Σημάδια παρακμής(;)

Αν κάποιος ουδέτερος παρατηρητής επιχειρούσε να κάνει ανάλυση των τελευταίων δύο μηνών, μέχρι πριν από μια εβδομάδα, θα είχε να αναφέρει τα εξής:

Μια νέα κυβέρνηση που έδινε μια ελπίδα ότι οι νέοι υπουργοί θα έκαναν καλύτερη δουλειά, θα έβαζαν σε μια τάξη μια σειρά από θέματα και θα έδιναν μια διαφορετική προοπτική στον κόσμο.

Μια επιτυχία πολύ σημαντική, αυτή της επιλογής του αγωγού ΤΑΡ που βάζει την Ελλάδα

Τον πρωθυπουργό να πηγαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, να παίρνει μια σημαντική στήριξη από τον Μπ. Ομπάμα και ταυτόχρονα να δείχνει ότι η Ελλάδα δεν είναι παρίας, ότι αξίζει καλύτερη τύχη.

Τον ΟΠΑΠ να πωλείται, να γεμίζουν τα ταμεία με 650 εκατ. ευρώ και παρά τις γκρίνιες να δίνεται ένα μήνυμα πως στην Ελλάδα υπάρχει αξιοπιστία και το πρόγραμμα προχωρά.

Επίσης, τα στοιχεία του προϋπολογισμού να φανερώνουν σταθεροποίηση της ύφεσης, τάσης υποχώρησης και ταυτόχρονα ένα σημαντικό πρωτογενές πλεόνασμα που δείχνει ότι νοικοκυρεύεται το χάος στα δημόσια οικονομικά.

Φυσικά, πέρα από τα καλά ο ουδέτερος παρατηρητής θα έβλεπε ότι η ανεργία αυξάνεται, ότι η ύφεση είναι ακόμη μεγάλη, ότι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις δεν έχουν έρθει ακόμη, ότι οι τράπεζες αδυνατούν να δώσουν ρευστότητα στην αγορά, κι άλλα πολλά καλά. Όμως, λίγες ημέρες πριν φύγουν οι πολιτικοί για τις ολιγοήμερες διακοπές τους ένα αχνό φως ελπίδας υπήρχε στον ορίζοντα, η χώρα έπαιρνε κάποιες ανάσες ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τη νέα «επιδρομή» της τρόικας από τον Σεπτέμβρη.

Ωστόσο, λίγα 24ωρα ήταν ικανά για να χύσουν την καρδάρα με το γάλα. Λίγες μόνο ημέρες έφταναν ώστε από το Δόξα το Θεό να πούμε Βοήθα Παναγιά. Θερινή ραστώνη; Προβλήματα κάτω από το χαλάκι που βγήκαν στην επιφάνεια; Γκάφες ή σκόπιμα λάθη; Αναλγησία και έλλειψη επαφής με την σκληρή πραγματικότητα; Όλα μαζί αυτά; Ποιος ξέρει, αλλά μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε μεγάλη ανατροπή, προς το χειρότερο, και θα απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια από σήμερα ώστε να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος. Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να ιδρώσει πολύ για να ξαναβάλει το νερό στ’ αυλάκι. Και τι δεν έγινε για να χαλάσει το κλίμα:

Ένα νεαρό παιδί, πάνω στην άψη των 19 ετών, είτε γιατί το ήθελε η μοίρα, είτε γιατί ένας ελεγκτής, έχασε τη ζωή του. Κανείς δεν πήρε χαμπάρι στην κυβέρνηση τις πρώτες ώρες ότι αυτές τις κρίσιμες στιγμές για την Ελλάδα, τέτοια «τυχαία» περιστατικά είναι δυναμίτης. Καθυστερημένη αντίδραση αφού τα «τζιμάνια» της Αριστεράς είχαν πιάσει το μήνυμα και σήκωσαν την παντιέρα.

Μια τυχαία φωτιά στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Σαντορίνη, οδήγησε σε 4ήμερο μπλακ άουτ στον πιο δημοφιλή τουριστικό προορισμό της χώρας. Έκαναν τρεις ημέρες να πάνε τα στελέχη της επιχείρησης και οι υπουργοί, αφού πρώτα ο Σαμαράς «τα πήρε στο κρανίο» κι έδωσε εντολή για άμεση διευθέτηση του προβλήματος. Έπρεπε να επιληφθεί ο πρωθυπουργός; Δεν καταλάβαιναν τίποτε οι υπεύθυνοι;

Ένα λίαρ τζετ πετάει πάνω από την Κεφαλονιά κι αφήνει τον… αλεξιπτωτιστή στο ΤΑΙΠΕΔ, Στέλιο Σταυρίδη. Εντελώς… τυχαία το αεροπλάνο είναι του επιχειρηματία Μελισσανίδη, νέου ιδιοκτήτη του ΟΠΑΠ. Κι εντελώς… τυχαία οι φωτογραφίες από το εσωτερικό του αεροσκάφους και η είδηση για τον Σταυρίδη, φτάνουν στα χέρια των εφημερίδων. Ο Σταυρίδης αποπέμπεται αλλά η «ρετσινιά» μένει.

Όσο για το άλλο μεγάλο θέμα, αυτό των πλειστηριασμών, ανοίγει για τα καλά με σενάρια που διαρρέουν τα ίδια τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης, την ίδια στιγμή που ο Στουρνάρας δίνει προτεραιότητα στη σωτηρία των τραπεζών, κι όχι των δανειοληπτών. Ενώ 10-20 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται να καταψηφίσουν τη σχετική ρύθμιση και να ρίξουν την κυβέρνηση.

Μέσα σε λίγα 24ωρα εμφανίστηκαν σημάδια παρακμής (;), ανικανότητας, καλοκαιρινής καταιγίδας. Όπως και να έχει η πολιτική κατάσταση βαραίνει επικίνδυνα λες και ο Αλέξης Τσίπρας από τις διακοπές του, κι ενώ έπαιζε με τα κουβαδάκια του γιου του Ερνέστο, έκανε βουντού.

Κάποιος πρέπει να τους ξυπνήσει, να τους ρίξει κρύο νερό στο πρόσωπο. Η επικοινωνιακή διαχείριση ήταν για κλάματα και ακύρωσε το καλό κλίμα που είχε φτιαχτεί. Για να δούμε τώρα πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να ξαναεπιστρέψει το χαμόγελο.