Λεπτές ισορροπίες στη νέα κυβέρνηση της Γαλλίας

νακοίνωσε ο νέος Γάλλος πρωθυπουργός επιβεβαιώνοντας όσους εκτιμούσαν ότι το πρόβλημα του Σοσιαλιστικού κόμματος, πλέον, δεν είναι να πείσει μόνο την κοινωνία αλλά και τα ίδια τα μέλη και τα στελέχη του. Μετά την κάθετη άρνηση των Οικολόγων Πράσινων να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση υπό τον Μανουέλ Βάλ, τον οποίο θεωρούν ιδιαίτερα συντηρητικό στις αντιλήψεις του σε όλα τα επίπεδα, η κυβέρνηση απαρτίζεται μόνο από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Έχει 16 υπουργούς (οι υφυπουργοί θα ανακοινωθούν την επόμενη εβδομάδα), οκτώ γυναίκες και οκτώ άνδρες, μέσο όρο ηλικίας τα 54 χρόνια. Πιο γνωστός απών από το νέο

κυβερνητικό σχήμα, ο μέχρι σήμερα «τσάρος» της γαλλικής οικονομίας Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος ήταν και το δεξί χέρι του Ολλάντ στην προεκλογική εκστρατεία.

Για τέταρτη φορά στην πολιτική της καριέρα, η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, πρώην σύντροφος του Ολλάντ και μητέρα των τεσσάρων παιδιών του, επανέρχεται σε υπουργικό θώκο αναλαμβάνοντας το υπουργείο Οικολογίας, Διαρκούς Ανάπτυξης και Ενέργειας. Η είσοδός της στην κυβέρνηση συζητιόταν ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό και η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Βαλ θεωρείται το «κλειδί» που άνοιξε την πόρτα, καθώς ο Βαλ την είχε στηρίξει παλαιότερα στο συνέδριο του κόμματος το 2008 ενώ, προσφάτως, η Ρουαγιάλ ήταν από τους ελάχιστους που τον στήριξαν στην απόφασή του να απελάσει μία έφηβη Ρομ με την οικογένειά της, παρά το γεγονός ότι πήγαινε κανονικά σχολείο και χρειαζόταν μερικούς μήνες για να πάρει το απολυτήριό της, επειδή έληξε η άδεια παραμονής της.

Τη θέση του Βαλ στο υπουργείο Εσωτερικών αναλαμβάνει ο μέχρι σήμερα υπουργός αρμόδιος για τον προϋπολογισμό, ο Μπερνάρ Καζενέβ ο οποίος φέρεται να είναι από τους έμπιστους ανθρώπους του Ολλάντ και συχνά χρησιμοποιείται ως «ιδανική ουδέτερη λύση» προκειμένου να ξεπεραστούν διαφωνίες καθώς Βαλ και Ολλάντ φέρονται να διαφωνούσαν για το ποίος θα γίνει υπουργός Εσωτερικών. Επίσης, στην κυβέρνηση εισέρχεται ο Φρανσουά Ρεμπσαμέν, ως υπουργός Εργασίας, Απασχόλησης και Κοινωνικού Διαλόγου, ο οποίος προσφάτως επανεκλέχθηκε ως δήμαρχος της Ντιζόν, παλαιό στέλεχος των Σοσιαλιστών που έχει διατελέσει και πρόεδρος της Γερουσίας. Στις θέσεις τους παραμένουν ο Λωράν Φαμπιούς, ως υπουργός Εξωτερικών και Διεθνούς Ανάπτυξης, η Κριστίν Τωμπιρά, ως υπουργός Δικαιοσύνης, η Μαρισόλ Τουρέν, ως υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας, ο Ζαν Υβ λε Ντριάν ως υπουργός Άμυνας, η Ναζάτ Βαλλώ Μπελκασέμ, ως υπουργός Δικαιωμάτων των Γυναικών, της Πόλης, της Νεολαίας και του Αθλητισμού, η Μαριλίζ Λεμπρανσύ, ως υπουργός Αποκέντρωσης και Μεταρρύθμισης του Κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης, η Σίλβια Πινέλ, ως υπουργός Υπεράκτιων Εδαφών και η Ωρελί Φιλιπέτι ως υπουργός Πολιτισμού και Επικοινωνίας.

Το πρώτο μεγάλο «στοίχημα» στις ισορροπίες της νέας κυβέρνησης είναι ο Μπενουά Χαμόν, πρώην υποψήφιος και για την ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που αναλαμβάνει το υπουργείο Παιδείας. Πρώην επικεφαλής του φοιτητικού κινήματος, θεωρείται από τα πιο γνωστά στελέχη της λεγόμενης «αριστερής πτέρυγας» του Σοσιαλιστικού κόμματος και είχε έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με τον Βαλ, με αφορμή την υπόθεση απέλασης της νεαρής Ρομ στα τέλη του 2013. Για τις εσωκομματικές συγκρούσεις μεταξύ του Χαμόν και του Βαλ έχει χυθεί πολύ μελάνι στο γαλλικό Τύπο.

Το δεύτερο μεγάλο «στοίχημα» είναι ο μέχρι χθες υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Αρνώ Μοντεμπούργκ ο οποίος αναβαθμίζεται σε υπουργό Οικονομίας, Βιομηχανίας και Ψηφιακής Οικονομίας είναι αυτός που θα πρέπει να διαχειριστεί τα ζητήματα των 50 δισεκατομμυρίων περικοπών από τις δημόσιες δαπάνες, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και την μείωση της φορολογίας, σταδιακά, μέχρι το 2017, που ανακοίνωσε στο διάγγελμά του μετά τον β’ γύρο των τοπικών εκλογών ο Ολλάντ, και γενικότερα να χαράξει το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης για την οικονομία. Ο Μοντεμπούργκ έχει επανειλημμένως επιτεθεί στη γερμανική οικονομική πολιτική και στις επιλογές της ΕΕ υποστηρίζοντας ότι αν πρέπει να διαλέξει κανείς ανάμεσα στην δημοσιονομική πειθαρχία και στην ενίσχυση της αγοράς εργασίας και των επιχειρήσεων της χώρας του, θα διαλέξει το δεύτερο. Επίσης, έχει χαρακτηρίσει «υπερτιμημένο» το ευρώ εκτιμώντας ότι ένα «σκληρό» ευρώ δεν έχει αξία εφόσον διαλύει τις οικονομίες της ευρωζώνης και δεν τις βοηθά να γίνουν «ανταγωνιστικές». Ο Μοντεμπούργκ είναι επίσης γνωστό στέλεχος της λεγόμενης «αριστερής πτέρυγας» του Σοσιαλιστικού Κόμματος και έχει διαφωνήσει δημόσια και σφοδρά πολλές φορές με τον Βαλ.

Στο πλευρό του Μοντεμπούργκ, δίνοντας περισσότερο την εντύπωση του ανθρώπου που ανέλαβε το δύσκολο έργο να του «θέτει όρια» παρά ενός ξεχωριστού εντελώς υπουργού, ο Μισέλ Σαπέν, στενότατος συνεργάτης και πολιτικός συνοδοιπόρος του Ολλάντ, ο οποίος μετακινείται από το υπουργείο Εργασίας στο υπουργείο Οικονομικών αναλαμβάνοντας την επίβλεψη του προϋπολογισμού, το χειρισμό των εξόδων της χώρας στις αγορές κλπ.

Κατά πολλούς, η «αναβάθμιση» Μοντεμπούργκ, καθώς και η είσοδος στην κυβέρνηση του Χαμόν, αποτελούν «ελιγμούς» των Βαλ – Ολλάντ, προκειμένου να κατευνάσουν, όσο γίνεται, τη γκρίνια και την αγανάκτηση εντός του Σοσιαλιστικού Κόμματος προκειμένου να διατηρήσουν και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία καθώς μετά τη ρήξη με την υπόλοιπη αριστερά, και κυρίως με το Μέτωπο της Αριστεράς αλλά και τους Οικολόγους Πράσινους, τα κοινοβουλευτικά βήματα της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι προσεκτικά για να μην χαθεί η πλειοψηφία στη Βουλή και να μην προκληθούν διαφοροποιήσεις Σοσιαλιστών βουλευτών σε κρίσιμες ψηφοφορίες. Παράλληλα, εκτιμούν αναλυτές, οι δύο αυτές επιλογές αποτελούν, ως ένα βαθμό, και μια «παγίδα» για τη λεγόμενη «αριστερή πτέρυγα» του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ιδιαίτερα η θέση του Μοντεμπούργκ, καθώς αναλαμβάνοντας το δύσκολο έργο να τετραγωνίσει τον κύκλο, είναι πιο πιθανό να καταστεί δυνατή και η σταδιακή απαξίωση των διαφωνιών του όπως και του συνόλου της «αριστερής πτέρυγας».

Πηγές: bbc, reuters, france-info, liberation, le monde

Διαβάστε περισσότερα