«Ποια Κεντροαριστερά»;

Και ξαφνικά, εν μέσω διάλυσης του άλλοτε κραταιού ΔΟΛ, το Βήμα ξαναστήνει ένα νέο πολιτικό αφήγημα που βασίζεται σε εντελώς παλαιά υλικά. Την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς με επικεφαλής τουλάχιστον μεταβατικά τον 80χρονο πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη.

Θα έμοιαζε με ανέκδοτο αν δεν ήταν σοβαρό κι αν δεν υπήρχαν όντως διεργασίες στο χώρο αυτό που τώρα κυριαρχεί ο Τσίπρας. Σίγουρα κάποιοι βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ

πνέει τα λοίσθια και θα μας αφήσει χρόνους, οπότε κάποιοι θα ήθελαν να πάρουν τη θέση του και να ξαναδημιουργηθεί το δίπολο, ο δικομματισμός που επί χρόνια κυριάρχησε στη χώρα, μέχρι που ήρθε η κρίση και διέλυσε τα πάντα.

Το ρεπορτάζ του Βήματος και όσα πράγματι συμβαίνουν αφορά και τη Νέα Δημοκρατία, ειδικά εκείνους που επιμένουν ότι ο Μητσοτάκης πρέπει να στραφεί στο κέντρο και να εγκαταλείψει τον παραδοσιακό δεξιό χώρο.

Κατ’ αρχάς είναι εμφανής η προσπάθεια του Στ. Ψυχάρη να «αναστήσει» τον λεγόμενο εκσυγχρονισμό που κυριάρχησε από το 1996 μέχρι το 2004. Πέρα από κάποιες καλές προσπάθειες που έγιναν κι ένα συμμάζεμα των οικονομικών, αλλά και η ένταξη στην ΟΝΕ που τελικά αποδείχθηκε «πύρρειος νίκη» ή άκαιρη ένταξη, όλοι θυμόμαστε εκείνη την περίοδο. Ποιος να ξεχάσει τους Τσουκάτους, τους Τσοχατζόπουλους, τη ρεμούλα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την παράδοση της χώρας στη διαπλοκή κ.λπ. Αν λοιπόν ο Σημίτης, σοβαρός άνθρωπος δε λέμε, επιλέγεται για να ξαναστήσει εκείνο το μοντέλο, τότε η χώρα στραβά αρμενίζει, είναι και ο γιαλός στραβός.

Ο πρώην πρωθυπουργός απέρριψε ευγενικά την πρόταση λέγοντας ότι τη συνένωση της κεντροαριστεράς πρέπει να την κάνουν οι ενεργοί πολιτικοί δηλαδή… η Φώφη, ο Θεοδωράκης, ο Θεοχαρόπουλος, ο Βενιζέλος. Δηλαδή είναι να τρελαίνεσαι με την προσπάθεια κάποιων για ανάσταση του πολιτικού πτώματος στον συγκεκριμένο χώρο. Αντί δηλαδή όλοι όσοι ενδιαφέρονται να ανασυνθέσουν την κεντροαριστερά ποντάρουν σε τελειωμένους πολιτικούς ή σε κουτσά άλογα τότε… τα έπιασαν τα λεφτά τους. Και γεννάται η απορία γιατί η εφημερίδα ήρθε για να «κάψει» ονόματα και καταστάσεις με το δημοσίευμά της;

Λέει ότι ο Σημίτης, αν και 80 ετών θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες και να ηγηθεί μεταβατικά, μέχρι να βρεθεί κάποιος άλλος. Επίσης, αναφέρει το όνομα του Βενιζέλου που θα μπορούσε επίσης να ηγηθεί αλλά και του Γιάννη Στουρνάρα για τον οποίον η εφημερίδα λέει ότι δεν στηρίζεται από κάποιο κόμμα και πρέπει να παραιτηθεί από την ΤτΕ.

Πόσο πιο εμφανές είναι δηλαδή να βάζεις μπροστά τον Σημίτη, που δεν τον θέλει ούτε ο γείτονάς του, να «καις» τον Στουρνάρα και να προωθείς έτσι τον Βενιζέλο. Παλιά τους τέχνη κόσκινο στην οδό Μιχαλακοπούλου μόνο που κάνουν ότι δε βλέπουν ότι και ο Βενιζέλος είναι καμένος από χέρι. Σιγά μην πάει μαζί του ο λαός όταν το ίδιο πρόσωπο το έχει αποδοκιμάσει ουκ ολίγες φορές.

Η εφημερίδα παίζει ένα παιχνίδι. Είτε προωθεί εμμέσως τον Βενιζέλο ως την τελική εναλλακτική είτε καίει όλους τους δήθεν υποψήφιους για να ηγηθούν της κεντροαριστεράς, έχοντας στο νου τους κάποιο άλλο πρόσωπο που τώρα μας διαφεύγει. Ενδεχομένως να το δούμε σε κάποιο άλλο… ρεπορτάζ της εφημερίδας και να τον αναγνωρίσουμε από το «λιβάνισμα» που θα του κάνουν συγκεκριμένοι κεντροαριστεροί παπαγάλοι.

Η αλήθεια είναι ότι γίνονται πολλές ζυμώσεις στο χώρο που οι ίδιοι ονομάζουν «δημοκρατική παράταξη», λες και όλοι οι άλλοι είναι εχθροί της Δημοκρατίας. Η πρόσφατη συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και τα όσα ειπώθηκαν εκεί δείχνουν ότι επιδιώκεται μια συνένωση των δυνάμεων, ακόμη κι αν το Ποτάμι φλερτάρει και με τη ΝΔ. Επίσης, η εντυπωσιακή προσέλευση κόσμου στην παρουσίαση του βιβλίου του πρώην υπουργού Γ. Παπακωνταντίνου και οι κουβέντες που ειπώθηκαν από στελέχη, επίσημα και μη, του κεντροαριστερού χώρου, επιβεβαιώνουν αυτές τις ζυμώσεις. Στο χώρο που ο Τσίπρας έκανε την «εισπήδηση», κέρδισε την εξουσία, αλλά τώρα σιγά – σιγά υποχωρεί, θα γίνουν πολλά το επόμενο διάστημα. Αναζητείται ο ηγέτης, αυτός που θα τους μαζέψει όλους μαζί και θα τους οδηγήσει στην κυβέρνηση. Αυτός σίγουρα δεν είναι ο 80χρονος Σημίτης και σίγουρα δεν είναι ο «φθαρμένος» για πολλούς Βενιζέλος. Αν θα είναι ο Στουρνάρας ή κάποιος άλλος καθηγητής ή νέο στέλεχος που δεν μπορούμε να φανταστούμε, θα το δούμε τα επόμενα 1-2 χρόνια. Αλλά σίγουρα με τον ΣΥΡΙΖΑ να γυρνά στο 3% και πολλά στελέχη του να πληρώνουν ακριβά το έγκλημά τους, θα υπάρξουν πάρα πολλές ανατροπές.

Και η ΝΔ τι κάνει; Πώς τα βλέπει όλα αυτά; Επιμένουν κάποιοι να θέλουν να μετατρέψουν το κόμμα σε… κεντροαριστερό Ποτάμι, πολυσυλλεκτικό ή για να ακριβολογούμε, χωρίς ιδεολογική ταυτότητα και προσανατολισμό; Είναι σίγουροι στη Συγγρού ή όπου αλλού ότι με ιδέες «λαπά», με προτάσεις που καμιά σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, θα ξαναγίνει η ΝΔ δυνατή;

Άλλο είναι να θέλεις να κερδίσεις ένα μέρος του μεταρρυθμιστικού κέντρου κι άλλο να γίνεις κι εσύ κεντροαριστερός. Και η ΝΔ ούτε ήταν, ούτε θα πρέπει να γίνει έτσι. Η ΝΔ είναι δεξιό κόμμα που πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, στην αξιοκρατία και στην πολιτική λογοδοσία. Αν δεν τα πιστεύει όλα αυτά, αν δεν μπορεί να διατηρήσει τους δεξιούς ψηφοφόρους της τότε δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει παρά να συνενωθεί με τη λεγόμενη… Δημοκρατική παράταξη. Να απαρνηθεί το DNA της και να γίνει κάτι άλλο.

Η συνένωση της Κεντροαριστεράς που επιχειρείται, με όποιο πρόσωπο ηγηθεί σ’ αυτήν, είναι μια πρόκληση και για τη ΝΔ αλλά και για όλο το πολιτικό σύστημα. Εδώ θα κριθεί αν κάποιοι έχουν τα κότσια και το μυαλό να ανανεώσουν αυτό το σύστημα, προτού και η Ελλάδα μπει στον κύκλο των χωρών που οι πολίτες στρέφονται στα άκρα ή που επιλέγουν την «αντισυστημική ψήφο». Αναδεικνύοντας επικίνδυνους και άχρηστους πολιτικούς όπως ο Τραμπ, ο Γκρίλο, ο ακροδεξιός στην Αυστρία, η Λεπέν, η Χρυσή Αυγή, τα «χρυσαυγόπουλα» στην Κύπρο ή ακόμη και οι διάφοροι «περίεργοι» κι «απίθανοι» τύπου ΑΝΕΛ, Ζωή Κωνσταντοπούλου ή Βαρουφάκης.

Διαβάστε περισσότερα