Μήπως να καταργήσουμε το μάθημα της Ιστορίας, μπας και συνέλθουμε;

Όταν τελείωσε η σχολική περιπέτεια και η βάσανος των πανελλαδικών, οι περισσότεροι συμμαθητές μου ουδέποτε ασχολήθηκαν περαιτέρω με την ιστορία και τα συναφή της θέματα. Ουδείς ψόγος, γιατί διαφορετικές οι προτεραιότητες του κάθε ανθρώπου, ειδικά σε τέτοιες ηλικίες. Και διαφορετικά τα ενδιαφέροντά του. Επειδή, λοιπόν, ο Θωμάς Μαύρος είχε κρεμάσει τα παπούτσια, άρχισα να μελετάω ιστορία. Στην αρχή από συνοπτικά συγγράματα. Αργότερα από πιο σύνθετα ιστορικά έργα, και τέλος

από τη μόνη πηγή που μπορεί κανείς να σχηματίσει άποψη. Από τις πρωτότυπες πηγές. Διαπίστωσα λοιπόν, όπως και τόσοι άλλοι πριν από μένα, ότι άλλο αυτά που μας ψευτομαθαίνανε στα σχολειά, κι άλλο η πραγματικότητα. Χώρια που η λογοτεχνία την οποία επίσης δε μας διδάσκανε σωστά στο σχολείο, επιβεβαίωνε τις υποψίες μου.

Οι πιο πολύ πιστεύουν, π.χ., ότι η επανάσταση του 1821 ξεκίνησε έτσι ξαφνικά, από μια χούφτα τρελλούς αρματωλούς που κάθονταν σε μια ραχούλα και τους την έδωσε επειδή ο Σουλτάνος ήταν τύρρανος και τους τσαλαπάτησε το εθνικό φιλότιμο. Ρε παιδιά δεν κάνουμε μια επανάσταση να τελειώνουμε με δαύτονε; Και πότε να την ορίσουμε καπετάνιο; Του Βαγγελισμού στις 25! Άλλοι πιστεύουν επίσης ότι λ.χ. ο Ρήγας, εκτός απ’ το πιο δυνατό χαρτί στην τράπουλα, ήταν κι ένας τύπος από τη Θεσσαλία που έγραφε ποιήματα και Θούρια κάπου στη Βιέννη. Κι επειδή δεν αρέσανε στους Αυστριακούς τον πνίξανε στο Δούναβη. Και η ιστορία του σχολειού πεταγότανε σαν αητόπουλο από τα Δεβενάκια, στο Μανιάκι. Τσιμουδιά για τα ενδιάμεσα.

Το ίδιο γινότανε και με την αρχαία Ιστορία. Όλοι θαυμάζουνε το Λεωνίδα και θέλουνε να γίνουν σαν κι αυτόν επειδή έπεσε τοις κείνων ρήμασι. Δεν αναρωτήθηκε ποτέ κανείς ότι ναι μεν οι Σπαρτιάτες έπεσαν αλλά οι Πέρσες πέρασαν. Ποιος ήταν ο στρατηγικός στόχος της εκούσιας θυσίας. Η αναπτέρωση του ηθικού; Παραμύθια. Χρόνο ήθελαν να κερδίσουν οι άνθρωποι για να δουν πως θα συνασπισθούν με τους υπόλοιπους για να αντιμετωπίσουν τον υπέρτερο εχθρό. Όσο για το ελληνικό πνεύμα αντίστασης, αποσιωπάται το γεγονός ότι η μισή Ελλάδα είχε μηδίσει και ότι απέναντι από τους Αθηναίους στις Πλαταιές ήταν Θηβαίοι. Και πως οι εθνικά υπερήφανοι Σπαρτιάτες έκλεισαν τη διαβόητη Ανταλκίδειο Ειρήνη, 150 χρόνια αργότερα;

Και βέβαια, με τα μέτρα της εποχής, οι ελληνικές πόλεις κράτη, ιδίως η Αθήνα και η Σπάρτη, ήταν κράτη πανίσχυρα, οργανωμένα με βαθείς εμπεδωμένους θεσμούς, με πολιτεύματα που λειτουργούσαν.  Και με οπλίτες-πολίτες που πολεμούσαν ακατάπαυστα. Όχι σαν τους δικούς μας τους κουραμπιέδες.

Τέλος αν ρωτήσετε ένα μέσο Έλληνα ποιος είναι ο Εφιάλτης θα σας απαντήσει αυθόρμητα ο προδότης που πρόδωσε τους Σπαρτιάτες. Καμμία νύξη για τον Εφιάλτη, τον μέντορα του Περικλή, ο οποίος επέφερε σημαντικές βελτιώσεις στη λειτουργία της Αθηναϊκής πολιτείας. Ποιος είπατε ότι ήταν ο αρχηγός των Θεσπιέων; Δεν σας ακούω. Μάνα δεν τους έκανε κι εκείνους; Ή το δικό τους αίμα ήτανε λιγότερο ελληνικό;

Για να μην αναφερθούμε στην ιστορική περίοδο της Ρωμανίας γιατί εκεί θα χάσουμε τη μ