Ποιοι είναι οι τζιχαντιστές της Δύσης;

Η απειλή των τζιχαντιστών στην Ευρώπη, από όσους επιστρέφουν στις πατρίδες τους από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, έχει ξανάρθει στο προσκήνιο μετά τις επιθέσεις της περασμένης εβδομάδας στο Παρίσι. Υπάρχουν όμως πολλές λάθος αντιλήψεις για το ποιόν αυτών των ανθρώπων.

Οι αδελφοί Κουασί, που σκότωσαν 12 ανθρώπους στη γαλλική σατιρική εβδομαδιαία εφημερίδα Charlie Hebdo την Τετάρτη, είχαν σχέσεις με τρομοκρατικά δίκτυα. Ο δράστης πίσω από την πολιορκία σε ένα παντοπωλείο την Παρασκευή το βράδυ δήλωσε ότι ενεργούσε στο όνομα του Ισλαμικού Κράτους. Και οι τρεις δράστες είναι νεκροί. Αλλά οι

ενέργειές τους έχουν αναβιώσει ερωτήματα σχετικά με τους «ευρωπαίους τζιχαντιστές» - καθώς και παρανοήσεις για το ποιοι είναι αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες και κατά πόσον απειλούν πραγματικά την Ευρώπη.

1η παρανόηση: Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα.

Στην πραγματικότητα, είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Το φαινόμενο «ευρωπαϊκή τζιχάντ» ήρθε στο προσκήνιο με την σύγκρουση στη Συρία, επειδή οι ερευνητές άρχισαν να παρατηρούν μια σημαντική ροή Γάλλων, Βρετανών και Γερμανών μαχητών στη χώρα για να πάρουν τα όπλα. Υπερτερούν κατά πολύ των αμερικανικών.

Αλλά δεν είναι κάτι νέο, όπως αποδεικνύουν οι αδελφοί Κουασί που είχαν εκπαιδευτεί στην Υεμένη. Και οι περισσότεροι τζιχαντιστές δεν είναι στην πραγματικότητα Ευρωπαίοι. Το Διεθνές Κέντρο για τη Μελέτη της ριζοσπαστικοποίησης στο King College του Λονδίνου εκτιμά ότι οι 11.000 ξένοι μαχητές που έχουν περάσει στη Συρία τα τελευταία τρία χρόνια προέρχονται από 74 έθνη. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών - περίπου τα τρία τέταρτα - προέρχονται από τις γειτονικές χώρες της Μέσης Ανατολής, οι οποίες υποφέρουν επίσης πολύ περισσότερες επιθέσεις τρομοκρατίας από τις δυτικές χώρες. Φυσικά, οι ευρωπαίοι μαχητές που πολεμούν στη Συρία και εκτιμώνται σε 2.800 εξακολουθούν να αποτελούν μια σημαντική μειονότητα των συμμετεχόντων συνολικά. Αλλά το Ισλαμικό Κράτος έχει σκόπιμα εκμεταλλευτεί το ευρωπαϊκό του δυναμικό –όπως για παράδειγμα με τον «Jihadi John», τον μασκοφόρο άνδρα με τη βρετανική προφορά που χρησιμοποιείται για να σκοτώσει Δυτικούς ομήρους- για να παρουσιάσει τους στόχους του ως παγκόσμιους.

2η παρανόηση: Η ριζοσπαστικοποίηση συμβαίνει σε σκιώδη τζαμιά.

Στην πραγματικότητα, αν υπάρχει κάποιο ενιαίο πρόσφορο έδαφος για τον εξτρεμισμό, αυτό είναι το Διαδίκτυο. Τα τζαμιά χρησιμεύουν ως χώρος στρατολόγησης σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης και παρακολουθούνται δεόντως από τις μυστικές υπηρεσίες. Ωστόσο, έρευνα της Dounia Bouzar, διευθύντριας του Κέντρου για την Πρόληψη κατά τους Ισλαμικού Σεκταρισμού, δείχνει ότι το 91 τοις εκατό των στρατολογήσεων γίνεται online. Το Facebook, το Twitter, το Instagram και δεκάδες άλλα δίκτυα παρασύρουν αλλοδαπούς, των οποίων τα κίνητρα ποικίλλουν: άλλοι αισθάνονται μια αίσθηση αδικίας και άλλοι το θεωρούν μια περιπέτεια. Η Bouzar έχει συνεργαστεί με γαλλικές οικογένειες που φοβούνται ότι τα παιδιά τους ριζοσπαστικοποιούνται και λέει ότι περίπου το 80 τοις εκατό από αυτά προέρχονται από άθεες οικογένειες. Το υπόλοιπο 20 τοις εκατό έχουν μουσουλμανικό, καθολικό, εβραϊκό και βουδιστικό υπόβαθρο.

Ένας άλλος κοινός τόπος για τη μεταστροφή και τη ριζοσπαστικοποίηση είναι η φυλακή. Ο Αμεντί Κουλιμπαλι, ο οποίος πήρε ομήρους στο παρισινό παντοπωλείο, πιστεύεται ότι ριζοσπαστικοποιήθηκε αρχικά στη φυλακή.

3η παρανόηση: Πρόκειται για ένα πρόβλημα ενσωμάτωσης.

Δεν είναι μόνο όσοι στερούνται πολιτικών δικαιωμάτων οι οποίοι στρέφονται στη τζιχάντ. Είναι, επίσης, και η μεσαία τάξη. Η κυρίαρχη άποψη είναι ότι η κατώτερη τάξη των μουσουλμάνων μεταναστών που έχουν αποτύχει να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή κοινωνία είναι επικεφαλής της ευρωπαϊκής τζιχάντ. Κάποιοι εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή, ενώ οι οικονομικές δυσκολίες που έχουν πολλοί μπορεί να εμβαθύνουν τον κίνδυνο της ριζοσπαστικοποίησης.

Ωστόσο, πολλοί από αυτούς που πολεμούν στο εξωτερικό δεν είναι φτωχοί ή ευάλωτοι. Στη μελέτη της Bouzar στη Γαλλία, για παράδειγμα, το 84 τοις εκατό των οικογενειών των ριζοσπαστικοποιημένων νέων προέρχονται από τη μεσαία τάξη. Μόνο το 10 τοις εκατό είχαν παππούδες και γιαγιάδες που δεν ήταν Γάλλοι. Αυτό δεν έχει σταματήσει τα ακροδεξιά κόμματα από το να καταδικάζουν τη μαζική μετανάστευση ως πρόβλημα. Όταν ένα βίντεο του Ισλαμικού Κράτους έδειξε έναν Γάλλο, ο οποίος δεν ήταν μετανάστης, να αποκεφαλίζει θύματα στη Συρία τον Νοέμβριο, η αρχηγός του Εθνικού Μετώπου Μαρίν Λε Πεν ήταν περιφρονητική, λέγοντας ότι ο αριθμός των Γάλλων μαχητών χωρίς μεταναστευτικό υπόβαθρο ήταν «ανεπίσημος». «Προφανώς, η μαζική μετανάστευση υπήρξε ένα φυτώριο του ισλαμικού φονταμενταλισμού στη χώρα μας», επέμεινε.

4η παρανόηση: Είναι ένα πρόβλημα που αφορά τους άντρες.

Στην πραγματικότητα, αυτές οι οργανώσεις της τζιχάντ δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν χωρίς τη στήριξη των γυναικών. Αυτό έχει καταστεί σαφές αυτή την εβδομάδα, με την αναζήτηση της συντρόφου του Κουλιμπαλι και φερόμενη συνεργό του, Χαγιάτ Μπουμεντιέν, η οποία πιστεύεται ότι έχει καταφύγει στη Συρία.

Οι γυναίκες παίζουν όλο και πιο σημαντικό ρόλο στη δημογραφία των ξένων μαχητών. Μπορεί το πρώτο κύμα των αγωνιστών να κυριαρχούνταν από άνδρες, οι γυναίκες όμως αποτελούν πλέον ένα μέρος του δεύτερου κύματος. Δελεάζονται από άνδρες που θεωρούν το γάμο και την τεκνοποίηση ως ένα μέσο για να διαιωνίσουν το Ισλαμικό Κράτος.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία που συγκέντρωσε η Guardian, οι γυναίκες αποτελούν περίπου το 10 τοις εκατό των «δυτικών τζιχαντιστών» και έως και το 25 τοις εκατό στη Γαλλία. Μερικές γυναίκες πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, αλλά άλλες οδηγούνται από τον ίδιο τυχοδιωκτισμό και ιδεαλισμό που προσελκύει και τους άνδρες. Κάποιες είναι ακόμα έφηβες. Μια ολλανδέζα μητέρα βγήκε στα διεθνή πρωτοσέλιδα το φθινόπωρο, μετά από μια ιστορία που κυκλοφόρησε ότι ταξίδεψε στη Συρία για να φέρει στο σπίτι την έφηβη κόρη της, η οποία φέρεται να αναχώρησε στην καρδιά της εμφύλιας διαμάχης για να παντρευτεί έναν ολλανδό τζιχαντιστή.

http://www.csmonitor.com/World/Europe/2015/0113/Who-are-Europe-s-jihadis-Check-your-assumptions

Διαβάστε περισσότερα