριν ακριβώς δυο χρόνια, γιορτάσαμε και γενέθλια τρομάρα μας, εκλέχτηκε με απόλυτη αυτοδυναμία και διαφορά 10,5 μονάδων μια κυβέρνηση που έμελλε να βάλει τη χώρα στο ΔΝΤ και να την εξαθλιώσει πραγματικά. Και δεν θα σταθώ στα κορυφαία λάθη της προηγούμενης διακυβέρνησης και στα ακόμη πιο κορυφαία

της προπροηγούμενης γιατί δεν θα βρούμε άκρη. Αυτή η χώρα, έτσι από κατάρα μάλλον, ταλαιπωρείται από διαρκή λάθη, εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις πραγματικών ηγετών που «στεγνώνοντας την ψυχή τους», την υπηρετήσαν με απόλυτη συναίσθηση της αποστολής τους.

Θα σταθώ στην ολιστικά καταστροφική  και επικίνδυνη πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Μετά την προαποφασισμένη εισαγωγή μας στο ΔΝΤ επακολούθησε ένας καταιγισμός μέτρων, που μέρα την μέρα εξαθλίωναν το λαό και τον οδηγούσαν στη φτώχεια. Κυριολεκτικά φτώχεια! Και επειδή τα μέτρα απαιτούσαν και αλλά μέτρα  και συνέχεια μέτρα, φτάσαμε σε μια στιγμή που η ελληνική κοινωνία αρχίζει πλέον και αποσυντίθεται.

Σε αυτήν την αποσύνθεση οι κυβερνώντες αναζητούν συνένοχο.  Στις ανομίες τους δηλαδή. Αυτή είναι λοιπόν η συγκυβέρνηση.

Καθοδηγήθηκε από όλα τα εγχώρια μέσα, σε μια προσπάθεια να χειραγωγηθεί ο αποχαυνωμένος πλέον ελληνικός λαός και να επικαλεστεί σωτήρες στο πουθενά και σωτηρίες στη συγκυβέρνηση.

Έστω λοιπόν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση συμπράττει και συναινεί, με πρόσωπο κοινής αποδοχής ως πρωθυπουργό, έστω τεχνοκράτη και κυβέρνηση patchwork ευρέως χρωματικού φάσματος. Υπάρχουν άλλωστε πολλοί ανυπόμονοι στη σειρά!

Αδυνατώ να κατανοήσω τι θα αλλάξει.

Αδυνατώ να κατανοήσω πια θα είναι η δύναμη αυτή της κυβέρνησης που θα εκπορευτεί από ενα απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό, με πρωτοβουλία ενός κυβερνήτη που στο μέσον της κυβερνητικής του θητείας έχει χάσει την πολιτική νομιμοποίηση  και αδυνατεί να πραγματώσει την εντολή που του έδωσε ο ελληνικός λαός.

Αδυνατώ να κατανοήσω γιατι οι φιλοι ευρωπαιοι εταιροι και οι δανειστες του ΔΝΤ θα αλλαξουν μυαλα και θα “το παρουν αλλιως”, πειθομενοι απο αυτους, που πριν λιγο τους ειχαν υποχείρια, και από μερικούς άλλους, έστω αντιφωνουντες.

Αδυνατω να κατανοησω γιατι ο ελληνικος λαος θα συμπορευτει με δυναμη και παθος στο νεο σχημα που θα περικλειει οτι λοιδωρει και βριζει, και εναντιον του οποιου αγανακτισμενος αντιδρα ακραια οπου βρεθει.

Και τελος αδυνατω να κατανοησω γιατι ο ελληνικος λαος θα συμπορευτει με τον οποιο τεχνοκρατη η τεχνοκρατες, οταν απολυτα γνωριζει οτι οι φωνες του ΟΧΙ στην υπαγωγη μας στο ΔΝΤ ηταν ελαχιστες στο χωρο των τεχνοκρατων. Σχεδιασμος που περιτρανα αποδειχτηκε λανθασμένος, κυρίως όμως απόλυτα καταστροφικός. Και όμως υπηρχαν και αλλες λυσεις!!

Μπορω ωστοσο να κατανοησω το γιατι της συγκυβέρνησης!

Μια συγκυβέρνηση συνενοχής