Ο Βενιζέλος ως …Πάγκαλος (παππούς)

«Καλώ την Αντιπολίτευση να στηρίξει την κυβέρνηση και να ακολουθεί με στρατιωτική πειθαρχία αυτά που λέμε γιατί οι χειρισμοί πρέπει να είναι εθνικοί και αποτελεσματικοί.» Ευάγγελος Βενιζέλος, Υπουργός Οικονομικών, Βουλή των Ελλήνων, Αθήνα 14-07-2011Αυτό μάλλον θα είναι στο εξής το δημοκρατικό πνεύμα της Κυβέρνησής μας, που πασχίζει νυχθημερόν να μας σώσει.Δε χωρεί, κυρίες και κύριοι, καμία αμφισβήτηση. Καμία άρνηση.Οι εντολοδόχοι του Ελληνικού Λαού, οι οποίοι εύκολα βέβαια ξέχασαν γρήγορα ότι εξελέγησαν με άλλη συνθηματολογία και ατζέντα, σήμερα κουνούν το δάκτυλο και από βήματος του Κοινοβουλίου, αυτοχρίζονται σωτήρες που θα μας οδηγήσουν στη γη της Επαγγελίας . αφού πρώτα μας αφαλοκόψουν.Η χώρα, πέραν της τεράστιας και μη διαχειρίσιμης, καθώς φαίνεται, οικονομικής κρίσης δανεισμού, στην οποία έχει εισέλθει με αποκλειστική ευθύνη αυτής της Κυβέρνησης, βιώνει σιγά – σιγά τον αυταρχισμό, την απολυταρχία της μοναδικότητας, τον βίαιο λεκτικό και ψυχικό βασανισμό και εν τέλει την κατάργηση της αυτοβουλίας του λαού και της δημοκρατικής έκφρασης των αντιρρήσεων και των παραπόνων του, σε πολιτικές που δεν τις επέλεξε, δεν ρωτήθηκε για αυτές και τις οποίες, τώρα, θα πρέπει να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα, αυτός και οι έτεροι πολιτικοί σχηματισμοί, που τον εκφράζουν στο Κοινοβούλιο, ωσάν μοναδική γιατρειά.Και δεν θα είχα προσωπικά κάποια διαφωνία στο πνεύμα και στο γράμμα της τοποθέτησης του Υπουργού μας, αν από την προσπάθειά του ή της Κυβέρνησής του, είχαμε δει, κάποια μικρά έστω, μετρήσιμα αποτελέσματα. Αν, βρε παιδί μου, είχαμε κάποιο σημάδι ανάκαμψης και επαναλειτουργίας της οικονομίας μας και του Κράτους.Αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Ούτε καν ως απομακρυσμένο ενδεχόμενο.Αντιθέτως βιώνουμε την μαυρίλα, την καταχνιά, την απαισιοδοξία, την κατάθλιψη ενός λαού που αισθάνεται προδομένος, εξαπατημένος, αφημένος μόνος του να αντιπαλέψει ένα σκληρό πεπρωμένο για το οποίο αποφασίζουν κάποιοι άλλοι μακριά και που θα του το σερβίρουν ως τέλεια και κατάλληλη για εμάς (μοναδική) επιλογή.Από το Μνημόνιο πήγαμε στο Μεσοπρόθεσμο. Από το Μεσοπρόθεσμο, στον Εφαρμοστικό. Τώρα δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι του Εφαρμοστικού, αρχίσαμε να εξοικειωνόμαστε με την ορολογία της χρεοκοπίας. Μην αγχώνεστε πατριώτες. Η χρεοκοπία δεν είναι κακό πράγμα. Αρκεί να είναι . επιλεκτική.Που πήγε η κουλτούρα ζύμωσης και συζήτησης; Πάει αυτή. Χάθηκε. Χάθηκε μαζί με τον πακτωλό δανεικών και τα αιμοβόρικα ένστικτα δανειστών και αγορών.Η προσέγγιση που φαίνεται να έχει υιοθετήσει ο κορυφαίος Υπουργός της Κυβέρνησης δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της δικής του ίσως αμετροέπειας ή του δυναμικού προφίλ που πασχίζει να κτίσει μετά τα απανωτά στραπάτσα στις Βρυξέλλες. Το δυστύχημα είναι ότι τέτοια φαινόμενα αυταρχισμού και μεγαλομανίας έχουν κάνει δειλά δειλά την εμφάνισή τους και από πιο πριν.Τι να θυμηθεί κανείς… Τον πρώην Υπουργό κ. Παπακωνσταντίνου; Τα τανκς του ετέρου Αντιπροέδρου; Τις κορώνες του κ. Πεταλωτή;Ο δρόμος που επιλέγει η κυβέρνηση για να πείσει δήθεν το πανελλή