Μια Φώφη μπορεί, τη ζωή σου να αλλάξει, μπορεί...

(Αναννεωμένο) Σαν κεραυνός εν αιθρία για τους αγνοούντες, σαν χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της εγχώριας πολιτικής σκηνής, ανακοινώθηκε η, ουσιαστικά, αποπομπή του Ευάγγελου Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ, για να συνεννοούμαστε ας αφήσουμε τους όρους ΚΙΝΑΛ, Ελιές και εσπεριδοειδή, περί αυτού του αθλίου κοινωνικού μορφώματος πρόκειται.

Η πολιτική και εθνική συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι πιο κρίσιμη.

Πέντε βδομάδες πριν από τις καθοριστικότερες βουλευτικές εκλογές μετά την "Μεταπολίτευση", όταν θα κριθεί το αν η χώρα, εφόσον οι εσωτερικόι εχθροί του Ελληνικού Έθνους ηττηθούν και χάσουν την εξουσία, θα έχει μιαν ευκαιρία να προσπαθήσει να αντιστρέψει την πορεία ιστορικής παρακμής, αφετηρία της οποίας υπήρξε η δια της βίας επιβολή της ιδεολογικοπολιτικής ηγεμονίας της Αριστεράς την δεκαετία του '70. Ο Κουφοντίνας δεν παίρνει τζάμπα άδειες από εκείνους στους οποίους έστρωσε με το 45αρι το δρόμο για την εξουσία.

Ο Βενιζέλος διακρίνεται για την ευστροφία του, βεβαίως σε στρώματα χαμηλής ανθρώπινης ποιότητος, όπως άλλωστε και ο Ανδρέας, ο οποίος ενώ για κάθε εθνικόφρονα ήταν απλώς ένα "χαμένο κορμί", φάνταζε στους πληβείους του ΠΑΣΟΚ σαν αυτοκράτορας.

Πώς λοιπόν αυτός ο υποτίθεται δεινής αναλυτικής ικανότητος πολιτικός έγινε θύμα, και δη μιας Φώφης;

Κρίνω, επειδή επέδειξε διαχρονικά ότι διέθετε απύθμενες φιλοδοξίες αλλά ιστορικά απέδειξε δια παραλείψεων ότι δεν διέθετε ταυτόχρονα τις απαραίτητες για να τις υπηρετήσει αρχηγικές ικανότητες.

Τα ύπατα κλιμάκια της εξουσίας απαιτούν σκληρότητα και αποφασιστικότητα πολύ πέραν του μέσου όρου. Πολλοί υποτιμούν τον Τσίπρα, κρίνοντας τον με εθνικοαστικά κριτήρια τα οποία δεν έχουν καμμία σημασία για κείνον και τους λούμπεν που εκπροσωπεί, όπως η αμορφωσιά, η χυδαιότητα και ο μισελληνισμός του. Παραβλέποντας όμως τα αδήριτα γεγονότα : στα 38 του έγινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στα 40 του, αυτός, ο χαμερπής μπολσεβίκος, πρωθυπουργός ενός αστικού κράτους, χρησιμοποιώντας στην αρχή και παραμερίζοντας κατόπιν, κυριολεκτικά όποιον βρήκε στον δρόμο του.

Μόνο ένα δεν κατάφερε και αποτελεί το αίτιο του λυσσαλέου μίσους του για τον Βενιζέλο, που για τον λόγο αυτόν, όπως κατήγγειλε ο πρ. υπ. Οικονομικών Παπακωνσταντίνου, του προτάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ να τον "δώσει" με αντάλλαγμα δική του ασυλία.

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2015 ο Τσίπρας, μετά τη δεύτερη νίκη του, προσδοκούσε και σχεδίαζε ότι εντός ολίγων ημερών το ΠΑΣΟΚ θα διαλυόταν εντός του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος θα αναγορευόταν αναντίρρητα ο διάδοχος του Ανδρέα στην "προοδευτική" παράταξη, κυριαρχώντας σαρωτικά σε όλο το πολιτικό φάσμα που εκτείνεται από τα αριστερά της ΝΔ, καλύπτει όλο το Κέντρο και φθάνει μέχρι την Άκρα Αριστερά των αναρχοάπλυτων, όπου ο Τσίπρας λόγω συνιστωσών ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει προνομιακή πρόσβαση.

Μια πολιτική ηγεμονία στο 50+% του εκλογικού σώματος, η οποία θα τον καθιστούσε οιονεί κοινοβουλευτικό δικτάτορα και θα του παρείχε τη δυνατότητα να υλοποιήσει τον βαθύτερο σχεδιασμό ο οποίος πηγάζει από την ιδεολογία του: να τελειώσει, όπως επανειλημμένα διακήρυξε, οριστικά τα αστικά στρώματα με εθνικιστικές αναφορές και να εγκαθιδρύσει εσωτερικά μια Βαλκανική Βενεζουέλα, εκποιώντας για να παραμένει με την εύνοια τους στην εξουσία όσα θα απαιτούσε ο ξένος παράγων : Μακεδονία, Αιγαίο, Θράκη, Κύπρο, Β. Ήπειρο.

Προξενητής ήταν ο γνωστός, αθέατα δρων, ιστορικός "πράσινος" παράγων, η νύφη-Φώφη ήταν έτοιμη, μόνο που ο Ευάγγελος Βενιζέλος έφερε ξεκάθαρη αντίρρηση στον γάμο: "παίρνω τους δικούς μου και φεύγω, κάνω άλλο κόμμα". Και τότε το κόμμα ήταν "δικό του", η Φώφη ήταν μια "μπροστινή" η οποία είχε προκύψει όταν ανεξήγητα είχε παραιτηθεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Όμως ήταν η δεύτερη φορά που ο Βενιζέλος έφτασε στον Ρουβίκωνα και δεν τον διέβη, διότι ανεξαρτήτως φιλοδοξιών δεν είναι όλοι Καίσαρες.

Έναν άλλο Σεπτέμβριο, εκείνον του 2007, το ΠΑΣΟΚ υπό τον ΓΑΠ έχει υποστεί δεινή ήττα, η οποία καθώς δημοσκοπικά δεν αναμενόταν έχει τσακίσει ψυχικά ηγεσία και οπαδούς.
(Παρένθεση : Ο Καραμανλής απεμπολεί την ιστορική ευκαιρία να προκηρύξει νέες εκλογές στο αμέσως επόμενο διάστημα, να λάβει ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, να διαλύσει οριστικά τον πασοκικό καρκίνο και να θέσει τα θεμέλια για πραγματική ανασύσταση του κράτους. Αντί γι' αυτό αφήνει το τέρας αλώβητο, μένει κοινοβουλευτικός όμηρος των Τατούληδων, και όταν το 2009 χάνει, το ΠΑΣΟΚ που δεν διέλυσε θα φορτώσει στον ίδιο και στην ΝΔ την ευθύνη της χρεοκοπίας. Επιβεβαιώνοντας ότι το πολίτευμα είναι μια δικομματική "δικτατορία" και οι ταγοί του πρωτίστως ενδιαφέρονται για τη διατήρησή του δικομματισμού, ο οποίος εξασφαλίζει στους ίδιους την νομή της εξουσίας, παρά για το εθνικά δέον. Άλλωστε θεμελιώθηκε πάνω σε μια εθνική προδοσία).

Την ίδια νύχτα της Κυριακής των εκλογών, ο Βενιζέλος ανακοινώνει στο Ζάππειο ότι θα διεκδικήσει την προεδρία του κινήματος. Το επόμενο βράδυ, στο σπίτι της Ελένης Κούρκουλα στο Κολωνάκι συγκεντρώνονται 22 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Με ζητούμενο μένουμε ή φεύγουμε και κάνουμε νέο κόμμα, με αρχηγό τον Βενιζέλο; Τα παραπολιτικά της εποχής λένε πως ήταν εκεί Λοβέρδος, Τσουρή, Νασιάκος, Μερεντίτη, Λιάνης, Συλβ. Ράπτη, ενώ σφόδρα υπέρ της αποχώρησης ήταν η Μιλένα Αποστολάκη.

Ο Βενιζέλος δεν έλαβε θέση, έτσι τελικά ελήφθη η απόφαση να συνεχίσουν στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και με αρχηγό τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος είχε ήδη προλάβει να δηλώσει πως θα διεκδικήσει πάλι την προεδρία του κινήματος. Η ιστορική συνέχεια γνωστή.

Σήμερα, το 2019 θα λάβει θέση; Ή θα οδεύσει, άδοξα όπως ο ίδιος θα πιστεύει, στο πολυχρησιμοποιημένο λεκτικά από τον χώρο του για την Δεξιά, η οποία όμως αντέχει εκτός, χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Βρισκόμαστε αμέσως μετά το "διαζύγιο" και οι πληροφορίες ακόμα είναι περιορισμένες, αν και δεν προβλέπεται να έλθει τώρα στο φως το πλήρες παρασκήνιο, τουλάχιστον τα ελατήρια της Φώφης. Θεωρώ όμως βέβαιη κάποια ανάμειξη στις εξελίξεις των ίδιων με το 2015 προξενητών. Από το παντοδύναμο Qui bono - ποιος ωφελείται;

Ο Κυριάκος βρίσκεται σε τροχιά αυτοδυναμίας, την οποία αν δεν κατακτήσει όλοι, σε εσωτερικό αλλά και εξωτερικό, όπως ο Διεθνής Τύπος μαρτυρεί, θεωρούν βέβαιο ότι θα συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ, αναβιώνοντας την διακυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Το ενδεχόμενο προκαλεί στους κομμουνιστές φρίκη και στους αντιδεξιούς παλαιοπασόκους δυσανεξία, καθώς σε αμφότερες τις περιπτώσεις προβλέπεται να εξαντλήσει την τετραετία.

Ο Τσίπρας βρίσκεται αντιμέτωπος με στρατηγική ήττα του χώρου του στις βουλευτικές εκλογές, η οποία δεν θα τον αμφισβητήσει εσωκομματικά, αυτός τους πήγε από το 3% στο 36%, αλλά θα τον αποδυναμώσει σημαντικά στο εκλογικό σώμα. Η "απόφαση" της Φώφης του πετάει σωσίβιο. Γιατί όπως έδειξαν οι Ευρωεκλογές ο ιστορικός ΣΥΡΙΖΑ πήγε στον Βαρουφάκη και στη Ζωή, 4,6% συγκέντρωσαν αθροιστικά οι δυό τους. Ο Τσίπρας ψηφίστηκε από κεντροαριστερούς πασόκους, ποσοστό των οποίων προβλεπόταν να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ μετά το ας δεχθούμε αξιοπρεπές πρόσφατο αποτέλεσμα, ενώ κίνητρο τους θα αποτελούσε η νομή της εξουσίας που προάλειφε μια μετεκλογική σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ θα διασπαστεί, είτε επισήμως αν ο Βενιζέλος όπως δήλωσε κάνει κίνηση, προεκλογικά μάλλον αδύνατον, είτε ανεπισήμως, με ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ να διαμοιράζουν τα ιμάτια του, όπως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εκείνα της ΕΚ μετά το 1977. Όμως οι περισσότεροι από το άτιμο Κέντρο θα πάνε όπως πάντα αριστερά, ο "κεντρώος εθνικόφρων" έχει εκλείψει από δεκαετίες.

Έτσι, αντί ο Τσίπρας να καταβυθισθεί εκλογικά συνεπώς και πολιτικά, θα έχει πιθανόν μια αξιοπρεπή εμφάνιση η οποία θα τον κρατήσει πολιτικά τραυματισμένο πλην αλώβητο στο να επιχειρήσει με το πεζοδρόμιο την ανακατάληψη της εξουσίας από μια κυβέρνηση της ΝΔ η οποία, υποθηκευμένη από τις επιλογές ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα έχει πολλά περιθώρια να φέρει σύντομα αποτελέσματα στην οικονομία που θα την εδραιώσουν στην συνείδηση του εκλογικού σώματος. Έτσι το βάρος θα οφείλει να δοθεί στα εθνικά θέματα και στην ανασύσταση της ασφαλούς κοινωνίας. Κι αυτά είναι δεξιά πολιτική.

Βέβαιη μπορεί να θεωρείται και η έξωθεν ανάμειξη. Οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές δεν μπορούν να διώξουν το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στραβομουτσουνιάζουν με την φτωχή του συνεισφορά στην εκλογική τους δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο. Θέλουν ένα ισχυρό κόμμα στην Ελλάδα, ο Τσίπρας με πέντε χρόνια εξουσίας προβάλει ως η μοναδική ηγετική προσωπικότητα στον πέραν της ΝΔ χώρο και μια ενοποίηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, η οποία θα δημιουργούσε τον σοσιαλιστικό/σοσιαλδημοκρατικό πόλο στην Ελλάδα και θα εντασσόταν στην Σοσιαλιστική Ομάδα, είναι το ιδανικό γι' αυτούς σενάριο. Όχι τυχαία, μόλις πριν τέσσερις μέρες, ο Τσίπρας δήλωσε πρόθυμος να στηρίξει την υποψηφιότητα του Φρανς Τίμερμανς του Κόμματος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, τόσο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο.

Υπάρχει και η άλλη προσέγγιση. Η Φώφη, εδραιωμένη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κάνει κομματική "εθνοκάθαρση" όσων δυνητικά λόγω ικανοτήτων θα την αμφισβητούσαν, δημιουργεί προσωπικό μαγαζί και επειδή στοχεύει να επαναπατρίσει από τον Τσίπρα αντιδεξιούς ψηφοφόρους απομακρύνει τον Βενιζέλο, ο οποίος, όντως, στα μάτια τους προσωποποιεί τη συνεργασία με τη Δεξιά - όπως νοούν αυτοί την ΝΔ. Αν λοιπόν αποκλείσουμε ντόπιες και ξένες αναμείξεις, δεχόμενοι το αυτόβουλο της Φώφης, έχουμε μια κίνηση αν όχι αυτοκτονική πάντως υψηλοτάτου ρίσκου, καθώς απ' αυτήν σίγουρα θα φύγουν πολλοί από το ΠΑΣΟΚ ενώ το αν θα αναπληρωθούν από ΣΥΡΙΖΑϊκές εισροές είναι άκρως αμφίβολο.

Ο Κυριάκος μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί "Γκαστόνε", η πολιτική συγκυρία τον "θέλει". Πρώτα, καρπώνεται τη δυσαρέσκεια για τους ανθέλληνες και χωρίς μεγάλες αριθμητικές διαφορές από τα ιστορικά αποτελέσματα της ΝΔ θριαμβεύει εκλογικά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, σε Ευρωεκλογές και Αυτοδιοικητικές. Μετά, από την πόλωση αναδεικνύεται για τους περισσότερους ως η επιλογή για την απαλλαγή από τον ΣΥΡΙΖΑ στις Εκλογές του Ιουλίου. Τώρα, φαίνεται ότι χωρίς την παραμικρή προσπάθεια θα εισπράξει ποσοστό του ΠΑΣΟΚ. Θα είναι όμως αρκετό;

Τυχόν εσπευσμένη, προεκλογική ένταξη του Βενιζέλου και των συν αυτώ κατευθείαν στην ΝΔ, πιθανότητα που εκτός του ότι προσκρούει στην αρχηγική φιλοδοξία Βενιζέλου, εκτός του ότι είναι το τελευταίο που θα ήθελε ο Κυριάκος, ως ενδεχόμενο θα απωθούσε μερίδα των ψηφοφόρων της ΝΔ αναιρώντας τα εκλογικά οφέλη της έλευσης Βενιζέλου.

Μέχρι χθες, μια μετεκλογική συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εθεωρείτο πολιτικά φυσιολογική από τους μη έχοντες μνήμη και συνείδηση των εγκλημάτων της πράσινης πληβειοκρατίας κατά της εθνικής συνέχειας. Όσοι διατηρούν μνήμη ξόρκιζαν μια τέτοια σύμπραξη, η οποία, προς το παρόν πάντοτε, οι εξελίξεις έπονται ραγδαίες, μοιάζει πολύ δύσκολη.

Η πόλωση θα είναι ίσως η μεγαλύτερη μετά το 1981, ήδη έχει σαρώσει κομματίδια και αρχηγίσκους αλλά θα διατηρήσει διακριτούς χώρους. Τί θα συμβεί λοιπόν σε περίπτωση που η ΝΔ επικρατήσει εκλογικά χωρίς να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία; Πάλι εκλογές; Ώστε να καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ την ακυβερνησία που επεδίωκε με την ψήφιση της απλής αναλογικής;

Η Ιστορία γίνεται "σκύλα", απύθμενα ειρωνική για εκείνους που φιλοδοξούν να γραφούν στα κιτάπια της. Αν θυμάμαι καλά, ο Κυριάκος δεν έχει εκφραστεί με δριμύτητα κατά κάποιων που η Αριστερά αποκαλεί "ακροδεξιούς".

Διαβάστε περισσότερα