«Όσο πολεμάτε το ισλάμ, τόσο ενισχύεται»: συναγερμός για τους δυτικοευρωπαίους «μαχητές του Ισλάμ»

Έτοιμος να «πεθάνει για τον Αλλάχ» και για «να εφαρμοστεί η σαρία σε όλη τη Συρία» δήλωσε μιλώντας στο γαλλικό δίκτυο France – Info 30χρονος Γάλλος υπήκοος που τους τελευταίους μήνες έχει μεταμορφωθεί σε μαχητή της ακραίας ισλαμιστικής οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε». Ο Αμπού Σαχήν, όπως θέλησε να κατονομαστεί χρησιμοποιώντας το «πολεμικό του όνομα», υποστήριξε ότι οι νεαροί Γάλλοι μουσουλμάνοι πάνε να πολεμήσουν στη Συρία «εξαιτίας των καταπιεστικών νόμων για τις

γυναίκες» (εκτιμάται ότι εννοεί την απαγόρευση του να φορούν μπούργκα δημοσίως ή μαντήλα σε δημόσιες υπηρεσίες) αλλά κυρίως εξαιτίας του «στιγματισμού τους επειδή είναι μουσουλμάνοι: ανοίγεις την τηλεόραση, έχει συνέχεια συζητήσεις για το ισλάμ, κατά του ισλάμ, για την κοσμικότητα ενάντια στο ισλάμ. Βλέπουμε το γαλλικό στρατό στο Μάλι, ή στο Αφγανιστάν». Καταλήγει λέγοντας ότι «όσο περισσότερο χτυπά κανείς τη θρησκεία, τόσο περισσότερο την ενισχύει» και προειδοποιώντας τον πρόεδρο Ολλάντ «να τερματίσει τον πόλεμο κατά του ισλάμ με εκστρατείες σε διάφορες χώρες γιατί το ενδυναμώνει και μπορεί να γυρίσει εναντίον του».

Δεν χρειάζονταν βέβαια οι δηλώσεις Σαχήν για να χτυπήσει «καμπανάκι». Το ζήτημα των δυτικοευρωπαίων που πολεμούν στη Συρία στο πλευρό ακραίων ισλαμιστών έχει, ήδη, εξελιχθεί σε σοβαρό πονοκέφαλο για τις υπηρεσίες ασφαλείας της ΕΕ ως συνόλου αλλά και πολλών ευρωπαϊκών χωρών ξεχωριστά. Στα τέλη του 2013, το Διεθνές Κέντρο Μελέτης της Ριζοσπαστικοποίησης και της Πολιτικής Βίας (ICSR - συνεργασία του Κing’s College του Λονδίνου, του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, του Ιορδανικού Ινστιτούτου Διπλωματίας και του Διεπιστημονικού Κέντρου της Χερτζίλια στο Ισραήλ) έδωσε στη δημοσιότητα ιδιαίτερα ανησυχητικά στοιχεία.

Σύμφωνα με την έκθεση του ICSR, που βασίστηκε σε περίπου 1.500 διαφορετικές πηγές ευρύτατης γκάμας (από τις πληροφορίες που έχουν συλλέξει οι διαφορετικές κυβερνήσεις και οι συριακές υπηρεσίες μέχρι τις ανακοινώσεις των ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων αλλά και τις αναρτήσεις στις ιστοσελίδες τους) , στη Συρία στο πλευρό της αντιπολίτευσης έχουν βρεθεί 3.300 - 11.000 ξένοι μαχητές από τα τέλη του 2011 μέχρι και το Δεκέμβριο του 2013. Πρόκειται για όσους βρέθηκαν, βρίσκονται ή σκοτώθηκαν εκεί. Οι περισσότεροι (περίπου 70%) είναι Άραβες αλλά και Ευρωπαίοι. Συνολικά, εκτιμάται ότι με την αντιπολίτευση πολεμούν υπήκοοι από 74 χώρες. Η έρευνα δεν αφορά στους ξένους μαχητές που συντάχθηκαν με το συριακό στρατό.

Οι Άραβες μαχητές της αντιπολίτευσης προέρχονται από Αλγερία, Ιράκ, Μαυριτανία, Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Μαρόκο, Ομάν, Κατάρ, Παλαιστίνη, Σουδάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Υεμένη, και οι περισσότεροι από Ιορδανία, Σ. Αραβία, Λίβανο, Αίγυπτο, Λιβύη, Τυνησία. Επίσης, έχουν εντοπιστεί ολιγάριθμοι μαχητές από Ιράν, Ισραήλ (Ισραηλινοί άραβες) και Τουρκία (περίπου 500). Σε μικρότερο ποσοστό στη Συρία μετέβησαν υπήκοοι ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλίας, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Κίνας, Σομαλίας. Σημαντική είναι η παρουσία μαχητών από τα Βαλκάνια (Κόσοβο, Αλβανία, Βοσνία και πολύ λιγότερο ΠΓΔΜ, Σερβία και Βουλγαρία), κάτι που επίσης αφορά την Ευρώπη αλλά και από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Τσετσενίας, του Καζακστάν, της Ουκρανίας και του Κιργιστάν αλλά και από τη Ρωσία.

Με βάση την έρευνα του ICSR ο αριθμός των δυτικοευρωπαίων υπηκόων που μετέβησαν στη Συρία για να πολεμήσουν με τους ισλαμιστές έχει τριπλασιαστεί μεταξύ Απριλίου και Δεκεμβρίου του 2013, τη στιγμή που ο αριθμός, συνολικά, των ξένων μαχητών που έφτασαν στη Συρία στο πλευρό της αντιπολίτευσης διπλασιάστηκε. Οι δυτικοευρωπαίοι μαχητές εκτιμάται ότι κυμαίνονταν μεταξύ 396 – 1.937 στα τέλη του 2013 και αποτελούν περίπου το 18% των ξένων μαχητών της συριακής αντιπολίτευσης.

Οι περισσότεροι προέρχονται από Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Βέλγιο και Ολλανδία αν και πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και Αυστρία. Η εκτίμηση αυτή συμπίπτει με τα στοιχεία των ξεχωριστών υπηρεσιών ασφαλείας. Συγκεκριμένα, οι δανικές και γαλλικές αρχές μιλούν για διπλασιασμό των υπηκόων τους που πολεμούν με τη συριακή ένοπλη αντιπολίτευση από τον Απρίλιο του 2013 μέχρι τα τέλη του χρόνου ενώ τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι βελγικές, βρετανικές και γερμανικές αρχές δείχνουν τετραπλασιασμό στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Οι υπουργοί Εσωτερικών Γαλλίας, Βελγίου, Βρετανίας, Γερμανίας, Ολλανδίας, Ισπανίας, Σουηδίας και Δανίας έχουν ήδη συναντηθεί για το ζήτημα τρεις φορές και προγραμματίζονται και νέες συσκέψεις. Ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βάλ και η Βελγίδα ομόλογός του Ζοέλ Μιλκέ, που έχουν αναλάβει συντονιστικό ρόλο, παραδέχτηκαν, σε συνέντευξη Τύπου, ότι ανησυχούν πλέον πολύ καθώς μεγάλος αριθμός των δυτικοευρωπαίων υπηκόων θα επιστρέψει, κάποια στιγμή, έχοντας ριζοσπαστικοποιηθεί σε ακραίο σημείο μέσα από την εμπειρία ενός τόσο αιματηρού και απάνθρωπου πολέμου.

Παράλληλα, θα έχει πλέον αποκτήσει πείρα χρήσης κάθε είδους όπλου, οργάνωσης και συμμετοχής σε ένοπλες ομάδες αλλά και μάχης από σπίτι σε σπίτι. Όπως και να έχει η προοπτική της παρουσίας τέτοιων ατόμων στα γκέτο των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων ή στις μουσουλμανικές γειτονιές τους, όπου ήδη η ένταση είναι μεγάλη λόγω της περιθωριοποίησης και της φτώχειας, με απόψεις σαν αυτές του Γάλλου «μουτζαχεντίν» της αρχής, δεν είναι διόλου καθησυχαστική.

Φαίνεται ότι οι περισσότεροι δραστηριοποιούνται σε ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις, όπως το «Μέτωπο αλ Νούσρα» και το «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε». Πρόκειται για οργανώσεις που έχουν έρθει σε σύγκρουση με άλλες αντιπολιτευόμενες ομάδες, κυρίως ντόπιες, και συνδέονται με την «αλ Κάιντα». Η κοσμική συριακή αντιπολίτευση, που εκφράζεται κυρίως από τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», στα τέλη του 2013 υπολόγιζε σε 5.500 χιλιάδες του ξένους μαχητές και κατήγγειλε ότι δρουν κυρίως υπό την σκέπη των ακραίων ισλαμιστών υποσκάπτοντας τους στόχους της υπόλοιπης αντιπολίτευσης.

Σε 7.000 υπολογίζουν τους ξένους μαχητές της συριακής αντιπολίτευσης οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας (NSA), που εκτιμούν ότι συνολικά οι ένοπλοι αντιπολιτευόμενοι στη Συρία κυμαίνονται μεταξύ 75.000 – 110.000, μοιράζονται σε περισσότερες από 1.600 ομάδες συχνά αντιμαχόμενες μεταξύ τους, με τους 26.000 εξ αυτών να χαρακτηρίζονται «ακραίοι ισλαμιστές».

Έχει ενδιαφέρον, πάντως, ότι στην έρευνα του ICSR δεν αναφέρεται κανένα στοιχείο από την Ελλάδα και τις εδώ αρχές για το αν έχουν εντοπίσει μετακινήσεις προς τη Συρία ιδιαίτερα νεαρών ανδρών.

Διαβάστε περισσότερα