Πρόοδος ή συντήρηση;

Με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση στην βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση πρώην ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και νυν ΣΥΡΙΖΑ και έξι ορφανά κρίνουμε σκόπιμο να κάνουμε κάποιες σκέψεις όσον αφορά το διακύβευμα της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Το διατύπωσε σχετικά ο Α. Τσίπρας λέγοντας ότι έχουμε αναδιάταξη του πολιτικού

σκηνικού τώρα που «ξεπεράστηκε» η αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο και περνάμε στην αντίθεση πρόοδος-συντήρηση που την εκφράζει ο δικομματισμός και η αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Αυτό ισχυρίζεται ότι γίνεται γιατί η ΝΔ μετατοπίζεται από την κεντροδεξιά προς την ακροδεξιά (Σαμαράς-Άδωνις-Βορίδης) και τα ενδιάμεσα μικρά κόμματα που θεωρητικά εκφράζουν τα μεσαία στρώματα, συμπιέζονται και τείνουν προς την πολιτική εξαφάνιση.

Ο ρόλος επομένως που καλείται να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τον Τσίπρα, στην μεταμνημονιακή εποχή είναι να καλύψει ΟΛΟ το φάσμα της Κεντροαριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας. Μεταθέτει λοιπόν με την άνεση του έμπειρου οπορτουνιστή την αντιπαράθεση για την κυβερνητική εξουσία σε αντιπαράθεση του προοδευτικού κόσμου με την συντηρητική παράταξη που εκφράζεται από την ΝΔ. Συντηρεί ταυτόχρονα μια υποβόσκουσα αντίληψη ότι εκφράζει επίσης και την αριστερά στην σύγκρουσή της με την δεξιά. Είναι σαφές ότι έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων στην πολιτική σκακιέρα, την υποστήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και σχεδόν με βεβαιότητα και κάποιου τμήματος της ντόπιας αστικής τάξης.

Τί κάνει η ηγεσία της ΝΔ για να τον αντιμετωπίσει; ΚΑΘΕΥΔΕΙ. Πρώτα απ’ όλα ο αρχηγός που έχει επιλέξει για να δώσει αυτήν την μάχη μέχρι στιγμής είναι ανεπαρκής. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τις αστείες εκφράσεις προσώπου, τις χειρονομίες και την στάση σώματος αλλά κυρίως με το κόλλημα σε έωλα επιχειρήματα και την αδυναμία ευελιξίας και προσαρμογής αποτελεί εύκολη λεία για τον πανούργο και φιλόδοξο αμοραλιστή πρωθυπουργό.

Αρνητικό επίσης δεδομένο είναι ότι ανήκει σε παλιά και γνωστή οικογένεια και επομένως θεωρείται από τον πολύ κόσμο πορφυρογέννητος. Λύση ίσως θα αποτελούσε μια πιο συλλογική πολιτική ηγεσία πχ. οι αναβαθμισμένοι αντιπρόεδροι αλλά και εκεί οι επιλογές του (Άδωνις – Χατζιδάκης) είναι επιεικώς αμφιλεγόμενες.

Υπάρχει ελπίδα άραγε για την συντηρητική παράταξη;

Ίσως αν στρέψει τα πυρά της προς τους φασίστες της Χρυσής Αυγής και τους λογιών-λογιών εθνοκάπηλους. Ίσως αν αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ουδεμία σχέση έχει με την αριστερά. Ίσως αν πείσει ότι ο οικονομικός φιλελευθερισμός που πρεσβεύει και η μείωση του κράτους θα συμπορευτεί με την κοινωνική ευαισθησία. Ίσως αν πείσει ότι θα προχωρήσει σε γενναίες και τολμηρές μεταρρυθμίσεις και θα συγκρουστεί με συντεχνίες και συμμορίες. Ίσως αν πείσει ότι θα επιβάλλει την αξιοκρατία και την ισότητα των ευκαιριών.

Ίσως αν πείσει ότι αυτή αποτελεί την ΠΡΟΟΔΟ και όχι την συντήρηση.

Ίσως…

Διαβάστε περισσότερα