Κουφοντίνας: Μην ανοίγετε τον “φάκελλο 17Ν”

Να ισορροπήσει σε τεντωμένο σκοινί, επιχειρεί ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο οποίος σε μια λιτή επιστολή του προς την “Εφημερίδα των Συντακτών”, επιχειρεί, με “σολομώντειες” λογικές, αφενός μεν να μην θίξει τις νέες γενιές της τρομοκρατίας και τον Χριστόδουλο Ξηρό, αφετέρου να βάλει τέλος στα σενάρια περί επανασύστασης της 17Ν.

Εκ πρώτης, το μήνυμα Κουφοντίνα έχει σαφή παραλήπτη τον Χριστόδουλο Ξηρό, και κυρίως όσους βρίσκονται από πίσω του, στους οποίους, ούτε λίγο ούτε πολύ τους λέγει να μην πιάνουν στο στόμα τους τον τίτλο “17Ν”. Είναι χαρακτηριστικές οι φράσεις του: “Όπως έχω πει

ξανά, ο ιστορικός κύκλος της 17Ν έχει κλείσει”, και “από τη δικά μου μεριά, οφείλω να προειδοποιήσω προς κάθε κατεύθυνση και προς οποιονδήποτε επίδοξο διεκδικητή, ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί και να καπηλεύεται το όνομα και την ιστορία της 17Ν, πολύ περισσότερο να δηλώνει συνεχιστής της. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να ξανακουστεί βάσιμα η γνωστή ρήση του Μαρξ για την φάρσα της ιστορίας!”.

Σαφέστερη διατύπωση από αυτήν δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Ιδιαίτερα μάλιστα σε μια συγκυρία που οι συστηματικές διαρροές από την Κατεχάκη, εδώ και μήνες, κάνουν λόγο για “νέα 17Ν” ή “επανασύσταση της 17Ν”. Να σημειωθεί πάντως, ότι και ο Χριστόδουλος Ξηρός δεν εμφανίστηκε να δηλώνει ότι είναι συνεχιστής της ιστορικής 17Ν ή επανιδρυτής της, αλλά υπέγραψε το κείμενό του ως “ελεύθερο μέλος της 17Ν”. Όπως και να’ χει όμως, οι συνειρμοί με την βιντεοσκοπημένη εμφάνισή του ήταν σαφείς και παρέπεμπαν ευθέως στην επαναδραστηριοποίηση της 17Ν. Ακριβώς, στο ίδιο μήκος κύματος με τον Κουφοντίνα κινήθηκε και ο Σαββας Ξηρός, ο οποίος σε τηλεφωνική συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό “Αλφα”, είπε μεταξύ άλλων: “Τέλειωσε αυτό το παραμύθι, σκόρπισε, δεν υπάρχει αυτή η ομάδα που είχε μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση. (…) Η ιστορία της 17Ν έχει κλείσει τον κύκλο της κάτι που φάνηκε από τη δίκη όπου το κάθε ένα από τα μέλη της οργάνωσης, όπως αποκαλούσε συνέχεια την 17Ν, τράβηξε τον δρόμο του» συμπλήρωσε”. Προφανέστατα, εδώ εννοεί ότι ο ένας “κάρφωνε” τον άλλον.

Είναι εμφανές λοιπόν, ότι και οι δύο καταβάλουν προσπάθεια να πουν ότι “νέα 17Ν” δεν μπορεί να υπάρξει, και μην το επιχειρήσει κανείς. Γιατί, άραγε, αυτή η πρεμούρα, όταν την ίδια στιγμή, αν δεν δίνουν τις ευλογίες τους, τουλάχιστον κρατούν μια στάση ανοχής απέναντι στις ομάδες της νέας γενιάς της τρομοκρατίας; Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι ουδείς θέλει να ξανανοίξει ο “φάκελλος 17Ν” και να ξεκινήσει ένα νέο “κυνήγι μαγισσών”. Ενδεικτική είναι η απάντηση του Σ.Ξηρού όταν ερωτήθηκε αν υπάρχουν ασύλληπτα μέλη της οργάνωσης. “Το μόνο ασύλληπτο μέλος της 17Ν -είπε- είναι το ακρωτηριασμένο μου χέρι”.

Όλα αυτά εκφράζονται, τη στιγμή που είναι γνωστές οι θέσεις και της αμερικανικής πλευράς, αλλά και πολλών άλλων, ότι οι ιστορικοί πυρήνες της 17Ν δεν έχουν αποκαλυφθεί και ότι υπάρχουν άτομα τα οποία κυκλοφορούν ελεύθερα και, ενδεχομένως, βρίσκονται ως “ιδεολογικοί εγκέφαλοι” πίσω από πυρήνες της νέας τρομοκρατίας. Ως γνωστόν, οι Αμερικανοί επιμένουν ακόμα για τουλάχιστον ένα πρόσωπο που ισχυρίζονται ότι προέρχεται από τον ιστορικό πυρήνα της 17Ν, είναι ελεύθερο, και αποτελεί τον διαχρονικό -εδώ και δύο δεκαετίες- “γκουρού” της τρομοκρατίας στην Ελλάδα.

Από την άλλη μεριά ωστόσο, ο Κουφοντίνας, ο οποίος για τους οπαδούς του “αντάρτικου πόλης” αποτελεί για το “σύμβολο” της παλιάς (όχι ιστορικής) 17Ν, με την τελευταία τοποθέτησή του, έρχεται να κάνει μια μικρή -πλήν όμως αρκετά αποστασιοποιημένη και προσεκτική- “αβάντα” στη νεο-τρομοκρατία. “Τα τελευταία χρόνια, όμως -έγραψε- στη χώρα μας, στα πλαίσια του πολύμορφου κινήματος αντίστασης, αναπτύσσεται ένα άλλο αντάρτικο. Νέου τύπου, πιο μητροπολιτικό, με χαρακτηριστικά διαφορετικά από το δικό μας. Το οποίο αναπόφευκτα θα πρέπει να λάβει υπόψη τη δική μας εμπειρία, όπως δοκιμάστηκε στην ιστορική της διαδρομή. Η κάθε προσωπική επιλογή ένταξης σε αυτό το νέο αντάρτικο κρίνεται και θα κριθεί από αυτήν που ήταν πάντα ο πραγματικός αποδέκτης του λόγου μας, από την αγωνιζόμενη κοινωνία. Και το κίνημα, στην ώρα του, θα αξιολογήσει τις διαφορετικές εκφάνσεις του και θα μετρήσει τις δυναμικές, τις προεκτάσεις και τις επιπτώσεις”.

Ουσιαστικά, δηλαδή, λέγει πως ο Χριστόδουλος Ξηρός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να μετάσχει σε τέτοιου είδους κινήσεις και ομάδες, αλλά σίγουρα δεν φαίνεται να εκφράζει και τόσο θερμά την υποστήριξή του προς τις νέες οργανώσεις. Κι’ αυτό παρ’ ότι σε άλλα κείμενά του, τα τελευταία χρόνια, ήταν πολύ πιο θετικός απέναντί τους. Να σημειωθεί βέβαια, ότι μέσα στον χώρο της άκρας Αριστεράς, αλλά και της αναρχίας, γίνονται μεγάλες διεργασίες, αλλά και πολύ μεγάλες κόντρες, αφενός μεν για το εάν η λύση είναι το “μαζικό ένοπλο αντάρτικο πόλης”, αφετέρου για την τάση που επιδεικνύουν κάποιες ομάδες και οργανώσεις για να “καπελώσουν” τους υπολοίπους, και να επιβάλλουν με το έτσι θέλω, ακόμα και με το ξύλο, την άποψή τους σε όσους διαφωνούν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, “στοχοποιείται” η Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς, η οποία φαίνεται ότι έχει αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με κύκλους ποινικών.

Ως γνωστόν, ανέκαθεν η παραδοσιακή Αριστερά, αν και στρατολογούσε άτομα από τον χώρο των ποινικών, κρατούσε μια ιδιαίτερα μεγάλη απόσταση από αυτούς, δεδομένου ότι θεωρούσε πως ήταν διαβρωμένοι από τις κρατικές αρχές. Την ίδια στιγμή, το “πολύμορφο κίνημα αντίστασης”, το “ένα άλλο αντάρτικο, νέου τύπου”, το “μητροπολιτικό, με χαρακτηριστικά διαφορετικά από το δικό μας”, που λέει ο Κουφοντίνας δείχνει και τις μεγάλες αλλαγές που έχει υποστεί ο χώρος του ονομαζόμενου νέου “αντάρτικου πόλης”, σε σχέση με την παλιά 17Ν και τον ΕΛΑ. Ειδικά στην περίπτωση της 17Ν, που επρόκειτο για μια κλειστή, λενινιστικού συνωμοτικού τύπου οργάνωση. Αντίθετα, οι νεώτεροι έχουν μάλλον το προφίλ της πιο ανοικτής οργάνωσης, με ιδεολογικά χαρακτηριστικά προς το αναρχικό και λιγότερο κομμουνιστικό (σίγουρα όχι λενινιστικό), με πάρα πολλά στοιχεία λούμπεν περιθωρίου (γηπεδικού, έως και ποινικού), και πολιτικού μηδενισμού.

Αν μην διαφεύγει όμως, και το εξής σημαντικό: Η μόνη περίοδος που η 17 Νοέμβρη έκανε στην ιστορία της διάλειμμα, ήταν λίγο πριν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και δύο χρόνια μετά το 1980. Κάτι, για το οποίο, μάλιστα, είχε κατηγορηθεί από μερίδα αριστεριστών. Ηταν προφανές ότι, εκτός από τα πλήγματα που είχε δεχτεί ο χώρος της τρομοκρατίας (1978), η απόφαση ήταν πολιτική. Ο κύκλος της ΝΔ του Κ.Καραμανλή τότε έκλεινε, και έπρεπε, χωρίς εκτροπές, να ανοίξει ο δρόμος για τη νέα πολιτική κατάσταση. Εάν ο Κουφοντίνας ακολουθεί την ίδια λογική με τον τότε ιστορικό πυρήνα της 17Ν, δεν έχει κανέναν λόγο να στηρίξει τώρα κινήσεις σαν και αυτές του Χρ.Ξηρού.

Τέλος, όσον αφορά τον Χριστόδουλο, ο Σάββας Ξηρός δήλωσε τα εξής: “Ο Χριστόδουλος διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο, δεν μπορώ να πω τίποτα, δεν είναι σωστό να πω κάτι, είναι ένα ζήτημα που με έχει πικράνει, δεν μπορώ να πω τους λόγους ούτε να κρίνω”.