Πέντε συμπεράσματα από τη συμφωνία του γερμανικού συνασπισμού

Οι συντηρητικοί και οι Σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας συμφώνησαν να ανανεώσουν τον "μεγάλο συνασπισμό" τους μετά από εβδομάδες μαραθώνιων - και συχνά αμφιλεγόμενων - συνομιλιών. Γιατί λοιπόν κανείς δεν ανοίγει σαμπάνιες;

Πριν εφαρμοστεί η συμφωνία, η πλειοψηφία των 463.000 Σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας πρέπει να την εγκρίνει σε ειδική ψηφοφορία. Η ψηφοφορία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές Μαρτίου. Μια θετική

απόφαση θα έδινε τέλος σε μήνες πολιτικού αδιεξόδου που αναστάτωσε τους Ευρωπαίους εταίρους της Γερμανίας και απείλησε τη φήμη της χώρας ως προπύργιο σταθερότητας στην ηπειρωτική Ευρώπη. Αν τα μέλη του SPD εκφράσουν αντίρρηση στη συμφωνία, η Γερμανία πιθανότατα θα οδηγούνταν σε νέες γενικές εκλογές, ενδεχομένως με ένα σύντομο διάλειμμα με μία κυβέρνηση μειοψηφίας υπό την ηγεσία της Άνγκελα Μέρκελ.

Ο "μεγάλος συνασπισμός", "GroKo" όπως τον αποκαλούν, έχει εξοργίσει πολλούς στο SPD. Παρόλα αυτά, καθώς ο ενδεχόμενος συνασπισμός υπόσχεται να δαπανήσει δισεκατομμύρια για τη μεσαία τάξη, σε τομείς όπως η εκπαίδευση και η στέγαση, πολλοί Σοσιαλδημοκράτες θα δυσκολευτούν να απορρίψουν τη συμφωνία. Ενώ είναι πολύ νωρίς για να προβλέψουμε το αποτέλεσμα, οι προηγούμενες ψηφοφορίες δείχνουν ότι η έγκριση είναι πιθανή. Υποθέτοντας ότι το SPD θα δεχθεί τη συμφωνία, ιδού πέντε συμπεράσματα για τις αντιδράσεις στη Γερμανία και την Ευρώπη.

1. "Γάμος" συμβιβασμού

Όπως όλοι οι "μεγάλοι συνασπισμοί", και αυτός θα είναι ένας γάμος συμβιβασμού. Στην πραγματικότητα, οι χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ εξαγόρασαν την υποταγή των σοσιαλδημοκρατών με υποσχέσεις για τη χρηματοδότηση πολλών εσωτερικών έργων και πρωτοβουλιών. Αυτό που λείπει είναι ένα γενικό θέμα ή η αίσθηση του σκοπού. Ο συνασπισμός δεν ισχυρίζεται καν ότι θα αντιμετωπίσει οποιεσδήποτε από τις τεράστιες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει η Γερμανία τα επόμενα χρόνια, είτε πρόκειται για τον δημογραφικό "γκρεμό", είτε για τις επιπτώσεις της ψηφιοποίησης στο εργατικό δυναμικό. Αντ 'αυτού, οι ηγέτες των κομμάτων και στις δύο πλευρές υιοθέτησαν το "πιστεύω" ότι ο GroKo αντιπροσωπεύει τη σταθερότητα. Και αυτό, υποστηρίζουν πολλοί, είναι το πρόβλημα. "Είναι όλα μια παραλλαγή του status quo", δήλωσε την Τρίτη ο Κρίστιαν Λίντνερ, αρχηγός των Φιλελεύθερων Δημοκρατών.

2. Λεφτά για ξόδεμα

Το θησαυροφυλάκιο της Γερμανίας είναι γεμάτο μετρητά. Και φαίνεται ότι ο GroKo δεν θα έχει κανένα πρόβλημα στο να τα ξοδέψει (και στη συνέχεια μερικά). Σχεδιάζει να ρίξει δισεκατομμύρια σε ανακαίνιση σχολείων, σε τοποθέτηση οπτικών ινών, σε προσλήψεις φροντιστών για τους ηλικιωμένους και στην ενίσχυση της άμυνας. Σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις, η επόμενη κυβέρνηση θα έχει επιπλέον πλεόνασμα ύψους 30 δισ. ευρώ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Το υπουργείο Οικονομικών αύξησε πρόσφατα το ποσό αυτό σε 45 δισ. ευρώ. Με την οικονομία να συνεχίζει να εξουσιάζει, το πλεόνασμα θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Σε αντίθετη περίπτωση, το Βερολίνο θα δυσκολευτεί να διατηρήσει έναν ισορροπημένο προϋπολογισμό, έναν απόλυτο κανόνα για τους δημοσιονομικούς συντηρητικούς στις τάξεις της Μέρκελ. Σύμφωνα με κάποιες προβλέψεις, η συμφωνία συνασπισμού θα απαιτήσει επιπλέον 100 δισ. ευρώ, περισσότερο από το διπλάσιο της τρέχουσας προβολής πλεονασμάτων.

3. Σοσιαλιστική ανησυχία

Αυτό που διαφημίστηκε ως διαδικασία οικοδόμησης συνασπισμού τους τελευταίους δύο μήνες ήταν πραγματικά μια περίοδος μαραθώνιας θεραπείας για τους Σοσιαλδημοκράτες. Και δεν έχει τελειώσει. Το παλαιότερο πολιτικό κόμμα της Γερμανίας δεν μπορεί να φανεί ότι ξεφεύγει. Διχασμένο όσον αφορά τη στρατηγική και τους σκοπούς του, το SPD φαίνεται να ακολουθεί τα αντίστοιχα κόμματα στη Γαλλία και την Ολλανδία στη λήθη. Υπάρχει ευρεία συναίνεση ότι το κόμμα, τώρα στο 17% στις δημοσκοπήσεις (ιστορικό χαμηλό), έχει χάσει την επαφή του με τη βάση του. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν ξέρει τι να κάνει γι' αυτό. Το εξής είναι πολύ σαφές: ο Μάρτιν Σουλτς δεν είναι ο σωτήρας του SPD. Αυτό που παρουσιάζει στον GroKo έχει βλάψει σοβαρά την αξιοπιστία του. Οι αξιωματούχοι του κόμματος διαμαρτύρονται ότι δεν έχει κανένα σχέδιο, κανένα όραμα. Ο Σουλτς φαίνεται να έχει πάρει το μήνυμα: σύμφωνα με δημοσιεύματα, θα παραδώσει την ηγεσία στην Αντρέα Νάλες και θα γίνει υπουργός Εξωτερικών εάν τα μέλη του SPD εγκρίνουν τη συμφωνία συνασπισμού. Αλλά το κόμμα θα συνεχίσει να αγωνίζεται για να βρει την επιστροφή στην εκλογική επιτυχία.

4. Η Ευρώπη μπορεί να περιμένει

Για άλλη μια φορά, δεν λείπει η περίτεχνη γλώσσα σχετικά με την Ευρώπη στη συμφωνία. Συγκεκριμένα; Όχι και τόσο πολύ. Το τελικό κείμενο για την Ευρώπη φαίνεται να έχει κοπεί και επικολληθεί από την προκαταρκτική συμφωνία του περασμένου μήνα. Ο Σουλτς είναι εν μέρει υπεύθυνος. Ο μακροπρόθεσμος ηγέτης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει ταχθεί στο να προβάλει την τολμηρή ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση σε έναν σκεπτικιστικό γερμανικό λαό. Αλλά, δεδομένης της ευκαιρίας να διαμορφώσει την εκστρατεία του γύρω από ένα όραμα για το μέλλον της Ευρώπης, ο Σουλτς πρόβαλε αντίρρηση, εστιάζοντας αντ' αυτού στις λεπτομέρειες της εγχώριας πολιτικής. Ο ηγέτης του SPD έχει ανακαλύψει εκ νέου την Ευρώπη, αλλά είναι πολύ αργά. Οι περισσότεροι Γερμανοί δεν ενδιαφέρονται επειδή δεν έχουν ιδέα τι πραγματικά διακυβεύεται. Παρά την εξέχουσα θέση του κεφαλαίου της Ευρώπης στη συμφωνία του συνασπισμού, δεν υπάρχει πολύ ουσία. Η Μέρκελ, εν τω μεταξύ, συγκρατείται από τους συντηρητικούς στο στρατόπεδό της, οι οποίοι θα γκρινιάξουν με το ξέσπασμα οποιωνδήποτε κινήσεων προς μια "μεταβατική ένωση". Το Βερολίνο θα κάνει κάποια μικρά βήματα προς την κατεύθυνση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν όσον αφορά τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, αλλά αυτό θα πάρει καιρό.

5. Η πιο δύσκολη δουλειά της Γερμανίας

Με μία πρώτη ματιά, η νίκη του υπουργείου Οικονομικών φαίνεται να αποτελεί σημαντικό πραξικόπημα για τους σοσιαλδημοκράτες και τον Σουλτς. Είναι μακράν η πιο ισχυρή θέση στη γερμανική κυβέρνηση μετά τον καγκελάριο. Αλλά μπορεί επίσης να είναι μία "καυτή" έδρα, ειδικά για τους Σοσιαλδημοκράτες που θα υποστούν πίεση από τη δική τους βάση για να χαλαρώσουν τη λιτότητα του Βερολίνου. Λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις του γερμανικού προϋπολογισμού τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη, η θέση - πάντα σημαντική- θα βρίσκεται στο επίκεντρο τα επόμενα χρόνια. Εξάλλου, υπάρχει και η κληρονομιά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του σκληρού "φύλακα" του θησαυροφυλακίου της Γερμανίας μέχρι το περασμένο φθινόπωρο, που παραμένει ένα από τα πιο σεβαστά πολιτικά πρόσωπα της χώρας. Ο διάδοχός του, που πιθανότατα θα είναι ο δήμαρχος του Αμβούργου Όλαφ Σολτς, θα συγκριθεί με το παράδειγμα των ισολογισμών του Σόιμπλε και την ανελαστικότητά του απέναντι στις πρωτεύουσες της Ευρώπης. Εάν η γερμανική οικονομία αποδυναμωθεί και η εποχή των χοντρών πλεονασμάτων λήξει, το SPD θα αρχίσει σύντομα να δέχεται τα πυρά.

politico.eu

Διαβάστε περισσότερα