Μια από τα ίδια για το ΔΝΤ;

Του καθηγητή του Harvard, Kenneth S. RogoffΚαθώς ο πλανήτης προσπαθεί να συνέλθει από τη χειρότερη οικονομική κρίση από την εποχή του κραχ, ο θεσμός που αποτελεί τον πυρήνα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος πάσχει από μια βαθιά κρίση διοίκησης.Από τότε που ιδρύθηκε το ΔΝΤ, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ κυριαρχούν στις αποφάσεις του. Σήμερα, παραδόξως (και με κίνδυνο), η απόφαση τους είναι να διατηρηθεί αυτό το στάτους κβο, για άλλα πέντε τουλάχιστον χρόνια.Ο αγώνας δρόμου για τη κορυφαία θέση του θεσμού, συνεχίζεται, και υπάρχει πιθανότητα να την αναλάβει Μεξικανός, αντί του γαλλικού φαβορί. Δυστυχώς όμως, η Ευρώπη ελέγχει ακόμη την εκλογική διαδικασία, οπότε δεν υπάρχει καθόλου σασπένς. Μάλιστα, ακόμη και για τη θέση του αναπληρωτή διοικητή, όλα δείχνουν πως θα επιλεγεί αυτός που θα προτείνει ο Ομπάμα.Σε έναν κόσμο όπως τον σημερινό, όπου οι αγορές δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη Κίνα απ ότι στην Ευρώπη, και που οι αναδυόμενες οικονομίες συντηρούν τη καταχρεωμένη Αμερική, οι ξεπερασμένες πρακτικές του ΔΝΤ δημιουργούν πρόβλημα.Το ΔΝΤ αποτελεί τη τελευταία γραμμή άμυνας σε εθνικές κρίσεις χρέους, συνδυάζοντας την βραχυπρόθεσμη οικονομική βοήθεια με τεχνικές συμβουλές, που έχουν αποδώσει πολλές φορές. Σήμερα, το ΔΝΤ είναι και πάλι στο προσκήνιο, με τν Ελλάδα, την Ιρλανδία, και τη Πορτογαλία. Με δεδομένα τα τεράστια χρέη της Ιαπωνίας (και τη δημογραφική της σύνθλιψη), καθώς και τη ξέφρενη ανάπτυξη της Κίνας, το ΔΝΤ μάλλον θα παίξει σημαντικό ρόλο στην Ασία της επόμενης δεκαετίας. Ακόμη και οι ΗΠΑ μπορεί να αποτελέσουν πελάτη του, αν συνεχίσουν να αδιαφορούν για τα χρέη τους στα επόμενα 10-15 χρόνια.Αν οι ραγδαία αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, αισθανθούν αποστασιοποιημένες από το ΔΝΤ, θα είναι πολύ δύσκολο για αυτό να μαζέψει λεφτά, ώστε να ασχοληθεί με την Ευρώπη (και ίσως την Ιαπωνία), και να κάνει σωστά τη δουλειά του στο μέλλον. Και επειδή οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να ακούνε για τα δημοσιονομικά και νομισματικά τους ατοπήματα, το ΔΝΤ αποτελεί τη μόνη δυνατή φωνή που μπορεί να μεταφέρει το σκληρό μήνυμα. Και ένας μη Ευρωπαίος θα ήταν ο καλύτερος αγγελιαφόρος για ένα τέτοιο μήνυμα.Μέχρι πριν μερικές εβδομάδες, όλοι συμφωνούσαν πως ήρθε η ώρα της αλλαγής. Ο απερχόμενος Dominique Strauss-Kahn υποστήριζε την αξιοκρατία και τη διαφάνεια όσον αφορά στην επιλογή του διαδόχου του. Με το κύρος που δόμησε για τον εαυτό του στη διάρκεια της κρίσης, όλα έδειχναν πως θα επηρέαζε και την επιλογή ηγεσίας για την νέα εποχή του ΔΝΤ.Όλα όμως άλλαξαν στα μέσα του Μάη. Ο  Strauss-Kahn αναγκάστηκε σε παραίτηση εξαιτίας σεξουαλικού σκανδάλου, και ξαφνικά το ΔΝΤ έγινε αντικείμενο χλεύης στον παγκόσμιο κίτρινο τύπο, με τα σχέδια του περί αξιοκρατικής επιλογής του νέου ηγέτη του να εξαφανίζονται. Συνασπισμένοι πίσω από την έννοια της ισότητας των δυο φύλων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αγκάλιασαν την υποψηφιότητα της Γαλλίδα υπουργού Οικονομικών Christine Lagarde.Μέχρι πριν λίγο καιρό, η υποψηφιότητα της  Lagarde θα θεωρούνταν απίθαν