Να γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κυβερνήσει ποτέ

Ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πρώτο κόμμα, όποτε γίνουν εθνικές εκλογές και παίρνει το μπόνους των 50 εδρών το οποίο πρέπει να θυμίσουμε ότι κορυφαία στελέχη του έχουν πει ότι δεν το θέλουν και θα το επιστρέψουν. Εν πάση περιπτώσει, γίνεται το… αριστερό θαύμα και παίρνει εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης έχοντας πολύ λιγότερους βουλευτές από τους 150 που χρειάζεται για να αυτοδυναμία. Διότι, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις

είναι τόσο κατακερματισμένο το πολιτικό σκηνικό που σε καμιά περίπτωση ένα κόμμα δεν μπορεί να έχει αυτοδυναμία.

Θα πάει λοιπόν στον Κ. Παπούλια, θα πάρει την εντολή και θα αναζητήσει συμμάχους. Προφανώς, από τη Συγγρού δεν πρόκειται να περάσει ούτε ξώφαλτσα, παρόλο που πολλοί είναι εκείνοι που προωθούν μια συγκυβέρνηση.

Οπότε θα πάει στη ΔΗΜΑΡ, τους Ανεξάρτητους «καμένους» και θα προσπαθήσει να κάνει συμμαχίες, σίγουρα όχι με ένα μόνο κόμμα. Αν διαβάσουμε τα στοιχεία της έρευνας της Alco για το Πρώτο Θέμα βλέπουμε τα εξής:

Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πρώτο κόμμα πρέπει να υπερβεί το 30%, καθώς στην περίπτωση που τα εκτός Βουλής κόμματα φτάνουν στο 8%, με 29% (δηλαδή 2 μονάδες πάνω από το ποσοστό του στις τελευταίες εκλογές) θα εκλέξει 129 βουλευτές, ενώ με 31% (δηλαδή +4% σε σχέση με τον Ιούνιο του 2012) θα διαθέτει 134 έδρες στη νέα Βουλή.

Δεύτερον, θα χρειαστεί να βρει περισσότερους από έναν κυβερνητικούς εταίρους, αφού οι ΑΝ.ΕΛ. που δείχνουν καταρχήν ανοιχτοί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μάλλον δεν θα εκλέξουν περισσότερους από 13 έως 15 βουλευτές, εφόσον κινηθούν κοντά στις σημερινές δημοσκοπικές επιδόσεις τους, ενώ και η ΔΗΜ.ΑΡ. υπερβαίνοντας το 3% μπορεί να ελπίζει ότι θα έχει 9 με 10 έδρες.

Επομένως, αν επιβεβαιωθεί το σενάριο αυτό ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να κάνει… αντιπροέδρους τους κ. Καμμένο και Κουβέλη και να σχηματίσει κυβέρνηση με περίπου 158-160 βουλευτές. Αλλά μπορεί έστω κι ένας Έλληνας να πει ότι θα είναι και βιώσιμη; Ότι θα αντέξει έστω κι ένα μήνα;

Τι σόι κυβέρνηση θα είναι αυτή; Με ένα δήθεν αντιμνημονιακό κόμμα (τον ΣΥΡΙΖΑ) που θα αναγκαστεί να κάνει στροφή στο ρεαλισμό και να διαπραγματευτεί με τους δανειστές. Το λένε στην Κουμουνδούρου σε όλους τους τόνους. Ότι δηλαδή δεν θα ρισκάρουν έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Πώς όμως ο «ώριμος επαναστάτης» Πάνος Καμμένος θα συναινέσει σε νέα συμφωνία με τους δανειστές; Και πώς θα καθίσει αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής στο ίδιο τραπέζι με την… μικρούλα και ασήμαντη Μέρκελ;

Από την άλλη ο κυρ Φώτης που ψήφισε μνημόνια, μέτρα, περικοπές και απολύσεις πώς θα αντέξει σε μια «αριστερή» κυβέρνηση; Είναι εμφανείς, λοιπόν, οι ανυπέρβλητες δυσκολίες που θα έχει ο κ. Τσίπρας στο σχηματισμό κυβέρνησης. Αν, λοιπόν, θεωρήσουμε δεδομένο ότι δεν μπορεί να γίνει «Μεγάλος Συνασπισμός» ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο, η επόμενη ημέρα θα είναι το πολιτικό χάος. Το περιέγραψε πολύ καλά στην έκθεσή της η JP Morgan. Εκτός από την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο θα έχουμε και παρατεταμένο μετεκλογικό χάος, το οποίο θα πρέπει να λάβουν όλοι υπόψιν.

Δεν πρόκειται περί κινδυνολογίας για να φοβηθούν οι πολίτες και να ψηφίσουν ΝΔ ή κάτι άλλο που δεν θέλουν. Πρόκειται για το πιο πιθανό σενάριο και το γνωρίζουν όλοι αυτό. Εν μέσω κρίσης, την ώρα που η χώρα πάει κάπως καλύτερα, θα παρουσιάσει για πρώτη φορά μετά από χρόνια πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 1 δισ. ευρώ, θα δοθούν για πρώτη φορά αυξήσεις και θα περιοριστούν κάποιες από τις αδικίες, θα έρθει η παρατεταμένη πολιτική κρίση και θα διαλύσει τα πάντα.

Δεν το θέλει ούτε ο λαός ούτε ο Θεός κάτι τέτοιο. Κάθε ψηφοφόρος, όταν ρίχνει το ψηφοδέλτιο στην κάλπη, είναι υπεύθυνος για το τι θα κυοφορήσει αυτή. Όμως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να οδηγήσει την Ελλάδα στην απόλυτη καταστροφή. Ούτε σε «ανώμαλες» καταστάσεις και ούτε σε κυβερνήσεις «Φρανκενστάιν».