Ο Mario Draghi άλλαξε τους κανόνες του παιχνιδιού

Εδώ και καιρό κυριαρχεί μια άποψη, ότι η μοναδική λύση για την ευρωζώνη είναι να υπάρξει μια ισορροπία μεταξύ αυτών που απαιτούν δημοσιονομική πειθαρχία άνευ όρων, και αυτών που επιδιώκουν συλλογικές εγγυήσεις και στηρίξεις για το ανασφάλιστο χρέος τους.

Τρία χρόνια τώρα, η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία αδυνατεί να βρει κάποια λύση που θα καλύψει αυτήν την ισορροπία.

Εν τω μεταξύ, η ΕΚΤ

προχωρά σε  κάποιες αμφιλεγόμενες κινήσεις, προκειμένου να παράσχει έκτακτη ρευστότητα για τις πιο τεταμένες αγορές. Κάθε φορά όμως που η ΕΚΤ προχωρά σε παροχή ρευστότητας έκτακτης ανάγκης, η ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση απλά κερδίζει χρόνο για να ψάξει να βρει νέες λύσεις, αν και κάθε φορά ξαναμπαίνει σε φάση αδράνειας και λήθαργου.

Αυτό το εξαντλητικό παιχνίδι επαναλαμβάνεται συχνά, απειλώντας την σταθερότητα της νομισματικής ένωσης.

Και έτσι, μπαίνει τώρα στο παιχνίδι ο Mario Draghi, αλλάζοντας τους κανόνες του.

Εξ αρχής, ο πρόεδρος της ΕΚΤ προσπάθησε επίμονα να διευκρινήσει ότι αν όντως χρειάζεται ρευστότητα, αυτός θα κάνει τα πάντα για να το πετύχει, και μάλιστα τον Δεκέμβριο του 2011, καθώς και τον Φεβρουάριο του 2012, έβαλε μπροστά δυο προγράμματα μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης μεγίστης σημασίας.

Όταν αποδείχθηκε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ανταποκρίθηκαν ανάλογα, η ΕΚΤ άλλαξε θέση. Την άνοιξη, αλλά κυρίως το καλοκαίρι, η ευρωπαϊκή νομισματική αρχή επέβαλλε νέους κανόνες που θα άλλαζαν την αναποτελεσματική οικονομική πολιτική της ΕΕ.

Από την μία, υπήρξαν πολλές υπενθυμίσεις, ότι η ευθύνη για την διόρθωση της κρίσης και της εξεύρεσης ισορροπίας μεταξύ δημοσιονομικής πειθαρχίας και οικονομικής αλληλεγγύης δεν θα έπρεπε να βαρύνει την ΕΚΤ.

Από την άλλη, η ΕΚΤ έκανε ένα σημαντικό βήμα, επιβάλλοντας μια ατζέντα στην ευρωζώνη, την οποία οι ηγέτες της δίσταζαν να ακολουθήσουν.

Ο  Draghi έδωσε το καλύτερο παράδειγμα φέτος το καλοκαίρι, και στην πορεία έγινε πραγματικά αυτός που αλλάζει την ροή του παιχνιδιού. Μια αλλαγή, την οποία χρειάζεται απεγνωσμένα το ευρώ.

Το ρίσκο που πήρε η ΕΚΤ την περασμένη Πέμπτη ήταν μεγάλο, αλλά ήταν πολύ πιο ολοκληρωμένο ως πρόταση, από κάθε άλλη, τόσο που  πολλοί δεν μπορούν να αναλάβουν.

Μερικοί ακόμη θυμούνται πως απ την αρχή του καλοκαιριού ο Mario Draghi είχε δηλώσει πως θα κάνει τα πάντα για να σώσει το  ευρώ.

Η αλήθεια είναι ότι το έκανε επειδή έτσι αναγκάζονται κάποιοι να αποδεχθούν τους όρους πειθαρχίας (για την Ισπανία αυτό θα είναι μια νέα διάσωση), και άλλοι να αποδεχτούν το ότι χωρίς αλληλεγγύη δεν θα υπάρξει μέλλον για κανέναν εντός της ευρωζώνης.

Το νέο πρόγραμμα που ανακοίνωσε, περί αγοράς κρατικού χρέους, θέτει τα θεμέλια για την αμοιβαία κατανόηση μεταξύ Βορρά και Νότου στην ευρωζώνη.

Παρόλα αυτά, η ΕΚΤ παραμένει προσεκτική από νομισματικής άποψης, αφού προσπαθεί να «απολυμάνει» τις αγορές που θα κάνει, προκειμένου να μην μετατραπούν σε απλή νομισματοποίηση του όποιου χρέους.

Η κίνηση αυτή αφορά στην παροχή βοήθειας, με αντάλλαγ