Πόλεμος συμφερόντων στα αεροδρόμια;

Ο Αύγουστος είθισται να είναι ο μήνας χωρίς ειδήσεις… Έλα όμως που στη χώρα μας αυτό δεν ισχύει.

Από την μια η νέα κυβέρνηση που μπήκε δυνατά, αλλά στην πορεία επισκίασε την καλή αρχή με σφάλματα και κυβιστήσεις όπως του άλλοτε λαοπρόβλητου, από την άλλη οι ατέρμονες συζητήσεις για το άσυλο, με τους Μαλέληδες που αγνοούν ότι κάθε δυτικό πανεπιστήμιο διαθέτει την δική του αστυνομία, και τους Πολάκηδες που μιλούν για πανεπιστημιακό άσυλο που ακόμη και οι ναζί σεβάστηκαν επί κατοχής… και τέλος με τις φωτιές που κατακαίνε

Και μέσα στον γενικό ορυμαγδό, ανάμεσα σε φονικά φουσκωτά, προκύπτει και μια κάπως πιο ανεπαίσθητη βόμβα, που έχει σχέση με τις καθυστερήσεις στα αεροδρόμια.

Στους πυλώνες δηλαδή της τουριστικής μας οικονομίας, οι οποίοι έτσι στα ξαφνικά(!) εδώ και ένα μήνα χαρακτηρίζονται από «δυσλειτουργίες» και καθυστερήσεις.

Τι συνέβη άραγε εδώ κι έναν μήνα;

Και ποιες ιδιοτέλειες ποιων χρυσοκάνθαρων τις έβγαλαν στη φόρα;

Μήπως οι ίδιοι «σαμποτέρ» που τις προκάλεσαν προκειμένου να εκβιάσουν τη νέα κυβέρνηση η οποία ακόμη ψάχνει τον βηματισμό της;

Να παραπληροφορήσουν δηλαδή, και έτσι να πείσουν τη νέα ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών ότι αυτοί είναι και κανείς άλλος; Μια επίδειξη δύναμης;

Ερωτήματα…

Έτσι βλέπουμε εν μέσω πλήρους θερινής κίνησης να διεξάγεται ένας πόλεμος ανακοινώσεων και αντανακοινώσεων, μεταξύ των ιδιωτικών φορέων που λειτουργούν τα μεγάλα αεροδρόμια, και της περίφημης συντεχνίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας. Εκείνους δηλαδή, που αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Ρέιγκαν τους τσάκισε μέσα σε μια νύχτα, με αποτέλεσμα να γίνουν παναγίτσες και να πάψουν να εκβιάζουν.

Κάτι που εδώ στα δικά μας δεν τόλμησε και δεν μπόρεσε να καταφέρει κανείς πολιτικός. Ούτε ο πολύς Πάγκαλος, που κάποτε (1994) είχε απειλήσει να ανέβει στον πύργο ελέγχου και να τους κατεβάσει τραβώντας τους από το αυτί…

Βλέπετε, η εν λόγω συντεχνία διαθέτει το απόλυτο εκβιαστικό εργαλείο… το μικρόφωνο. Το οποίο όταν το κατεβάζουν σταματάνε οι πτήσεις.

Με αποτέλεσμα πάντα μα πάντα να γίνεται το δικό τους. Ως πότε άραγε;

Ο Φορείς Λειτουργίας των Αερολιμένων πάντως, ο ΔΑΑ, και η ΦΡΑΠΟΡΤ, για το πρόβλημα των καθυστερήσεων, επιρρίπτουν ευθύνες ευθέως μόνο στους Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας, τους οποίους κατηγορούν για σκόπιμη μείωση της χωρητικότητας, όπου σε κάποια δημοσιεύματα αναφέρεται ως σκοπός τους η άσκηση πίεσης για εξυπηρέτηση συντεχνιακών συμφερόντων, επικαλούμενοι, μάλιστα, στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια της Αεροναυτιλίας (Eurocontrol), σύμφωνα με τα οποία, μεγάλα σύγχρονα αεροδρόμια της Ευρώπης, με τις μισές υποδομές του αεροδρομίου των Αθηνών, εξυπηρετούν πολλαπλάσιο αριθμό πτήσεων ανά ώρα!

Σύμφωνα δε με ανακοίνωση του Πανελλήνιου Συλλόγου Αερολιμενικών, την ίδια άποψη έχουν και οι Αεροπορικές Εταιρείες, όπως η Aegean και η Ryanair. Στην περίπτωση όμως των Αεροπορικών εταιρειών, δεν γίνεται απλά λόγος για το πρόβλημα, αλλά και για τη λύση του, αφού αναφέρονται σε ευθύνες των πολιτικών αρχόντων επειδή διατηρούν τον πάροχο υπηρεσιών εναέριας κυκλοφορίας στον ίδιο φορέα της Αρχής Ελέγχου τους, δηλαδή αναφέρονται στον διττό ρόλο της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, που είναι ταυτόχρονα ελεγκτής και ελεγχόμενος, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τελικά ελεγκτικός μηχανισμός σε αντίθεση με παραδείγματα της συντριπτικής πλειοψηφίας όλων των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών.

Μάλιστα ο Περιφερειακός Αντιπρόεδρος Ευρώπης της Διεθνούς Ένωσης Αερομεταφορέων (ΙΑΤΑ) Rafael Schvartzman, επεσήμανε τις σημαντικές ελλείψεις και καθυστερήσεις της χώρας στον τομέα των αερομεταφορών, αναφερόμενος σε κενά στο ρυθμιστικό πλαίσιο και σε επιτυχημένα μοντέλα τουριστικών χωρών, όπως της Ισπανίας, όπου οι αρμόδιες ανεξάρτητες αρχές λειτουργούν πετυχαίνοντας πολύ υψηλότερες αποδόσεις στον τομέα των αερομεταφορών από την Ελλάδα.

Και τι κάνουν τώρα οι εν λόγω μπάστακες των αεροδρομίων;

Πολεμάνε με ό,τι μέσο διαθέτουν, ακόμη και με υποβολιμαία ρεπορτάζ στην έγκυρη Καθημερινή, επικαλούμενοι γνώμες «ειδικών», «επαϊόντων», κλπ., ένα από τα ελάχιστα σωστά που έκανε ο Σύριζα, πιεζόμενος βέβαια από την Ε.Ε. Τον διαχωρισμό δηλαδή του παρόχου υπηρεσιών ΥΠΑ, από τον ρυθμιστή ΑΠΑ (Ν. 4427/16) που ακόμη παραμένει στα χαρτιά.

Έναν ορθότατο νόμο, που οι ελεγκτές (και κάποια παπαγαλάκια τους) χαρακτηρίζουν «επαίσχυντο», όταν είναι ο νόμος που δημιουργεί την Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας (ΑΠΑ), που προβλέπεται σε όλους τους σχετικούς Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς και που οι σχετικές μελέτες δείχνουν ότι ο διαχωρισμός της ΑΠΑ από τον φορέα παροχής υπηρεσιών εναέριας κυκλοφορίας ήταν μια επιτυχής πράξη για την αεροναυτιλία, όπου αυτή εφαρμόστηκε και οδήγησε σε οφέλη για αυτήν.

Εν κατακλείδι, για να μην μπαίνουμε σε πολλές λεπτομέρειες, ας κλείσει ο νέος υπουργός Μεταφορών τα αυτιά του στις όποιες σειρήνες, ας αντιληφθεί την πραγματικότητα, ας μάθει τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, και ας τολμήσει να κάνει το αυτονόητο. Έτσι ώστε η χώρα μας να συμπλεύσει επιτέλους με τη διεθνή αεροπορική πραγματικότητα, και μάλιστα σε έναν τομέα ιδιαίτερα κρίσιμο τόσο για την ασφάλεια της πολιτικής αεροπορίας, όσο και για την οικονομία μας.

Διαβάστε περισσότερα