Προς μοιραία συνεύρεση ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ, γιατί «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»...

Ομολογώ ότι όταν έγραφα το άρθρο ''το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ με τον Τσίπρα αρχηγό'', άκουγα μια φωνή από μέσα μου να μου λέει πως υπερέβαλα εαυτόν σε φαντασία, ίσως γιατί έπαιρνε υπόψη της τις πάντα τεταμένες σχέσεις μεταξύ των δύο κομμάτων και το δεδομένο ότι η παρουσία του Ευάγγελου Βενιζέλου και της ''ομάδας'' του στο ΚΙΝΑΛ ήταν εγγύηση απαγορευτική για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καθώς

Όμως έκλεισα τα αυτιά μου σ' αυτή τη φωνή κι ακολούθησα τη διαίσθησή μου, στη σκέψη και μόνο ότι ο Τσίπρας ήταν πολύ φιλόδοξο άτομο για να περιοριστεί στο 20-25 τοις εκατό που υπολόγιζα πως θα πάρει. Και δεν έπεσα έξω!.. Μόνο που αυτά που υπολόγιζα σαν ενδεχόμενο να γίνουν σε βάθος χρόνου έγιναν πολύ γρηγορότερα, με τρόπο επεισοδιακό και απρόβλεπτο!..

Έγιναν αστραπιαία, με μια κίνηση της Φώφης Γεννηματά εν όψει των πρόωρων εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου: την τοποθέτηση του Γιώργου Καμίνη στην κορυφή του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής, στη θέση του Ευάγγελου Βενιζέλου στον οποίο πρότεινε την τελευταία, ''τιμητική'', θέση...

Όπως ήταν αναμενόμενο, η απάντηση του έκπτωτου πρώην αντιπροέδρου του Αντώνη Σαμαρά ήταν απορριπτική και πολύ καυστική, καθώς αποχώρησε καταγγέλλοντας σχέδιο της Προέδρου του, που καθιστούσε το ΚΙΝΑΛ ουρά του ΣΥΡΙΖΑ...

Το πολιτικό σκηνικό άλλαξε άρδην!.. Το μακρινό ενδεχόμενο έγινε κοντινό κι οι μαύρες πλερέζες του ΣΥΡΙΖΑ σηκώθηκαν ξαφνιασμένες απ' το ανέλπιστο δώρο που τους έτυχε μες στην εκλογική καταχνιά των κυβερνώντων.

Ναι, για τους υπερφίαλους εκπροσώπους της ''Κυβερνώσας Αριστεράς'' η ήττα της 26ης Μαΐου ισοδυναμούσε με συμφορά και επειδή - όπως λέει ο σοφός λαός μας - ''η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, αλλά η ήττα είναι ορφανή'', έπεσαν πάνω στον Τσίπρα, τον οποίο μέχρι εχθές κολάκευαν πιστεύοντας πως θα έκανε τα γνωστά μαγικά του, για να τους φτάσει ως τις εθνικές εκλογές σε θέση μάχης...

Ψευδαισθήσεις!.. Ονειροφαντασιές!.. Τίποτα απ' όσα περίμεναν δεν τους βγήκε. Κι ο Αλέξης Τσίπρας, που είχε οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ από το 3 στο 36 τοις εκατό, δυσκολευόταν να συνέλθει. Έδειχνε να μη μπορεί να χωνέψει όχι τόσο το ποσοστό που πήρε το κόμμα του στις ευρωεκλογές, όσο το απίστευτο ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον οποίο - μέχρι χθες - κορόιδευε και υποτιμούσε...

Ωστόσο ούτε λόγος για αυτοκριτική μετά τη λανθασμένη επιλογή του να κατέβει προεκλογικά στο λαό με όπλα την πόλωση, το σκάνδαλο της NOVARTIS και τις εν είδει φιλοδωρήματος παροχές του. Όλα τα είχε κάνει καλά και άγια. Οι ψηφοφόροι έφταιγαν που δεν τον ψήφισαν... Την ίδια στάση εξακολουθούν να κρατούν και οι βουλευτές του, που έβαλαν - άλλος λίγο, άλλος πολύ - το... ''Πολάκειο'' χεράκι τους για να καταρρεύσει η άλλοτε ''ηγεμονική συνιστώσα'' του Συνασπισμού, η οποία - παρά το χάος - κυβέρνησε 4,5 χρόνια...

Ωστόσο η παγωμάρα της εκλογικής τους κατάρρευσης έλαβε τέλος στην Κουμουνδούρου στις 2 Ιουνίου με το ανέλπιστο ''δώρο'' της Φώφης, που σήμανε συναγερμό για την ανασύνταξη των ηττημένων. Το ΚΙΝΑΛ είχε κάνει την ιδανική κίνηση γι' αυτούς, που φάνταζε όμως σαν κίνηση ιδανικού αυτόχειρα για το ίδιο: άνοιγε το δρόμο για ιδεολογικές και κομματικές συγκλίσεις και συμπτύξεις, για ανοιχτή σοσιαλδημοκρατική στροφή...

Απ' την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καλλιεργήσει ήδη το έδαφος γι' αυτήν την προσέγγιση, που θα μπορούσε κάποια στιγμή να γίνει συμπόρευση στα χνάρια της ''Προοδευτικής Συμμαχίας'', όπως την ονειρευόταν ο αρχηγός του απ' τις παραμονές ακόμα της εξόδου του στην εξουσία. Ο αριθμός στελεχών προερχομένων απ' το ΠΑΣΟΚ που ενσωματώθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια καλή αρχή, που μπορεί τώρα να έχει και διευρυμένη συνέχεια.

Εκείνη η συνθηκολόγηση του '15 προετοιμάζεται ήδη για να εκκολάψει μετά από τέσσερα χρόνια την πλήρη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά. Έτσι κι αλλιώς το φάντασμα του Ανδρέα Παπανδρέου είχε στοιχειώσει από παλιά (2012) το κυβερνών κόμμα και, προπάντων, τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Κι αυτό φαινόταν στη μίμηση της φωνής και την υιοθέτηση των συνθημάτων του στις περισσότερες ομιλίες του. Το μόνο εμπόδιο είναι τώρα τα στελέχη της τάσης των 53+ με επικεφαλής τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, που θέλουν το κόμμα τους αριστερό και όχι κεντροαριστερό.

Αυτό σημαίνει απλά ότι προτιμούν για συμμάχους τους σοσιαλδημοκράτες, αλλά δε θέλουν να μετατραπεί ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ σε Σοσιαλδημοκρατία. Δε θέλουν την ''Πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ''. Άλλωστε δεν είναι και στα καλύτερά της η Σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη, αφού γέρνει ήδη όλο και πιο δεξιά αυτή και, για να είμαστε ακριβέστεροι, πιο λαϊκοδεξιά, στα όρια της ακραίας...

Όμως, μετά τις τελευταίες αλλαγές στο ΚΙΝΑΛ, ίσως αλλάξει η στάση των μέχρι τώρα αμετάπειστων, αφού το κόμμα τους έχει μια ανέλπιστα ευνοϊκή ευκαιρία να διεκδικήσει τον χώρο της αποδιοργανωμένης Κεντροαριστεράς, εκμεταλλευόμενο την αναταραχή απ' τις τελευταίες αποχωρήσεις.

Ναι, σαν ευκαιρία βλέπουν οι Προεδρικοί του ΣΥΡΙΖΑ την αποχώρηση του Βενιζέλου, αλλά υπάρχει μετέωρο το ερώτημα των ιδεολόγων της Αριστεράς που δεν έχει απαντηθεί ακόμα:

- Ο ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασε στην εξουσία γιατί υποσχέθηκε πως θα έφερνε τη ρήξη με το παλιό, θα έφερνε κάτι το διαφορετικό, το καινούριο, πώς γίνεται να ''προσαρμοστεί'' στα καλούπια του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος τώρα εξαπατώντας για πολλοστή φορά τους Αριστερούς ψηφοφόρους του;

Η απάντηση είναι απλή, κατά τη γνώμη μου. Οι διαδρομές του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ ευθείες, αλλά τεθλασμένες. Δεν ταυτίστηκαν δηλαδή ποτέ με αυτές του παλιού Συνασπισμού, έστω κι αν αυτός ήταν η ''ηγεμονική συνιστώσα'' του. Δεν ταυτίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε και με το ΚΚΕ εσωτερικού, για να είναι η απλή συνέχειά του και να υιοθετήσει την παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς.

Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προσδεδεμένη πάντα στο άρμα του αριστερού ευρωπαϊσμού, που δεν έχει αγεφύρωτες διαφορές με τη σοσιαλδημοκρατία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν σοβαρές ιδεολογικές αποκλίσεις μεταξύ των αριστερών ριζοσπαστών και των σοσιαλδημοκρατών, με κυριότερη αυτήν που εμπεριέχει την κατηγορία των πρώτων προς τους δεύτερους ότι έχουν απομακρυνθεί απ' τις αξίες τους και προσεγγίζουν αυτές του νεοφιλελευθερισμού.

Στη δικιά μας περίπτωση όμως δεν υφίσταται η διαφορά τους αυτή, γιατί ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ - μετά την μετάλλαξη του '15 και την υιοθέτηση του τρίτου μνημονίου - έχει κάνει το άλμα προς τον νεοφιλελευθερισμό με το παραπάνω, αφού δέχτηκε να εφαρμόσει προγράμματα μεταρρυθμιστικά που τα είχε απορρίψει η συγκυβέρνηση Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ ως νεοφιλελεύθερα.

Ως εκ τούτου, μετά τις εθνικές εκλογές, είναι ελεύθερο το πεδίο για τη μοιραία συνεύρεση ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ, οπότε μπορούμε να πούμε χαριτολογώντας ότι ''το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον'' και για τους δύο...

Διαβάστε περισσότερα