Όταν η κυριαρχία εξελίσσεται σε απολυταρχία

Η πολιτική κυριαρχία, όσο αυτονόητη κι αν είναι ως στόχος για ένα κόμμα, δεν μπορεί να οδηγεί στη χειραγώγηση θεσμών, συνειδήσεων και πεποιθήσεων

Του Πάνου Σώκου

Μια επικίνδυνη άποψη για τη δημοκρατική λειτουργία του κράτους και των θεσμών εξέφρασε την περασμένη Πέμπτη ο πρωθυπουργός μιλώντας στους βουλευτές της Ν.Δ. Αναφερόμενος στις αυτοδιοικητικές εκλογές της επόμενης Κυριακής είπε: «Στόχος μας είναι να νικήσει το “γαλάζιο της Ν.Δ.” στις 13 Περιφέρειες και στους τρεις μεγάλους δήμους, και σας καλώ να στηρίξετε

αυτή τη μάχη, διότι η πολιτική κυριαρχία δεν αφορά μόνο τις εθνικές εκλογές αλλά και την κυριαρχία στις τοπικές κοινωνίες».

Όσο κι αν είναι αυτονόητο ένα κόμμα να θέλει να κερδίζει παντού και να επιβάλλει την πολιτική του κυριαρχία, δεν σημαίνει πως όταν συμβαίνει αυτό δεν προκαλεί παρενέργειες και συνθήκες απολυταρχίας. Πολύ περισσότερο όταν το κόμμα που είναι κυρίαρχο και κυβερνά έχει δώσει σαφή δείγματα αλαζονείας, ασυδοσίας και επιβολής της πολιτικής της ακόμα και με μεθόδους στα όρια της θεσμικότητας, αλλά κατά βάση εξόχως προβληματικές. Και η σημερινή κυβέρνηση έχει δώσει τέτοια δείγματα και συνεχίζει να δίνει και μετά τις τελευταίες εκλογές, αξιοποιώντας τη μεγάλη νίκη της και το αντιπολιτευτικό έλλειμμα που έχει σημειωθεί με τη συρρίκνωση των άλλων κομμάτων.

Πώς εννοεί όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτή την πολιτική κυριαρχία; Την απάντηση έδωσε την ίδια μέρα η κυβέρνηση με τη μεθόδευση που ακολούθησε για να ελέγξει πλήρως την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών και να θάψει μια και καλή το σκάνδαλο των υποκλοπών. Μία μέρα προτού συνεδριάσει το Δ.Σ. της Αρχής για την επιβολή προστίμου 100.000 ευρώ στην ΕΥΠ επειδή δεν συνεργάστηκε στη διερεύνηση του σκανδάλου όχι μόνο αντικατέστησε μέλη του Δ.Σ. που είχε λήξει η θητεία τους, αλλά έσπευσε μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα να δημοσιεύσει την απόφαση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, πριν ξημερώσει η Παρασκευή και συνεδριάσει η ΑΔΑΕ με την παλιά σύνθεσή της. Αυτή η περίπτωση χαρακτηριστικό δείγμα κακής δημοκρατικής λειτουργίας αποκαλύπτει πώς εννοεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης την πολιτική κυριαρχία της Ν.Δ. και του ιδίου: να μη γίνεται καμία έρευνα για κυβερνητικά σκάνδαλα, να μην υπάρχει καμία λογοδοσία, να μη γίνεται κανένας έλεγχος ούτε στη Βουλή ούτε μέσω των ανεξάρτητων Αρχών.

Όλο αυτό το διάστημα των 14 μηνών από την ημέρα που ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός έκαναν ό,τι περνάει από το χέρι τους, αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητες και τα μέσα που τους δίνει η εξουσία που κατέχουν για να το υποβαθμίσουν και να το εξαφανίσουν. Αλήθεια, ξέρει κανείς πού βρίσκεται η δικαστική έρευνα γι’ αυτό το μεγάλο σκάνδαλο, Κανείς δεν κάνει καμία αναφορά, απόλυτο σκοτάδι. Βρήκαν κάτι οι εισαγγελείς που ερευνούν; Δεν βρήκαν και την έβαλαν στο αρχείο; Δεν πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες τι συμβαίνει με το μεγαλύτερο «θεσμικό» σκάνδαλο των τελευταίων ετών; Η άλλη μεγάλη έρευνα για την τραγωδία-έγκλημα των Τεμπών πού βρίσκεται; Ούτε γι’ αυτή ξέρουμε κάτι.

Εν κατακλείδι: η πολιτική κυριαρχία, όσο αυτονόητη κι αν είναι ως στόχος για ένα κόμμα, δεν μπορεί να οδηγεί στη χειραγώγηση θεσμών, λειτουργιών του κράτους, συνειδήσεων και πεποιθήσεων. Ούτε στη συγκάλυψη των ευθυνών της εκτελεστικής εξουσίας. Ούτε και στην υποκατάσταση της -κατά τον Βέμπερ- «κυριαρχίας του νόμου», όπου ένας άνθρωπος ή ένας θεσμός ασκεί την εξουσία μέσω της νομιμότητας.

The post Όταν η κυριαρχία εξελίσσεται σε απολυταρχία appeared first on antinews.gr.