Ο επικοινωνιακός τυφώνας και η μόνη λύτρωση…

Ζούμε σήμερα σε ένα «επικοινωνιακό τυφώνα», με καθημερινές φήμες και δηλώσεις που «θολώνουν» όλο και περισσότερο το «τοπίο» των διαπραγματεύσεων (για τη δεύτερη αξιολόγηση) και για τις προοπτικές της χώρας.

Συμμετέχουν πια ενεργά σε αυτό τον «επικοινωνιακό τυφώνα» ο διεθνής τύπος, ξένοι υπουργοί και ευρωπαίοι αξιωματούχοι: Ο Σόϊμπλε, ο Βέμπερ, ο Μοσκοβισί, ο Ντάϊσεπμπλουμ…

Τελευταίο «σύμπτωμα», οι δηλώσεις του «σκληρού» Μάνφρεντ Βέμπερ (αντιπροέδρου των Χριστιανοκοινωνιστών CSU

--«Η Ευρώπη μπορεί και μόνη της», συμπλήρωσε…

Την ίδια στιγμή, ο σαφώς «μετριοπαθέστερος» Ντάϊσελμπλουμ δήλωνε το ακριβώς αντίθετο: ότι χωρίς το ΔΝΤ δεν υπάρχει Πρόγραμμα για την Ελλάδα.

Τι συμβαίνει;

Οι «σκληροί» κατά της Ελλάδας (όπως ο Βέμπερ) έγιναν, αίφνης «μαλακοί» ενώ οι «μετριοπαθείς» (όπως ο Ντάισελμπλουμ), ξαφνικά «σκλήρυναν»;

Τίποτε απ’ όλα αυτά!

Απλώς οι ξένοι πολιτικοί μιλάνε στα δικά τους ακροατήρια.

Και τα λόγια τους τα «ερμηνεύει» ο δικός τους τύπος, πάντα για τα δικά τους ακροατήρια.

Κι επειδή το θέμα της Ελλάδας έγινε ξανά «κεντρικό» σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο καθένας «παίρνει θέσεις», («κάνει positioning», όπως λένε) ανάλογα με τρία πράγματα:

--Με το τι επιδιώκει να γίνει.

--Με το τι περιμένει να γίνει.

--Και με το τι θέλει να ακούσει η κοινή γνώμη των χωρών τους.

Κι όλα σε μια προεκλογική περίοδο για πολλές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων η Ολλανδία, η Γερμανία και η Γαλλία…

Όσοι είναι «σκληροί», θέλουν να εμφανιστούν «διαλλακτικότεροι»…

Όσοι έχουν κατηγορηθεί ως «εφεκτικοί» έναντι της Ελλάδας, θέλουν τώρα να εμφανιστούν «σκληρότεροι»...

Όσοι επιδιώκουν να «στριμώξουν άγρια» τον Τσίπρα, εμφανίζονται τώρα πιο «μετριοπαθείς»…

Όσοι επιδιώκουν να δώσουν «σανίδα σωτηρίας» στον Τσίπρα, παρουσιάζονται ως πιο «απερίφραστοι» στις δηλώσεις τους εναντίον του.

Όσοι θέλουν να αποτρέψουν ένα ενδεχόμενο grexit, εμφανίζονται ως πιο «αυστηροί» κατά της κυβέρνησης Τσίπρα…

Κι όσοι επιδιώκουν στην πραγματικότητα το grexit, παρουσιάζονται ως πιο «μειλίχιοι»…

Παίρνουν θέσεις εν όψει «κορύφωσης» του Ελληνικού δράματος και του blame game που θα ακολουθήσει!

Για να ρίξει ο ένας στον άλλο τις ευθύνες, ανάλογα με το τι θα συμβεί και (πάντα) ενώπιον των εθνικών τους ακροατηρίων.

Εδώ όμως, παίρνουμε στα σοβαρά όλο αυτό τον επικοινωνιακό «ορυμαγδό».

Και πρώτη η κυβέρνηση Τσίπρα που περιμένει και ελπίζει τα «αδύνατα».

* Χάρηκαν στο Μαξίμου, όταν διάβασαν τη φράση του Μάνφρεντ Βέμπερ:

--Αλλάζει η θέση μας στη Γερμανία - μπορεί να φύγει το ΔΝΤ...

Ύστερα διάβασαν την επόμενη φράση του και τους έσβησε το χαμόγελο:

-- Κι έτσι (αν φύγει το ΔΝΤ) δεν θα πιέζει κανένας για κούρεμα χρέους της Ελλάδας!

Δηλαδή το μήνυμα Βέμπερ ήταν:

Το Ελληνικό χρέος δεν το κουρεύουμε όσο κι αν επιμένετε!

Όχι ότι εμείς θα συνεχίσουμε αγόγγυστα να βοηθάμε την Ελλάδα και χωρίς το ΔΝΤ…

* Χάρηκαν στο Μαξίμου, που η Κομισιόν προβλέπει το ελληνικό πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 κοντά στο 2% κι όχι 0,9% που υποστηρίζει το ΔΝΤ…

Κι ύστερα κάποιος τους θύμισε ότι και πέρσι το ΔΝΤ είχε «ενστάσεις» για το πλεόνασμα 0,7% του 2015 και στο τέλος (μερικούς μήνες αργότερα) η ίδια η Eurostat αναγκάστηκε και το μείωσε: Ήταν μόλις 0,2% κι όχι 0,7% όπως υποστήριζε αρχικά!

Δηλαδή το ένα τρίτο απ’ όσο δήλωνε στην αρχή η Eurostat, κι όσο ακριβώς το υπολόγιζε εξ αρχής το ΔΝΤ!

Αν συμβεί το ίδιο και φέτος, τότε ο Τσίπρας ίσως αναγκαστεί να πάρει πίσω μεγάλο μέρος του «μποναμά» που έδωσε το Δεκέμβρη στους χαμηλοσυνταξιούχους!

Πράγμα αδιανόητο για το ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια…

Υπάρχει ένα βασικό ερώτημα πίσω απ’ όλα αυτά:

Αν πράγματι, οι Ευρωπαίοι έχουν «αλλάξει γνώμη για την αναγκαιότητα παραμονής του ΔΝΤ», κι αν διαφωνούν πλήρως με τους υπολογισμούς του για το «ελληνικό πλεόνασμα», τότε γιατί ταυτίστηκαν με τις θέσεις του και έδωσαν στον Τσίπρα τελεσίγραφο να αποδεχθεί τους όρους του;

Γιατί απλούστατα, χωρίς συμμετοχή του ΔΝΤ δεν υπάρχει Πρόγραμμα πια!

Αν το ΔΝΤ έβγαινε από το Ελληνικό Πρόγραμμα εντελώς, τότε δεν θα σταματούσε το πράγμα εκεί!

Θα δημοσίευε τους λόγους, σε παγκόσμιο ακροατήριο…

Θα αμφισβητούσε ανοικτά τα στοιχεία, τη δυνατότητα επιτυχίας του Προγράμματος και τη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους…

Αν γινόταν αυτό και τελείωνε η συμμετοχή του ΔΝΤ οριστικά (ακόμα ΔΕΝ έχει τελειώσει), τότε δεν θα μπορούσε πια να μπει η Ελλάδα στην «Ποσοτική χαλάρωση» (QE) και θα κατέρρεε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα μέσα στο 2017…

Κι ακόμα – το σπουδαιότερο – δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να βγει στις αγορές το 2018 όπως προβλέπεται σήμερα!

Γιατί ποιος θα δανείσει στις διεθνείς αγορές, μια χώρα, για την οποία το ΔΝΤ διατυμπανίζει πως το χρέος της ΔΕΝ είναι βιώσιμο;

Κι αν από τώρα το ΔΝΤ αποχωρήσει οριστικά από το Πρόγραμμα και διακηρύξει ότι το χρέος μας ΔΕΝ είναι βιώσιμο, τότε θα πρέπει από τώρα να πάμε σε διαπραγματεύσεις για νέο Μνημόνιο μετά τον Ιούλιο του 2018!

Κι αυτό θα συζητηθεί στις ευρωπαϊκές χώρες από τώρα!

Μέσα στην προεκλογική τους περίοδο…

Πράγμα που θα ήταν τραγικό!

Για την Ελλάδα! Όχι για τους «δανειστές» της…

Γιατί οι χώρες της Ευρώπης αυτές δεν… «φλέγονται από επιθυμία» να ξανα-δανείσουν την Ελλάδα, όταν τρία Προγράμματα μέχρι στιγμής έχουν πάει στο βρόντο! ( Ή έτσι πιστεύουν οι Ευρωπαίοι, πλέον…)

Αυτές οι εξελίξεις οδηγούν πολύ περισσότερο την Ελλάδα στο grexit, παρά τη Γερμανία ή την Ολλανδία σε «μαλάκωμα» της στάσης τους…

Αναρωτιούνται κάποιοι στην Ελλάδα:

Μα είναι δυνατόν παραμονές εκλογών στη Γερμανία να συζητηθεί ξανά σοβαρά το grexit; Δεν θα είναι αυτό «κακό» για το κυβερνών κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών-Χριστιανοκοινωνιστών (CDU-CSU);

Το ακριβώς αντίθετο: Μπορεί να γίνει προεκλογικό «δώρο» για τους Χριστιανοδημοκράτες!

Γιατί στα μάτια του εκλογικού τους σώματος, όλες οι άλλες χώρες που είχαν πρόβλημα και μπήκαν σε μνημόνιο, τα κατάφεραν και βγήκαν επιτυχώς! Ενώ η Ελλάδα με τρία μνημόνια και εκατοντάδες δισεκατομμύρια δανεικά δεν τα κατάφερε!

Άρα, δεν μπορεί! Άρα, αντί να της δανείσουν κι άλλα, είναι «προτιμότερο» - γι’ αυτούς πάντα – να τη βγάλουν από το ευρώ!

Οι Χριστιανοδημοκράτες ρωτάνε πια επίμονα τον κ. Σούλτς, τον υποψήφιο των Σοσιαλδημοκρατών (SPD):

--Το δικό σου Κόμμα (το SPD) επέβαλε μακροχρόνια δημοσιονομική πειθαρχία στη Γερμανία (επί Καγκελαρίου Σρέντερ)!

Εμείς απλώς το συνεχίσαμε: Και απέδωσε…

Τώρα τι ακριβώς ζητάς; Να «χαρίσουμε» χρήματα στους Έλληνες, την ώρα που διατηρούμε τη δημοσιονομική πειθαρχία στους Γερμανούς;

Η να χαλαρώσουμε και απέναντι στους Έλληνες και απέναντι στους Γερμανούς, σε μια στιγμή που ο Τράμπ μας απειλεί με «εμπορικό πόλεμο»;

Κι ο Σούλτς δεν έχει να απαντήσει τίποτε! Στριμώχνεται…

Γιατί όλα αυτά ακούγονται πολύ πειστικά στα αυτιά των Γερμανών…

Ιδιαίτερα τις παραμονές των εκλογών τους…

Κάτι ακόμα πιο σημαντικό:

Η φράση του Βέμπερ:

--«Οι Ευρωπαίοι μπορούμε και μόνοι μας» (χωρίς το ΔΝΤ), δεν αφορά την Ελλάδα!

Αφορά την Ενωμένη Ευρώπη, αν ο Τράμπ κηρύξει (εμπορικό) «Πόλεμο» στην Ευρώπη!

Δεν είναι «μαλάκωμα» του Βερολίνου, έναντι της Αθήνας…

Είναι «σκλήρυνση» του Βερολίνου, έναντι της Ουάσιγκτων!

Διαμηνύει, ουσιαστικά, στον Τράμπ, πως αν πιέσει το ΔΝΤ να φύγει από το Ελληνικό Πρόγραμμα, τότε η Γερμανία δεν θα πάει να το «παρακαλάει». Ούτε θα δεχθεί «κούρεμα» του Ελληνικού χρέους…

Θα πορευτεί η Γερμανία χωρίς το ΔΝΤ, κι αν χρειαστεί και χωρίς την Ελλάδα!

Κι αυτό (ανεξάρτητα αν και πόσο το εννοεί ο κ. Βέμπερ), το εισπράττει σήμερα ο γερμανός ψηφοφόρος πολύ «θετικά»…

Και βεβαίως, η στάση των «δανειστών» έναντι της κυβέρνησης Τσίπρα είναι ενιαία! Κι αυτό ΔΕΝ άλλαξε. Το είπε και ο πολύ μετριοπαθής Μοσκοβισί χθές:

--Η απόφαση τώρα είναι στον Πρωθυπουργό σας!

Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο:

-- Του έδωσα το κοινό τελεσίγραφο μας, κάναμε ό,τι μπορούσαμε από την πλευρά μας, του είπα πως «αυτό είναι κι άλλο δεν έχει», μένει να αποφασίσει ο ίδιος τι θέλει…

Αυτό εσάς τι σας λέει;

--Ότι είναι έτοιμοι «να κάνουν πίσω» οι δανειστές;

--Ή ότι περιμένουν από τον Τσίπρα να τα δεθχεί όλα;

Εγώ λέω το δεύτερο…

Συμπέρασμα: Χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει Πρόγραμμα. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πηγαίναμε άμεσα σε Τέταρτο Μνημόνιο.

Κι επειδή αυτό δεν το αντέχει ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα, ούτε οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εν όψει εκλογών εκεί, το ΔΝΤ για την ώρα πρέπει να συμμετέχει κάπως!

Άρα, ό,τι κι αν λένε, ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις απαιτήσεις του!

Το ΔΝΤ απλώς δεν θα μπει άμεσα.

Αλλά και μάλλον δεν θα αποφασίσει να φύγει οριστικά…

Ίσως το αφήσει «ανοικτό» ως τον Οκτώβριο.

Στο μεταξύ όμως, θα αναλάβει πολύ πιο ενεργό ρόλο να ελέγχει τα στοιχεία της Ελληνικής κυβέρνησης. Κι αυτό το έχουν πλήρως δεχθεί πλέον οι Ευρωπαίοι δανειστές!

Αυτό είναι και η «καλύτερη εκδοχή» για τον Τσίπρα.

Αλλά κι αυτή του είναι «ανυπόφορη»!

--Γιατί δεν θα πάρει τίποτε για το χρέος σε αυτή τη φάση

--Γιατί θα δεχθεί πολύ βαριά νέα μέτρα (ενώ βεβαιώνει για το αντίθετο ως τώρα)

--Και γιατί όταν θα υιοθετηθεί η «εποπτεία» και οι «υπολογισμοί» του ΔΝΤ, τότε θα αναθεωρηθούν πολλά από τα «αποτελέσματα» της κυβέρνησης Τσίπρα και θα ανατραπούν πολλές από τις πολιτικές του.

Κυρίως στο Δημόσιο Τομέα.

Κι αυτό τον τρομάζει περισσότερο: Ότι θα τον αναγκάσει το ΔΝΤ να διώξει δημοσίους υπαλλήλους, να μην ανανεώσει συμβάσεις δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων και να δεσμευτεί ότι θα μειώσει το δημόσια δραστικά τα επόμενα χρόνια…

Τελικό συμπέρασμα:

--Το να φύγει το ΔΝΤ οριστικά είναι αδιανόητο για όλους.

--Το να ενταχθεί πλήρως από τώρα στο Πρόγραμμα, είναι αδύνατο πλέον…

--Το μόνο που μπορεί, είναι να υπογράψει ο Τσίπρας το τελεσίγραφο των «δανειστών» και να μείνει το ΔΝΤ, με ρόλο «αυστηρού» επόπτη πλέον.

Κι αυτό, όμως, είναι «αβάσταχτο» για τον ίδιο τον Τσίπρα.

Όπως τα κατάφερε…

Η μόνη λυτρωτική για τον ίδιο «διέξοδος» είναι να φύγει το ταχύτερο.

Διαβάστε περισσότερα