Όταν οι αριθμοί τεντώνονται και λυγίζονται...

Το χειρότερο εξ όλων στην ουτοπική αυτή χώρα είναι πως οι αριθμοί τεντώνονται και λυγίζονται ανάλογα με τη γωνία θέασης.

Εάν (συνταγματικά) συνέπιπταν, ουδείς θα έκανε τον προφέσορα και τον λαϊκό απελευθερωτή για τις ψήφους και τα καλοβολέματα της πολιτικής του παρέας.

Επί τούτου:

Κάποιοι τραπεζίτες φρονούσαν πως στην Ελλάδα συγκριτικά τα ιδιωτικά δάνεια (καταναλωτικά, χρηματιστηριακά κλπ) είναι κατώτερα του μ.ο άλλων "προηγμένων" χωρών.

Μπουμ στο κυνηγητό λοιπόν από το σύστημα των golden

hunters, και μετά "ας πρόσεχαν"... που είπε και ο σοφός πολιτικός της δυνατής Ελλάδας.

Oι τράπεζες το 2008 είχαν τόσα δάνεια όσα περίπου και οι καταθέσεις (240/240)... ουδέν επομένως πρόβλημα λειτουργίας σε μια επιβαλλόμενη (όντως) απομόχλευση της οικονομίας.

Φορτώθηκαν (πολιτική απόφαση) με ομόλογα γαλλογερμανικών άνω των 30 δισ, που επέπρωτο κατόπιν να "κονιορτοποιηθούν".

Από το σύνολο ενεργητικού ως άνω των 300 δισ. (με χρηματιστηριακή κεφαλαιοποίηση γύρω στα 70, ο λαός φταίει!) μπήκαν στην προκρούστεια κλίνη και εν τέλει, με διαδοχικές μελετημένες τρικλοποδιές έφθασε αυτό στα 4-5 δισ. (οι ενφιάδες και τα κόστη νομιμοποιήσεων κ.ο.κ. επέτειναν τα βαρίδια).

Ούτε στην Αλβανία τέτοιες τιμές.

Το 2010 δημόσια και ιδιωτική περιουσία εκτιμήθηκε στα 1,3 τρισ... για να βγει ένα χρέος πχ. 100 δισ. και να πέσουμε στις ευρωνόρμες.

Cui bono;

Φυσικά κάποια ομόλογα της ΕΚΤ εξαιρέθηκαν... για να μας δίνουν το κατιτίς κάπου κάπου...

Όσο για τα 110 περίπου δισ. κουρέματος, τα μισά περίπου αφορούσαν εγχώριες εγγραφές, και άλλωστε το αρχικό επιτόκιο των κουρεμένων ήταν άνω του 4% και απ' ότι θυμάμαι έφθασε το 2013 σε ρέπος 12%... και αν είμαστε μετά ευπειθείς, και ανθρωπιστές, και χωρίς σημειώσεις στα "παρατηρητήρια" κλπ. κλπ. κλπ. βλέπουμε...

Τώρα που πέρασαν βέβαια σε ξένα χέρια, οι αναβαλλόμενοι φόροι συμποσούνται κοντά στα 17 δισ., no problem!

Μαζί με όλα αυτά αποδεχθήκαμε το χρέος να προηγείται (ως senior debt) κάθε αναπτυξιακής και αμυντικής σχεδίασης.

Τι καλά!

Με τη δεύτερη δανειακή προεβλέπετο χρέος προς ΑΕΠ βαθμηδόν στο 120%. Αυτό για να γίνει περιείχε και πραγματικό "κούρεμα", υποσχεθέν μεν αλλά μη πραγματοποιηθέν... και απολείπειν θεός...

Τα 240 δισ. που εισεπράχθησαν από την άνοιξη του ‘10 έως το ‘19 είναι χρέος ανακυκλούμενο, δεν είναι εξοφλούμενο.

Και για όλη σχεδόν τη δεκαετία (πλην της τελευταίας περιόδου) τα επιτόκια ήσαν δυναμικά ως προς τις διεθνείς αποδόσεις, και όχι στατικά.

Τώρα, έως το 2014 το νταραβέρι με την ΕΕ ήταν είσπραξη 120 περίπου δισ. ήτοι ΜΟΠ 3, Α Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης Ντελόρ 7, β ΚΠΣ 14, Γ ΚΠΣ έως το 2006 23, ΕΣΠΑ έως 2014 - 24 συν 40 περίπου δισ. που δόθηκαν άπαξ για προσαρμογές κοινής αγροτικής πολιτικής. Η διάθεση ΕΣΠΑ ήταν (και είναι) κυρίως και για εθνικούς εργολάβους -που εισφέρουν ίδια κονδύλια μόνον 10%- μαζί με άλλους σχετικά σιτιζόμενους από τη ροή του χρήματος.

Η ΚΑΠ διαθέτει περίπου για τη χώρα ετησίως 2 δισ. (ανάλογα και τις καιρικές συνθήκες), και το ΕΣΠΑ 3 και κάτι.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η παρεχόμενη ρευστότητα για να λειτουργήσει μια ολόκληρη οικονομία, συν τα ξεπουλήματα που για εκείνα τα δόλια 50 δισ. στόχου του ταιπεδ/υπερταμείου ούτε τα μισά δεν έχουν αναληφθεί.

Και μετά πάπαλα.

Όμως ο πίνακας είναι ιμπρεσιονιστικός και χρειάζεται σχετική απόσταση από κάποιες εστιάσεις για να αναδειχθεί σε όλο του το μεγαλείο.

Οι δυνάμεις που συναλλασσόμεθα δεν είναι μόνον χρηματοπιστωτικές.

Είναι και εξόχως ε-πι-χει-ρη-μα-τι-κες.

Και δεν υφίστανται -ακόμη και τώρα με τον ιό- τζάμπα παροχές, αλλά κεκρυμμένα δάνεια με γεωπολιτική επίδραση στο... τι είναι δικό μας και τι όχι.

Έως το 2016 το σύνολον των εισαγωγών μας από την ΕΕ ήταν 380 δισ., με αντίστοιχες εξαγωγές 125 δισ.

Τα μονοπώλια των ΔΕΚΟ αποδίδουν σταθερή ράντα κάθε μήνα, ουδέν ασφαλέστερον.

Και μιλάμε για ευρωζώνη, δεν μιλάμε για Δύση.

Και μιλάμε για συμφέροντα μη "τοποθετημένων" στη σκακιέρα (δημόσια και ιδιωτικοδημόσια... όχι πάντως ακραιφνώς ιδιωτικά).

Τίποτε άλλο.

Διαβάστε περισσότερα