Ο αυθορμητισμός είναι η εμβρυακή μορφή του συνειδητού

Ο ρόλος του τυχαίου στην ιστορία, είναι καθοριστικός. Σήμερα όμως, τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς, τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία. Το αυθόρμητο ξέσπασμα, έχει αιτία. Και ένα είναι σίγουρο. Ότι ποτέ στην ιστορία, αυθόρμητες κοινωνικές εκρήξεις, και εξεγέρσεις, δεν έγιναν τυχαία. Αντίθετα, πάντα υπήρχε κάποιο σύνολο βαθύτερων αιτιών που οδήγησε τις μάζες στους δρόμους. Πραγματική επανάσταση, χωρίς αιτία, δεν υπάρχει.Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Και ένα επικοινωνιακό «εργαλείο» είναι το Ιντερνετ, ανεξάρτητα αν ορισμένοι σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση το σνομπάρουν και θέλουν να το υποβαθμίσουν. Προφανώς, το Ιντερνετ δεν θα μπορούσε να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους και να προκαλέσει μαζικές διαδηλώσεις, εάν δεν υπήρχε μια αντικειμενική, πραγματική αιτία. Αν, για παράδειγμα δεν ακολουθούσε η σοσιαλ-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μια ξενόδουλη πολιτική, που οδηγεί τη χώρα μας σε απώλεια της εθνικής της ανεξαρτησίας. Αν, παραδείγματος χάριν, δεν είχε ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής στην Αίγυπτο για το διεφθαρμένο δικτατορικό σύστημα Μουμπάρακ, και δεν ήταν ώριμο το αίτημα για απομάκρυνσή του, δεν θα γέμιζε η πλατεία Ταχρίρ με εκατομμύρια λαού και δεν θα σκοτώνονταν εκατοντάδες Αιγύπτιοι. Κι’ ας λέει ο κ.«Μαζί τα φάγαμε» ότι το αποτέλεσμα της Ταχρίρ, ήταν να εγκαθιδρυθεί μια στρατιωτική δικτατορία. Προφανώς, και ίδιος κατανοεί τις κοσμοϊστορικές στιγμές στον αραβικό κόσμο, αλλά δεν θέλει να το παραδεχτεί. Κι αυτό γιατί θέλει να υποβαθμίσει τη δύναμη του αυθόρμητου στο Σύνταγμα. Έτσι όμως, δεν μπορεί να κρύψει την ταραχή που προκαλεί το «Σύνταγμα των αγανακτισμένων» στην κυβέρνηση, στην ντόπια και ξένη ελίτ.Πράγματι το αυθόρμητο ξέσπασμα, που είναι αυτόματη πράξη κοινωνικής αντίστασης απέναντι σε ένα γεγονός που το προκαλεί, συχνά δεν έχει στρατηγικούς και τακτικούς στόχους. Αυθόρμητες κοινωνικές εκρήξεις υπήρξαν πάντα στην ιστορία. Όμως, δεν πέτυχαν πάντα κοινωνικές αλλαγές. Πολλές φορές μάλιστα, ηττήθηκαν και υπήρξε πολιτική υποτροπή. Ωστόσο, το αυθόρμητο ξέσπασμα είναι ένα ηχηρό σημάδι, ένα καταλυτικό μήνυμα, ότι ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. O μεγάλος πολιτικός εγκέφαλος της Οκτωβριανής Επανάστασης, Β.Ι.Λένιν, έλεγε ότι ο αυθορμητισμός είναι η πρώτη και η εμβρυακή μορφή του συνειδητού. Το ζητούμενο λοιπόν, είναι το αυθόρμητο να γίνει συνειδητό. Εάν δεν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, μοιραία το κίνημα θα εκφυλιστεί, θα χειραγωγηθεί από το «σύστημα» της ελίτ και στο τέλος θα καταντήσει μια γραφικότητα που θα την αναπαράγει ευχαρίστως το σύστημα. Πόσο μάλλον, αφού ουδεμία απειλή θα αισθάνεται. Είναι αυτό που είπε ο Λένιν ότι εάν το αυθόρμητο μείνει αυθόρμητο, θα οδηγήσει στην «υποχώρηση του συνειδητού στοιχείου στην ταξική πάλη, και αντικειμενικά στο δυνάμωμα της αστικής ιδεολογίας πάνω στους εργάτες».Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, παρατηρείται σήμερα το ανήκουστο: Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης» που αναπαράγουν συστηματικά και με μεθόδους ωμής τρομοκράτησης του λαού τη μνημονιακή προπαγάνδα, προσπαθούν να οικειοποιηθούν το Σύνταγμα και να το υϊοθετήσουν. Είναι