Μαύρο παντού!!!

Είναι πλέον φανερό από όσους ζούνε στο πραγματικό κόσμο πως μετά από τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνηση της χώρας από τον Αλέξη Τσίπρα, το σύνθημα το οποίο κυριαρχεί είναι μία παραλλαγή ενός συνθήματος το οποίο χρησιμοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή που αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη και ζητούσε καθημερινά εκλογές για να γίνει κυβέρνηση.

Έτσι λοιπόν από το ΣΥΡΙΖΑ

Ο ελληνικός λαός, ακόμα και όσοι καλοπροαίρετα γελάστηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα, τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές ανοίγουν τα κιτάπια και βλέπουν τι μας είπε και τι έκανε. Αυτή η σύγκριση είναι καταλυτική εις βάρος του πρωθυπουργού και δεν είναι εύκολο να αναστρέψει το κλίμα της αναμενόμενης εκλογικής αποδοκιμασίας.

Ο Τσίπρας είναι ένας αποτυχημένος πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είναι μία αποτυχημένη κυβέρνηση. Ο λόγος για τον οποίον είναι αποτυχημένη είναι γιατί στο κύριο επιχείρημα γιατί να ψηφίσουμε τον Τσίπρα το 2015 η κυβέρνησή του απέτυχε να το πραγματοποιήσει. Τα μνημόνια δεν σκίστηκαν και προφανώς συνεχίζουμε να είμαστε υπό εποπτεία και δεν έχουμε βγει από αυτήν και κυρίως δεν έχουμε βγει από την κρίση. Αυτό που περίμενε ο ψηφοφόρος που επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ήταν να βελτιωθεί η οικονομική του κατάσταση και να βγει από την κρίση για την οποία πίστευε πως φταίνε τα μνημόνια.

Ο λαός δεν αποτελείται από ιστορικούς και διανοούμενους. Κρίνει την επιτυχία ενός πρωθυπουργού από το εάν για τον βασικό λόγο για τον οποίον τον ψήφισε τα έφερε εις πέρας. Σε αυτό το σημείο ο αναφερόμενος ως λαοπρόβλητος ηγέτης βαθμολογείται με μηδέν.

Οι ιστορικοί και οι πολιτικοί επιστήμονες κρίνουν με διαφορετικά κριτήρια από τον απλό λαό. Όμως η κρίση του λαού έχει τη δικιά της αυθύπαρκτη πολιτική αξία καθώς αυτή είναι που καταγράφεται στην λαϊκή πολιτική παράδοση κάθε έθνους.

Από την αρχή της μεταπολίτευσης το 1974 στην ουσία όλοι οι πρωθυπουργοί κρίνονται ως επιτυχημένοι ή αποτυχημένοι από την επίδοσή τους στο κεντρικό διακύβευμα της εκλογής τους. Ο Καραμανλής ο Α’ εξελέγη για να μην έρθουν τα τανκς. Και δεν ήρθαν. Ο λαός τον κρίνει ως επιτυχημένο.

Ο Παπανδρέου ο Β’ εξελέγη για να φέρει την αλλαγή και τους μη προνομιούχους στην εξουσία. Τους έφερε. Ο λαός τον κρίνει ως επιτυχημένο.

Ο Μητσοτάκης εξελέγη για να φέρει την κάθαρση. Ο λαός λέει «μαλλιά κάθαρση έγινε».

Ο Σημίτης εξελέγη για να φέρει τον εκσυγχρονισμό, να μας κάνει δηλαδή ένα Ευρωπαϊκό κράτος, και να μπούμε στην ΟΝΕ. Στην ΟΝΕ μπήκαμε και το κράτος έγινε σοβαροφανές χωρίς όμως να γίνει σοβαρό. Για αυτό και ο λαός για τον Σημίτη τα μασάει και δεν έχει σαφή εικόνα.

Ο Καραμανλής ο Β’ εξήγγειλε την επανίδρυση του κράτους. Είναι προφανές πως δεν έγινε. Ο λαός δεν τον κρίνει σαν επιτυχημένο και δεν αναπολεί τη διακυβέρνησή του.

Ο Παπανδρέου ο Γ’ είναι μία κατηγορία μόνος του. Μας έταξε πως λεφτά υπάρχουν και δεν υπήρχε δεκάρα τσακιστή. Μη ρωτάτε τι λέει ο λαός για τον ΓΑΠ γιατί θα ξεφύγουμε από τα όρια της κοσμιότητας.

Ο Σαμαράς εξελέγη με ένα διακύβευμα το οποίο δεν επέλεξε ο ίδιος αλλά το επέβαλε η ιστορική συγκυρία. Να μην βγούμε από το ευρώ και να μην χρεοκοπήσουμε άτακτα. Αυτό το πέτυχε και για αυτό στο λαό είναι αποδεκτός ως επιτυχημένος.

Ο Τσίπρας εξελέγη για να σκίσει τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο και κατόπιν εξελέγη στις απανωτές εκλογές για να μας βγάλει από την οικονομική κρίση και να τελειώσει τη διαφθορά. Παταγώδης αποτυχία.

Και μάλιστα είναι τέτοια η αποτυχία του Τσίπρα και τέτοια η αντίθεση λεγομένων και πεπραγμένων, που πλέον όποιος κυκλοφορεί στην πιάτσα αντιλαμβάνεται ότι το κυρίαρχο συναίσθημα στο εκλογικό σώμα είναι να φύγει και να μην ξαναγυρίσει. Το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς στο μυαλό των αριστεριστών και των εθνομηδενιστών πιστεύουν πως έχουν βρει ένα δυνατό χαρτί για να καταλάβουν και στο μέλλον την εξουσία. Είναι όμως εξαιρετικά αμφίβολο αν ο Τσίπρας μετά την ήττα του θα μπορέσει να ξαναδιεκδικήσει την πρωθυπουργία. Και αυτό για τρεις λόγους. Πέραν του προφανούς πως θα είναι αντιπαθής ως αποτυχημένος και θα είναι και μονίμως λερωμένος με τις Πρέσπες, πιθανότατα μετά τις προσεχείς εκλογές να έχουμε το κλείσιμο της μεταβατικής περιόδου ή την έναρξη των διαδικασιών που θα οδηγήσουν σε ένα νέο πολιτικό σκηνικό χωρίς την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέρουμε. Και ενδεχομένως και του πολιτικού συστήματος όπως το ξέραμε εν γένει.

Με τον κίνδυνο να γίνω κουραστικός επαναλαμβάνω πώς για να συζητηθεί οποιαδήποτε μελλοντική πολιτική απαραίτητη προϋπόθεση είναι να φύγει ο Τσίπρας. Γι’ αυτό το λόγο η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία είναι μονόδρομος στις προσεχείς εκλογές. Και το χρώμα που πρέπει να επικρατήσει στο χάρτη των εκλογών για το ΣΥΡΙΖΑ μια Κυριακή βράδυ είναι απαραίτητο να είναι το μαύρο.

Διαβάστε περισσότερα