Να γίνουμε Ελβετία...

Διανύοντας μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για την επιβίωση της Ελληνικής Δημοκρατίας ως έθνος-κράτος, ως Μητρόπολη του Ελληνισμού, οφείλουμε να μελετήσουμε ενέργειες που θα δώσουν το δικαίωμα στον μέσο Έλληνα πολίτη να συνειδητοποιήσει το όφελός του από ένα δημόσιο αγαθό που του προσφέρει η ΕΔ, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Εδώ και αρκετά χρόνια έχει επισημανθεί ενδελεχώς η ανάγκη διαχωρισμού των ελληνικής καταγωγής φυσικών προσώπων σε πολίτες και ιδιώτες. Καθένας θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα να επιλέξει τί επιθυμεί

να είναι. Οι αντιρρησίες ιδεολογίας ή συνείδησης έχουν κάθε δικαίωμα να πετάξουν από πάνω τους τον χαρακτηρισμό του πολίτη, μαζί με αυτό και το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι και το δικαίωμα μειωμένης φορολογίας (θα έπρεπε να είναι baseline 90% για όλους, Έλληνες και αλλοδαπούς, και 10% για τους Έλληνες πολίτες λόγω έκπτωσης).

Για παράδειγμα, θα έπρεπε να μην στερείται από όποιον δηλώνει σοσιαλιστής το δικαίωμα απώλειας του δικαιώματος ιδιοκτησίας: από πού και ως που η ΕΔ να του επιβάλλει τέτοιο δικαίωμα αφού ο ίδιος επιλέγει ιδεολογικά το αντίθετο;

Για παράδειγμα, η ΕΔ μπορεί να παράσχει φιλοξενία σε 10,000,000 πρόσφυγες-μετανάστες: από πού και ως που η ΕΔ να στερεί το δικαίωμα σε όποιον δηλώνει σοσιαλιστής από το να χρεώνεται τη φροντίδα μιας οικογένειας προσφύγων-μεταναστών;

Εκτός από τέτοια υφής ζητήματα που χρήζουν συνταγματικής ρύθμισης, υπάρχουν και πιο απλά θέματα, τα οποία μπορούν να ρυθμιστούν με νόμο: πολίτης που δεν παρουσιάζεται, με κάθε μέσο, από οπουδήποτε και να βρίσκεται, σε περίπτωση επιστράτευσης, πρέπει να μην έχει το άγος της ιδιότητας του πολίτη και, ως εκ τούτου, να μην έχει και το άγος της ιδιοκτησίας, η οποία πρέπει να περνάει στην ΕΔ.

Ακόμα πιο απλά ζητήματα είναι της χρέωσης του προσωπικού οπλισμού των πολιτών, δηλαδή να παίρνουν το πολεμικό όπλο τους μετά το τέλος της θητείας τους στο σπίτι τους, όπως γίνεται στην Ελβετία, της περιοδικής άσκησης των πολιτών σε συνθήκες αστάθειας/πολέμου, όπως γίνεται στη Σουηδία, της εκπαίδευσης των γυναικών σε βασικά ζητήματα χρήσης όπλων, ώστε να μπορούν να προστατέψουν τους εαυτούς τους, τα παιδιά τους και τους ηλικιωμένους, όπως γίνεται στο Ισραήλ.

Αυτά δεν έχουν κάποια σχέση/σύνδεση ούτε με την εξωτερική πολιτική ούτε με μνημονιακές ή άλλες υποχρεώσεις της χώρας: αν δεν γίνουν τώρα, θα είναι επειδή η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να προετοιμάσει επαρκώς την κοινωνία να αντιμετωπίσει τους κινδύνους, όχι από αμέλεια, αλλά από δόλο.

Όσο για την εξεύρεση πόρων με σκοπό τη χρηματοδότηση προγραμμάτων άμυνας και ασφάλειας, με τη μεταφορά της ιδιοκτησίας των φυσικών προσώπων που βρίσκονται στις ηγεσίες των εγχώριων σοσιαλιστικών κομμάτων, η ΕΔ θα γινόταν το πιο πλούσιο κράτος του πλανήτη.

Δεν είναι σωστό να συνεχίζει αυτή η -αντίθετη στη δικτατορία του προλεταριάτου- καταπίεση, αυτή η δουλεία μέσω του δικαιώματος ιδιοκτησίας.

Σε κάθε περίπτωση, το κάθε φυσικό πρόσωπο που βρίσκεται νομίμως εντός των ορίων της ΕΔ θα έπρεπε να μην πιέζεται με καθολικούς κανόνες που δεν ταιριάζουν στην ιδεολογία του.

Πρέπει να γίνουμε Ελβετία.

Διαβάστε περισσότερα