Ο ρόλος του Ιράν στις εξελίξεις της Συρίας

Ayatollah Ali KhameneiΟι επαναστάσεις είναι πάντα απρόβλεπτες. Το ίδιο όμως απρόβλεπτες είναι και οι μετεπαναστατικές περίοδοι, κάτι που θα φανεί αν και όταν καταρρεύσει το καθεστώς Άσαντ  στη Συρία.Είναι πολύ πιθανό, πως όταν πέσει το καθεστώς, θα σταματήσουν οι συγκρούσεις, και ένα ενιαίο σώμα θα διαχειρίζεται τη διακυβέρνηση της χώρας μέχρι να γίνουν εκλογές. Το ίδιο όμως πιθανός είναι και ένας εμφύλιος πόλεμος, ή απλά το χάος. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, να περιμένουμε να δούμε συγκρούσεις μεταξύ της μειοψηφίας των Αλεβιτών, και της πλειοψηφίας των Σουνιτών.Αν υπάρξει μια ομαλή μετάβαση στη δημοκρατία, ο υπέρτατος ηγέτης του Ιράν Ali Khamenei θα προσπαθήσει μάλλον να χτίσει δεσμούς με τη νέα Συρία, ίσως και πριν τη πτώση του Άσαντ, έτσι ώστε να διασφαλιστούν τα ιρανικά συμφέροντα στη Συρία. Η επιτυχία ή μη του Khamenei, θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο το νέο κυβερνητικό σχήμα της Δαμασκού θα ενδιαφερθεί για τις σχέσεις του με τη Τεχεράνη.Τι θα γίνει όμως, αν υπάρξει εμφύλια σύρραξη; Άλλωστε, όπως γράφτηκε στην New York Times, στον αραβικό κόσμο «όταν πέφτουν οι δικτατορίες, τις νέες δημοκρατίες  υποδέχονται συνήθως η βία και η παράλυση».Τυχόν χάος στη Συρία θα έχει γενικότερες επιπτώσεις. Ήδη, η ιρανική κυβέρνηση άρχισε να προειδοποιεί τη διεθνή κοινότητα για τη πιθανότητα ενός τέτοιου σεναρίου. Δεν γνωρίζουμε πως θα αντιδράσει το Ιράν σε αυτή τη περίπτωση, αλλά είναι σίγουρο πως δεν θα περιοριστεί στο ρόλο του θεατή. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί, αφού σίγουρα θα υποστηρίξει τους Αλεβίτες, προσφέροντάς τους υλική και οικονομική βοήθεια.Οι Αλεβίτες ανήκουν στη σιιτική σέχτα του Ισλάμ, και το Ιράν, ως το μεγαλύτερο σιιτικό κράτος του κόσμου, με έναν υπέρτατο ηγέτη που θεωρείται ως ο εκπρόσωπος του Θεού από τους Σιίτες, θα τους υποστηρίξει.Οι λόγοι όμως της ιρανικής στήριξης δεν θα είναι μόνο θρησκευτικοί. Για την ιρανική ηγεσία, οι συμμαχίες υπάρχουν μόνο και μόνο για τη προάσπιση των ιρανικών συμφερόντων, κάτι που σημαίνει πως αν η στήριξη των Σιιτών βολεύει στο Ιράν, θα το κάνει. Αν όμως με τη στήριξη αυτή υπονομεύονται τα ιρανικά συμφέροντα, η Τεχεράνη δεν θα διστάσει να αποστασιοποιηθεί. Ούτως ή άλλως, ήδη κάνει τα στραβά μάτια στις εκατοντάδες των Σιιτών που σκοτώνονται από τους Σουνίτες στο Πακιστάν, επειδή πολύ απλά δεν συμφέρει στο Ιράν να τα χαλάσει με τη κυβέρνηση του Πακιστάν.Αν οι λόγοι δεν είναι θρησκευτικοί, τότε γιατί η Τεχεράνη να στηρίξει τους Αλεβίτες σε μια εμφύλια διαμάχη; Επειδή έτσι θα υπονομεύονταν η ασφάλεια του Ισραήλ, αλλά και τα συμφέροντα της Σ. Αραβίας.Ένας εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, θα αποτελούσε εφιάλτη για το Ισραήλ. Χειρότερο και από το αν η Μουσουλμανική Αδελφότητα αναλάμβανε την εξουσία στη Δαμασκό. Αν η Αδελφότητα γίνονταν κυβέρνηση, το Ισραήλ θα είχε κάποιον για να θεωρήσει υπεύθυνο σε περίπτωση που δέχονταν επίθεση μέσα από τα συριακά εδάφη. Αν όμως υπάρχει χάος και εμφύλιος πόλεμος, χωρίς κάποια κεντρική αρχή για να θεωρηθεί υπεύθυνη, εναντίον ποίου θα στρέφονταν το Τελ Αβίβ; Αν λοιπόν συνέβαινε κάτι τέτοιο, το