Ποιος θέλει να βάλει τη χώρα σε περιπέτειες κατακαλόκαιρα;

Απίστευτο. Το ακούσαμε κι αυτό από την Κουμουνδούρου η οποία διαρρέει ότι ο ξένος παράγοντας θα λειτουργήσει υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και θα κάνει ωμή παρέμβαση στην πολιτική κατάστασης της χώρας ενόψει εκλογών.

Αφορμή στάθηκαν οι χθεσινές πληροφορίες από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο οι οποίες έλεγαν ότι πρέπει να διατηρηθεί η πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα

Τι μας είπε δηλαδή το ΔΝΤ. Ότι ενδεχόμενη πολιτική κρίση θα διαλύσει όσα έχουν γίνει και θα φέρει πίσω την Ελλάδα. Κι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το θεωρεί «παρέμβαση στα εσωτερικά» από τους ξένους.

Ας μη γελιόμαστε. Αν την επόμενη των ευρωεκλογών τεθεί θέμα εθνικών εκλογών τότε αυτές θα είναι… διπλές όπως έγινε τον Μάιο – Ιούνιο του 2012. Κανείς φυσικά δεν πιστεύει ότι με την πρώτη ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ θα πάρουν 40% και θα κυβερνήσουν αμέσως. Θα μπούμε ξανά στο παιχνίδι των διερευνητικών εντολών, θα παρελάσουν όλοι από το Προεδρικό Μέγαρο, θα βγει μέχρι και ο Μιχαλολιάκος (με χειροπέδες;) να πάρει εντολή από τον Παπούλια, θα δουν στην αρχή ότι δεν τα βρίσκουν και θα πάμε σε δεύτερες εκλογές.

Ακόμη δηλαδή κι αν αποφασιστούν εκλογές τον Ιούνιο κυβέρνηση θα έχουμε Ιούλιο και βάλε, έρχεται ο Αύγουστος με τα μπάνια του λαού οπότε από Σεπτέμβριο θα ξαναδούμε να συνεδριάζει η Βουλή και να κυβερνιέται ο τόπος. Μέχρι τότε τι γίνεται όμως; Ποιος θα πληρώνει μισθούς και συντάξεις; Θα δανειστούμε από τους ξένους; Θα φάμε από τα έτοιμα; Θα διαπραγματευτούμε για το χρέος; Ή θα σκίζουμε μαζί με τον Αλέξη όλο το καλοκαίρι στις παραλίες τα Μνημόνια που είναι και πολλές σελίδες;

Τι θα γίνει με την οικονομία που έχει πάρει ένα δρόμο; Τι θα γίνει με τις εκδόσεις ομολόγων και τις νέες εξόδους στις αγορές; Τι θα γίνει με τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά, την απελευθέρωση επαγγελμάτων και μια σειρά από δεσμεύσεις οι οποίες θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια; Και στην τελική: Μια τόσο εύθραυστη οικονομία θα αντέξει την παρατεταμένη πολιτική κρίση;

Άρα λοιπόν το ΔΝΤ και ο όποιος ξένος παράγοντας λέει το αυτονόητο. «Κύριοι η πολιτική σταθερότητα είναι το ζητούμενο». Χωρίς αυτήν και με τα όσα περιγράφουμε πάνω, οι θυσίες που έγιναν χάνονται μέσα σε μια νύχτα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ακολουθούνται οι δημοκρατικές διαδικασίες. Οι εκλογές είναι η βασικότερη από αυτές, όμως, το Σύνταγμα και η λογική λέει ότι γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Όχι σε ένα ή σε δύο χρόνια γιατί τότε οι χώρες θα ήταν ένα μπάχαλο που το μόνο που θα έκαναν θα ήταν εκλογές.

Πώς λοιπόν το αυτονόητο που λένε οι ξένοι αλλά και πολλοί άλλοι σοβαροί άνθρωποι δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από τον κ. Τσίπρα και την παρέα του; Είναι τόσο διψασμένοι για την εξουσία που δεν μπορούν να περιμένουν τη σειρά τους; Είναι τόσο τυφλοί και κουφοί που δεν ακούνε και δεν βλέπουν ότι ο κόσμος μπορεί να έχει οργή μέσα του αλλά δεν αντέχει και μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο; Δεν αντέχει κάθε λίγο και λιγάκι να πρέπει να πηγαίνει στις κάλπες; Όταν έρθει η ώρα του να τιμωρήσει τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή όποιον άλλον είναι δικαίωμα του ελληνικού λαού να το κάνει. Όχι όμως σε βάρος της χώρας και βεβαίως όχι προκειμένου να βγάλει από πάνω του ο Τσίπρας το κόμπλεξ του προέδρου του 15μελούς.

Για ποιες πιέσεις από το εσωτερικό και εξωτερικό μιλάνε στην Κουμουνδούρου; Για τις πιέσεις που λένε ότι η πολιτική σταθερότητα και η αποφυγή περιπετειών πρέπει να είναι η μόνη σκέψη όσων θα πάνε να ψηφίσουν στις 25 Μάη;

Το δίλημμα, λοιπόν, δεν είναι ούτε αν θα επιβιώσει ο Σαμαράς, ούτε αν θα υπάρχει συνέχεια για τον Βενιζέλο ούτε αν ο Αλέξης πρέπει να γίνει ο πρώτος «αριστερός» πρωθυπουργός. Το δίλημμα των εκλογών είναι «πολιτική σταθερότητα ή ανωμαλία». Είναι «συνέχιση της προσπάθειας ή πάμε σε εκλογές», αλλά μέχρι τότε κάποιος πρέπει να πληρώσει το λογαριασμό.

Διότι τα «go back» του κυρίου Τσίπρα είναι εύκολο να τα λες. Ωραία συνθήματα, έστω και σε αγγλικά καμακιού της δεκαετίας του ’80. Όμως για να τα κάνεις και πράξη πρέπει να βρεις αυτόν που θα πληρώσει. Τζάμπα στη ζωή αυτή δεν υπάρχει. Ο «τζάμπας» ούτε στα πολυκαταστήματα δεν υπάρχει, πέθανε.

Ο κυρίαρχος ελληνικός λαός, όπως έλεγε και ο Ανδρέας, έχει λοιπόν δύο επιλογές, μακριά από πρόσωπα και συμπάθειες. Αν θα οδηγήσει καλοκαιριάτικα τη χώρα σε περιπέτειες με άδηλο το μέλλον της ή αν θα δώσει μια ευκαιρία τώρα που κάτι καλό πάει να χτιστεί. Δεν υπάρχει γκρίζο παρά μόνο μαύρο ή άσπρο. Στηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και δίνοντάς του δύναμη θα πρέπει να ξέρεις τι κρύβει στην κουρτίνα. Κι αυτό που κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες της Κουμουνδούρου να είστε σίγουροι ότι δεν είναι καθόλου καλό.

Διαβάστε περισσότερα