Στρατηγική Νίκης

Διαβάζω ότι ίσως ο καιρός των εκλογών να είναι κοντά. Ακόμη ότι δεν αποκλείεται να είναι ενημερωμένος, για να μη πω ότι το επιθυμεί σφόδρα, και ο ξένος παράγοντας.Δεν είμαι βέβαιος.Αυτό όμως για το οποίο είμαι σχεδόν βέβαιος είναι ότι η φθορά της Κυβέρνησης είναι πλέον, όχι μόνο ορατή και μη αναστρέψιμη αλλά έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, που αυτή η Κυβέρνηση δύσκολα θα σταθεί στα πόδια της από Σεπτέμβρη και μετά.Η φυγή προς τα μπρος που επιχειρεί το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει ξεκινήσει και δύσκολα ανακόπτεται. Άλλωστε η δημοσκοπική της άνοδος είναι γεγονός και μήνα το μήνα διευρύνεται.Στην πορεία προς τη νίκη, το έργο του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν θα είναι εύκολο. Χρειάζεται να ξεκόψει οριστικά με το παρελθόν, να αγκαλιάσει όλα τα κοινωνικά στρώματα και να δώσει απτή ελπίδα σε πολίτες με διαφορετικές πολιτικές καταβολές και ερεθίσματα.Εντοπίζω σήμερα ένα κατ’ εμέ ζήτημα που στοιχειώνει την παράταξη που ηγείται.Τη στοιχειώνει η αδιαφορία στην καλύτερη περίπτωση, ή η απέχθεια, στη χειρότερη, του κόσμου, για τα πρόσωπα. Τα ίδια πρόσωπα που οι νωπές μνήμες του πρόσφατου κυβερνητικού παρελθόντος της παράταξης τα έχουν καταχωρήσει στις ακατάλληλες ή αποτυχημένες φιγούρες ενός κομματισμού που δεν ανασυγκρότησε το κράτος, δεν συγκρούστηκε με τα συμφέροντα.Ριζική λοιπόν αλλαγή στα πρόσωπα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα ψηφοδέλτια και τους υποψήφιους πολιτευτές. Δεν μιλώ μόνο για το ότι η παράταξη χρειάζεται βουλευτές και πολιτευτές – μαχητές πρώτης γραμμής, με πυγμή, λόγο και ηθική που πρέπει να ριχτούν στην, επόμενη των εκλογών, Βουλή. Μιλώ για τα στελέχη και τον κυβερνητικό μηχανισμό που πρέπει η παράταξη να προετοιμάσει και να ρίξει στον αγώνα υλοποίησης του κυβερνητικού της έργου και της μετουσίωσης σε πράξη του οράματος που ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, έχει εκφράσει.Θέλει στρατιώτες, μυρμήγκια που θα δουλεύουν, όχι με το νου στη μίζα ή την κονόμα, όχι με την παλάμη ανοικτή για την αρπαχτή που μπορεί να εξασφαλίσει η εξουσία, αλλά με πίστη ότι προσφέρουν στην πατρίδα και με διάθεση να συγκρουστούν με σφοδρότητα με όλα τα κακώς κείμενα και τις δεισιδαιμονίες του παρελθόντος της πολιτικής μας ζωής. Άνθρωποι της αγοράς, άνθρωποι που έχουν δουλέψει, ξέρουν πόσο δύσκολα βγαίνει το μεροκάματο, που έχουν κολλήσει ένσημα και γνωρίζουν την αγωνία του επαγγελματία, του βιοτέχνη, του άνεργου, του μισθωτού, του συνταξιούχου, άνθρωποι που δεν γεννήθηκαν στο αποστειρωμένο περιβάλλον του κομματικού σωλήνα και γι’ αυτό ξέρουν να δίνουν πρακτικές λύσεις στα προβλήματα του κόσμου.Πόσο δύσκολο είναι να εντοπίσει κανείς τέτοιους ανθρώπους; Πόσο δύσκολο είναι κανείς να οπλίσει μορφωμένους και ηθικούς Έλληνες με εργαλεία άσκησης πολιτικής; Δεν νομίζω ότι είναι και πολύ δύσκολο. Χρειάζεται όμως μια απαραίτητη προϋπόθεση. Χρειάζεται ο Ηγέτης να πιστέψει στους ανθρώπους αυτούς και να τους απαλλάξει από κομματικές ίντριγκες, καμαρίλα και μαχαιρώματα από διαδρομιστές που ενδημούν στα κόμματα. Ο κάθε άνθρωπος που θα αποφασίσει να δώσει