Οι μη παράλληλοι βίοι του Μάριο Μόντι και του Λουκά Παπαδήμου

Στην αρχή χαιρετίστηκαν ως σοφοί τεχνοκράτες, βετεράνοι των διεθνών οργάνων της ΕΕ, που με την ευλογία των ηγετών της ευρωζώνης θα εφάρμοζαν σκληρές και αναγκαίες αλλαγές στις δυο πιο προβληματικές οικονομίες της νομισματικής ένωσης.

Όμως, δυο μόλις μήνες μετά, οι τύχες των δυο φρεσκοδιορισμένων αυτών πρωθυπουργών, του Mario Monti και του Λουκά Παπαδήμου, αποκλίνουν σημαντικά.

Ο πρώτος, με

όπλο του την αναμόρφωση του ιταλικού συνταξιοδοτικού προγράμματος, και της αύξησης των φόρων ακινήτων, απολαμβάνει τεράστια δημοτικότητα στο εσωτερικό, ενώ στο εξωτερικό γίνεται αποδεκτός σε κύκλους που κάποτε αποτελούσαν αποκλειστικό προνόμιο των Sarkozυ και  Merkel.

Μάλιστα, η τελευταία τριμερής Σύνοδος κορυφής ματαιώθηκε, όχι εξαιτίας πολιτικών αναταραχών στην Ιταλία, αλλά επειδή ο Γάλλος πρόεδρος μάχεται για την πολιτική του επιβίωση μετά την πρόσφατη υποβάθμιση της οικονομίας της χώρας του.

Όσο για τον Λουκά Παπαδήμο, αυτός βρίσκεται ενώπιον χρεοκοπίας, παγιδευμένος μεταξύ των διασωστών της ΕΕ, και των κατόχων των ελληνικών ομολόγων, που πολεμούν σκληρά μεταξύ τους όσον αφορά στο μέγεθος της χασούρας που θα πρέπει να υποστούν οι επενδυτές, προκειμένου η Ελλάδα να ξαναμπεί σε πορεία σταθερότητας.

Ακόμη κι αν ο Παπαδήμος καταφέρει να πετύχει συμφωνία πριν από την Δευτέρα, που θα συναντηθούν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει νέες απαιτήσεις από πλευράς της ΕΕ, για ακόμη περισσότερη λιτότητα, προκειμένου η χώρα του να εισπράξει την επόμενη δόση βοήθειας.

Σύμφωνα με τον αναλυτή Mujtaba Rahman της  Eurasia Group, «η πολιτική οικονομία και στις δυο χώρες είναι σκληρή, αλλά ο Monti απολαμβάνει ούριο άνεμο, ενώ ο Παπαδήμος όχι…».

Η διαφορά μεταξύ των δυο περιπτώσεων οφείλεται εν μέρει και στο διαφορετικό πολιτικό κλίμα των δυο χωρών.

Στην Ιταλία, τα πολιτικά κόμματα, τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς είναι ανοργάνωτα, ενώ ο προκάτοχος του Monti Silvio Berlusconi μέχρι στιγμής τον στηρίζει δημόσια, και του επιτρέπει να λειτουργεί χωρίς πολιτικά εμπόδια.

Το τελευταίο διάστημα, ο Monti είχε να αντιμετωπίσει διαμαρτυρίες από κοινωνικές ομάδες όπως οι ταξιτζήδες, οι δικηγόροι, και οι φαρμακοποιοί, που αντιδρούν στις μεταρρυθμίσεις. Όμως, ο Monti δεν έχει συναντήσει ακόμη την μεγάλη αντίδραση, που έχουν συναντήσει άλλοι ομόλογοί του στην ευρωζώνη.

Ακόμη και ο ίδιος δηλώνει έκπληκτος, λέγοντας πως « σε μια εποχή χαμηλής εμπιστοσύνης προς τα κόμματα, αυτή η μεγαλειώδης στήριξη προς την κυβέρνηση, παρά τα οδυνηρά μέτρα που παίρνει, με εκπλήσσει… μπορεί να μην κρατήσει πολύ, αλλά προς το παρόν υπάρχει».

Στην Αθήνα όμως, ο Παπαδήμος έχει να κάνει με ένα υπουργικό συμβούλιο που αποτελείται από μέλη των δυο αντιπάλων κομμάτων της χώρας του. Αυτό μπορεί να του δίνει περισσότερη πολιτική και κοινοβουλευτική νομιμοποίηση, που ο Monti στερείται, αλλά έχει πολιτικοποιήσει τις όποιες αποφάσεις αναγκάζεται να πάρει, κάτι που δεν ισχύει στην Ιταλία.

Οι Έλληνες αξιωματούχοι