Μεταναστευτικό: Το πρόβλημα της Ελλάδας (και του Κ. Μητσοτάκη) είναι πολύ σοβαρότερο από την Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ

Ένα κόκκινο καπέλο (από την Ουτρέχτη) πλανάται πάνω από το Μαξίμου. Μετετράπη σε μείζον ζήτημα για τη χώρα μια ερώτηση και η στιχομυθία - κόντρα του Έλληνα πρωθυπουργού με μια Ολλανδή δημοσιογράφο. Τα μέσα κοινωνική δικτύωσης και τα sites πήραν φωτιά. Ξέσπασε ... εμφύλιος πόλεμος. Από τη μια, ύμνοι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και κατάρες για την ανταποκρίτρια πολλών ολλανδικών ΜΜΕ που ζει χρόνια στην Ελλάδα,

Η σημερινή Ελλάδα της δεκαετούς κρίσης είναι ίσως από τις απειροελάχιστες περιπτώσεις παγκοσμίως, που ο δημοσιογράφος μετατρέπεται σε... είδηση και «πρωταγωνιστή». Κι' αυτό, παρ' ότι και η κουτσή Μαρία γνωρίζει ότι το κυρίως δρων πρόσωπο σε συνεντεύξεις, συνεντεύξεις Τύπου, και γενικότερα σε δημόσιες εμφανίσεις, δεν είναι ο δημοσιογράφος -του οποίου πάντως εκτιμάται η ευστροφία ή η μειωμένη «ικανότητα» να θέτει ερωτήσεις- αλλά ο πολιτικός και γενικότερα το όποιο πρόσωπο παραχωρεί τη συνέντευξη.

Αντικείμενο σχολιασμού, εξάλλου, γίνονται οι δηλώσεις του πολιτικού και όχι οι ατυχείς ή οι επιτυχείς εκφράσεις των δημοσιογράφων. Οι τελευταίες μπορεί να γίνονται αντικείμενο σχολιασμού των τρολ και άλλων στα social media, αλλά η ουσία επικεντρώνεται στο πρόσωπο εκείνου που δέχεται την ερώτηση και απαντά. Στην προκειμένη περίπτωση Μητσοτάκη - Μπέουχελ, παρουσιάστηκε το δέντρο και απεκρύβη το δάσος.

Το παράδειγμα Τραμπ

Να σημειωθεί ότι η ερώτησητης Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, κατά τις κοινές δηλώσεις του με τον Ολλανδό πρωθυπουργό, Μαρκ Ρούτε, ο οποίος το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίζει αρκετές πολιτικές «περιπέτειες» στη χώρα του, φαίνονται μάλλον ως «χάδι» μπροστά στις επιθέσεις που δεχόταν ο Ντόναλντ Τραμπ, όταν έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ, από τα ΜΜΕ. Ως γνωστόν, τον κατηγορούσαν ότι έγινε πρόεδρος με τις πλάτες του Πούτιν.

Τότε, ο Ν. Τραμπ, ανοίγοντας δημόσια μέτωπο με συγκεκριμένα Μέσα και προσωπικά με ορισμένους δημοσιογράφους, συχνά δημόσια και σε πολύ έντονους τόνους, είχε πετύχει τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα από τα αντιπολιτευόμενα σε αυτόν ΜΜΕ. Ενίσχυσε τη δημοτικότητά του. Στο κοινό του και τους ψηφοφόρους του, τουλάχιστον. Πρόκειται για μια κλασική επικοινωνιακή τακτική, την οποία ακολούθησε ο Τραμπ και του απέδωσε καρπούς.

Θα πληρώσει τη νύφη η Ελλάδα

Όμως, ούτε ο Κ. Μητσοτάκης είναι Τραμπ, ούτε και η Ελλάδα είναι ΗΠΑ. Η Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ, με την ερώτηση που υπέβαλε -και από τους μεν επικρίθηκε ως ακτιβιστική τοποθέτηση, ενώ από τους δε αποθεώθηκε ως αιχμηρή ερώτηση- ανέδειξε ένα θέμα, το οποίο τα ελληνικά ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση, κρύβουν κάτω από το χαλί.

Και αυτό δεν είναι άλλο από το ότι η Ελλάδα έχει στοχοποιηθεί τόσο σε επίπεδο ΕΕ και στο Ευρωκοινοβούλιο όσο και στον ΟΗΕ για το Μεταναστευτικό. Ήδη, τρέχουν έρευνες για πάμπολλες καταγγελίες για επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο και στον Έβρο, ορισμένες εκ των οποίων έχουν καταλήξει σε πνιγμούς, θανάτους και τραυματισμούς.

Το γεγονός ότι η Τουρκία εργαλειοποιεί το Μεταναστευτικό και το χρησιμοποιεί ως «όπλο» σε βάρος της Ελλάδας και ως «εργαλείο» παζαριού έναντι της ΕΕ, δεν σημαίνει ότι πρέπει η χώρα να στρουθοκαμηλίζει. Ούτε και το πρόβλημα ξορκίζεται, βαφτίζοντας έναν δημοσιογράφο «τουρκόφιλο». Το πρόβλημα δεν είναι η Ολλανδή δημοσιογράφος, αλλά ότι, εδώ και πολλούς μήνες, πλειάδα μεγάλων Δυτικών ΜΜΕ επιτίθενται συστηματικά κατά της Ελλάδας. Πίσω από τα δημοσιεύματα, βέβαια, υπάρχουν συμφέροντα -πόσο μάλλον που το Μεταναστευτικό έχει γίνει για ορισμένους «κύκλους» μεγάλη μπίζνα-γεωπολιτικές επιδιώξεις, αλλά και ειλικρινείς ανθρωπιστικές ανησυχίες.

Το κλίμα, λοιπόν, που διαμορφώνεται για την Ελλάδα στο εξωτερικό, λόγω του Μεταναστευτικού, είναι αρνητικό. Κι' αυτό διότι κινδυνεύει με βαριά «καμπάνα» και με το στίγμα της χώρας που παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο. Όλα αυτά, βέβαια, εφόσον αποδειχθούν αληθείς οι κατηγορίες για τις επαναπροωθήσεις (pushbacks).

Σε αυτή την περίπτωση, η μόνιμη ασπίδα του θεματοφύλακα του διεθνούς Δικαίου που χρησιμοποιεί η Ελλάδα ειδικά όσον αφορά τα ελληνο-τουρκικά, θα γίνει φύλλο και φτερό. Θα εμφανίζεται, δηλαδή, η Ελλάδα στα διεθνή Φόρουμ για να καταγγείλει την Τουρκία για παραβίαση του διεθνούς Δικαίου και θα της απαντούν ότι είναι η χώρα μας που συστηματικά το παραβιάζει, ειδικά ως προς τα ευαίσθητα -για τη διεθνή κοινότητα- ανθρωπιστικά ζητήματα και ανθρώπινα δικαιώματα. Να σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή η Τουρκία δέχεται ισχυρότατες πιέσεις ακριβώς με μοχλό τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Ελλάδα στην πραγματικότητα κινδυνεύει να πληρώσει τη νύφη για λογαριασμό ολόκληρης της ΕΕ, η οποία, πλέον, είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχει αποφασίσει να κλείσει τα ευρωπαϊκά σύνορα (μέχρι νεωτέρας τουλάχιστον) σε μεγάλες ροές προσφύγων και μεταναστών. Ως εκ τούτου, και η δήθεν πρεμούρα για νέους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, που, έως τώρα, δεν επιβεβαιώνεται.

Ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα τα pushbacks

Είναι κοινό μυστικό, άλλωστε, ότι η ίδια η ΕΕ και οι μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν δώσει «γραμμή» -μεταξύ των άλλων και στην Ελλάδα- να σφραγίσουν τα ευρωπαϊκά σύνορα και να προβαίνουν σε επαναπροωθήσεις. Κάτι, άλλωστε, που φάνηκε και με τα γεγονότα του Έβρου, πέρυσι.

Ο λόγος είναι απλός. Οι τεράστιες διαφωνίες εντός της ΕΕ να μοιραστούν οι χώρες - μέλη της τα βάρη του Μεταναστευτικού. Κάτι που, ως γνωστόν, έχει ως αποτέλεσμα να πέφτει το συντριπτικό βάρος στις χώρες εισόδου. Στην προκειμένη, στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, και δευτερευόντως στη Γαλλία και την Πορτογαλία.

Εκτός αυτού, συνεκτιμάται και το σοβαρό πολιτικό κόστος του Μεταναστευτικού, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού προσφύγων και μεταναστών που μπήκαν τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.

Κοντολογίς, όσο δεν αλλάζουν οι συμφωνίες «Δουβλίνο», στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες εισόδου έχει δοθεί ο ρόλος του «χωροφύλακα». Κάτι, βέβαια, που με τη σειρά του σπρώχνει αυτές τις χώρες να προσπαθούν να πετάξουν το πρόβλημα από πάνω τους, μετακυλίοντάς το σε άλλες γειτονικές χώρες, κ.ο.κ.

Δεν περίμενε, βέβαια, κανείς από τον Κ. Μητσοτάκη, απαντώντας στην ερώτηση της Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ, να καταγγείλει την ΕΕ ή να πει ότι οι «ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες» είναι «κόφτε τον λαιμό σας, αλλά μην μας τους στέλνετε εδώ». 'Η, «μαντρώστε τους σε στρατόπεδα στα νησιά, αρκεί να μην εμφανιστούν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες». 'Η, εν πάση περιπτώσει, «αφού τα σκάμε χοντρά στην Τουρκία, διώξτε τους πίσω».

Μπορεί να μην ήθελε ή να μην μπορούσε να τα πει, αλλά αυτά είναι το πραγματικό πρόβλημα για την Ελλάδα. Ο ίδιος, εξάλλου, γνωρίζει πολύ καλά ότι τα pushbacks ουσιαστικά αποτελούν την ανεπίσημη -πλην, όμως, κυρίαρχη- πολιτική της ΕΕ στο Μεταναστευτικό.

Η Ιταλία είναι η πρώτη που το ξεκίνησε, με εξαιρετικά σκληρό τρόπο μάλιστα, και με αποτέλεσμα εκατοντάδες να έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο. Pushbacks κάνουν και άλλες χώρες της Κεντρικής και της Νότιας Ευρώπης. Όπως το ίδιο κάνει και η Τουρκία, ειδικά στα σύνορα με το Ιράν, τα οποία πολλοί Αφγανοί επιχειρούν να διασχίσουν.

Το ίδιο κάνει αυτές τις ημέρες και η Πολωνία. Να σημειωθεί ότι η ΕΕ καταγγέλλει τη Λευκορωσία -και εμμέσως τη Ρωσία- για εργαλειοποίηση των προσφυγικών ροών. Εσχάτως, μάλιστα, διοχετεύονται πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες Σύροι πρόσφυγες και άλλοι μετανάστες μετακινούνται και από την Τουρκία προς τη Λευκορωσία με στόχο να περάσουν στην ΕΕ. Με την Άγκυρα, βέβαια, να κάνει τα στραβά μάτια.

Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι η Λευκορωσία «τρώει» τη μια μετά την άλλη τις ευρωπαϊκές κυρώσεις, αλλά η Τουρκία δεν έχει υποστεί κυρώσεις για τίποτα από όσα κάνει.

Στο στόχαστρο Ελλάδα και FRONTEX

Από τη μεριά της, η Ελλάδα ανέκαθεν, εδώ και δεκαετίες, έκανε επαναπροωθήσεις, τουλάχιστον σύμφωνα με δημοσιεύματα που κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί. Η, δε, προσπάθεια της Τουρκίας ήταν να τις καταγράψει, προκειμένου στη συνέχεια να καταγγείλει τη χώρα μας στους διεθνείς Οργανισμούς για καταπάτηση του διεθνούς ανθρωπιστικού Δικαίου.

Σήμερα, στην εποχή των κινητών τηλεφώνων, αλλά και των τουρκικών drones, τα οποία καθημερινά πετούν στο Αιγαίο, καθώς και των σκαφών του τουρκικού Λιμενικού που είναι γεμάτα με κάμερες (και όχι τυχαία, βέβαια), είναι πολύ πιο εύκολη η καταγραφή διαφόρων περιστατικών.

Έτσι, μετά από πάμπολλες καταγγελίες στην Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο, έχουν ξεκινήσει έρευνες, όχι μόνο για τις τακτικές που ακολουθούν οι κρατικές αρχές της Ελλάδας και άλλων χωρών της ΕΕ, αλλά και κατά της FRONTEX.

Όσο η «γραμμή» των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών θα είναι «κάντε pushbacks, αλλά φροντίστε να μην σας καταγράψουν», η Ελλάδα και η FRONTEX θα τυγχάνουν μιας άτυπης «ασυλίας».

Εάν, όμως, για διάφορους λόγους, και προκειμένου να δικαιολογηθεί σε μια σημαντική μερίδα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, η Κομισιόν αποφασίσει ότι πρέπει να επιδείξει ένα πιο «ανθρωπιστικό προσωπείο», τότε η Ελλάδα κινδυνεύει να την πληρώσει βαρύτατα. Το ίδιο και η σημερινή ηγεσία της FRONTEX.

Το δέντρο και το δάσος

Ανεξαρτήτως των αναθεμάτων ή των ύμνων στο πρόσωπό της, αυτό ακριβώς το ζήτημα έθιξε, με την ερώτησή της, η Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ. «Γιατί δεν λέτε -είπε, απευθυνόμενη στον Κ.Μητσοτάκη- πως “οι Βρυξέλλες μας άφησαν μόνους, περιμέναμε έξι χρόνια, κανείς δεν έκανε τίποτα, θα πρέπει να γίνουν μετεγκαταστάσεις, δεν τις κάνουν, και ναι, κάνω βίαια, απάνθρωπα pushbacks”. Γιατί σταματήσατε να χτυπάτε την πόρτα των Βρυξελλών για το θέμα των μετεγκαταστάσεων;».

Επιπλέον, απευθυνόμενη στον πρωθυπουργό της χώρας της, ούτε λίγο ούτε πολύ, του είπε ότι κάνει ... την πάπια στο Μεταναστευτικό. «Ποιες είναι οι κυρώσεις που θα πρέπει να επιβληθούν στην Ελλάδα, και ίσως και στην Ολλανδία, που δέχτηκε αυτή την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για την οποία και η Ολλανδία είναι επίσης συνυπεύθυνη. Πολλοί δήμοι στην Ολλανδία θέλουν να δεχτούν πολλούς πρόσφυγες από την Ελλάδα, καθώς και πολλά ασυνόδευτα παιδιά. Είναι έτοιμοι να τα δεχτούν, αλλά αυτός ο Πρωθυπουργός αντιστέκεται σε αυτό. Επομένως, θα μπορούσατε να καταλήξετε σε μια συνεννόηση και έτσι, οι δήμοι της Ολλανδίας, οι οποίοι είναι τόσο έτοιμοι να πάρουν κάποιο βάρος από την Ελλάδα, να μπορέσουν να υποδεχτούν πρόσφυγες από την Ελλάδα; Γιατί η κυβέρνηση αντιστέκεται σε αυτό;».

Μπορείνα κατηγορούν την Ολλανδή δημοσιογράφο για τον «εριστικό» τρόπο που έθεσε την ερώτηση, όπως εξάλλου κατηγορείται και ο πρωθυπουργός επειδή απάντησε «τσαντισμένος», αλλά επί της ουσίας τα παραπάνω είναι τα βασικά προβλήματα: 1.Η απουσία ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. 2.Ελλειψη συνολικής ευρωπαϊκής πολιτικής για το Μεταναστευτικό, όπου η κάθε χώρα - μέλος κοιτάει την ... πάρτη της. 3. Άτυπη ευρωπαϊκή «ντιρεκτίβα» για μαζικές επαναπροωθήσεις.

Κοκορομαχία

Και που επικεντρώθηκε ο δημόσιος διάλογος; Σε τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και της δημοσιογράφου που ναι μεν δείχνουν πάρα πολλά, αλλά όχι την ουσία. Στο μεγάλο πρόβλημα, δηλαδή, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.

Ειδικότερα, η συζήτηση επικεντρώθηκε:

Α) Στην τοποθέτηση της Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ, η οποία είπε στον πρωθυπουργό: «Σταματήσετε να ψεύδεστε για τα pushbacks», «αυτό είναι σαν ναρκισσιστική κατάχρηση», και «δεν είστε ειλικρινής».

Β) Στην τοποθέτηση τουΚυριάκου Μητσοτάκη, και στις ατάκες του, όπως: «Κατανοώ πως στην Ολλανδία έχετε την κουλτούρα να θέτετε ευθέως ερωτήματα προς τους πολιτικούς»,«δεν θα δεχτώ προσβολές σε αυτή την αίθουσαστο πρόσωπό μου καιστον ελληνικό λαό», και «δεν θα δεχτώ από κανένα να κουνά το δάχτυλο σε αυτή την κυβέρνηση και να την κατηγορεί για απάνθρωπη συμπεριφορά».

Επιπλέον, μνημειώδης θα μείνει και η εξής στιχομυθία ανάμεσα στους δύο: «Κ.Μητσοτάκης: Έχετε επισκεφτεί τις νέες δομές στα νησιά μας; Έχετε πάει στη Σάμο;Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ: Ναι, ήμουν από τους πρώτους. Κ.Μητσοτάκης: Όχι δεν έχετε πάει στη Σάμο. Σας παρακαλώ, δεν μπορείτε να έρχεστε σε αυτό το κτίριο και να με προσβάλλετε. Είμαι ξεκάθαρος ως προς αυτό; Δίνω μια απάντηση. Μη με διακόπτετε. Όπως σας άκουσα κι εγώ προσεκτικά».

Η «εθνική γραμμή»

Ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, είπε και άλλα ενδιαφέροντα που εντάσσονται στο πλαίσιο της εθνικής γραμμής. Και ίσως θα έπρεπε να περιοριστεί σε αυτά, δίνοντάς τους μεγαλύτερη έμφαση, και αποφεύγοντας να αφήσει την εντύπωση της βεντέτας του με έναν ξένο δημοσιογράφο. Πόσο μάλλον, όταν, ειδικά στο Μεταναστευτικό, το ακροατήριό του δεν είναι μόνο το ελληνικό. Τον ακούν και τον προσέχουν άπαντες εντός της ΕΕ, αλλά και από τα ... απέναντι παράλια.

Μεταξύ άλλων, λοιπόν, είπε:

-«Δεν θα δεχτώ να εκτοξεύετε κατηγορίες και εκφράσεις που δεν βασίζονται σε στοιχεία, τη στιγμή που αυτή η χώρα αντιμετωπίζει μια μεταναστευτική κρίση πρωτοφανούς έντασης και έχει σώσει εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες ανθρώπους στη θάλασσα».

Πράγματι, έως τώρα υπάρχει πλειάδα καταγγελιών και έρευνες, αλλά όχι αποφάσεις και τετελεσμένες εκθέσεις.

-«Σώζουμε ανθρώπους στη θάλασσα ενώ ταυτόχρονα, ναι, δεν επιτρέπουμε στα σκάφη που έρχονται από την Τουρκία να εισέλθουν στα χωρικά μας ύδατα, όπως είναι δικαίωμά μας βάσει των ευρωπαϊκών κανονισμών, και περιμένουμε από την Ακτοφυλακή της Τουρκίας να έρθει για να παραλάβει τους ανθρώπους αυτούς και να τους επιστρέψει στην Τουρκία».

Μετον τρόπο αυτό, εμμέσως, ο Κ.Μητσοτάκης παραδέχτηκε τα pushbacks, αν και ... διακριτικά. Είπε, δηλαδή, ότι οι ελληνικές αρχές δεν επιτρέπουν να εισέρχονται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων (ΕΧΥ) οι πρόσφυγες και μετανάστες. Ωστόσο, πολλές από τις καταγγελίες, εμφανίζουν την Ελλάδα να «σέρνει» τις βάρκες από τα ΕΧΥ που ήδη έχουν μπει, στα τουρκικά.

-«Αντί να ρίχνετε την ευθύνη στην Ελλάδα, θα πρέπει να ρίξετε την ευθύνη σε αυτούς που εργαλειοποιούν τη μετανάστευση εδώ και καιρό συστηματικά, ωθώντας απελπισμένους ανθρώπους από μια ασφαλή χώρα -γιατί θα πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι οι άνθρωποι που είναι σε τουρκικό έδαφος δεν διατρέχουν κίνδυνο, η ζωή τους δεν είναι σε κίνδυνο- θα πρέπει να ρίξετε την ευθύνη σε άλλους και όχι σε εμάς.Έχουμε μια αυστηρή αλλά δίκαιη πολιτική για τη μετανάστευση. Έχουμε εξετάσει και έχουμε προσφέρει προστασία σε 50.000 ανθρώπους στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και δεκάδων χιλιάδων Αφγανών, που έλαβαν…».

Διαβάστε περισσότερα