Κόντρα στο ρεύμα με ενωμένους τους Έλληνες...

Ο λαός μας ήταν πάντα ένας λαός της υπερβολής, αλλά μεγάθυμος και θυμόσοφος μες στην υπερβολή του. ''Το κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες'', λέει σε μια απ' τις σοφές παροιμίες του, που επιβεβαιώνεται συνεχώς και σε κάθε περίπτωση, όπως σ' αυτήν του Κυριάκου Μητσοτάκη, ας πούμε.

- Τι είπατε; Ότι βιάζομαι; Ότι αστειεύομαι; Μα όχι!.. Ούτε βιάζομαι ούτε αστειεύομαι. Μόνο που μου 'ρχεται πού και πού να βάλω τα κλάματα, κι ας είναι να χαρακτηριστώ άνθρωπος της υπερβολής ακόμη.

Προεκλογικά ήταν η εμμονή του Κυριάκου ν' ανοίγει τις πόρτες του κόμματος της ΝΔ - στο όνομα της διεύρυνσης -

σε υλικά ΠΟΤΑΜΙσια ή σε φθαρμένα ''πυρομαχικά'' των παλιών κυβερνώντων (τα οποία απ' τη θέση της αντιπολίτευσης καυτηρίαζε σφόδρα για τις ελλειμματικές επιδόσεις τους, όπως η περίπτωση Τσουβάλα στο Μάτι, λχ), για να τους προσλάβει μετεκλογικά - μετά πολλών επαίνων - ως χρήσιμους κι αποδοτικούς στη δικιά του κυβέρνηση.

Ύστερα ακολούθησε η ένταξη στην κόμμα στελεχών της ''Φιλελεύθερης Συμμαχίας'' (κόμματος σφραγίδα με μη μετρήσιμα ποσοστά πανελλαδικά), αν και γνώριζε - υποθέτω - τις προεκλογικές ''διακηρύξεις'' τους υπέρ της αναγνώρισης ''μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα'', για να τους ''αξιοποιήσει''- στη συνέχεια - ως αξιωματούχους σε θέσεις-κλειδιά της κυβέρνησής του.

Έπειτα ήρθαν τα ήξεις αφήξεις για τις Πρέσπες και το συγχωροχάρτι στον Αλέξη Τσίπρα (που υπέγραψε την ασύμφορη εθνικά ''συμφωνία'' για την οποία ο ίδιος είχε πει πως δε θα την ψήφιζε ποτέ) από τον Υπουργό Άμυνας και άλλους κυβερνητικούς.

Στη συνέχεια ήρθε, για να μας προσγειώσει ανώμαλα, η δήλωση του πρωθυπουργού στη Βουλή ότι θα προσπαθήσει να αμβλύνει τις συνέπειες της ''συμφωνίας των Πρεσπών'', χωρίς ωστόσο να μιλά για προσπάθεια άρσης της αναγνώρισης ως ''μακεδονικής'' της γλώσσας και εθνότητας των Βορείων γειτόνων.

Ε, όπως ήταν φυσικό, άρχισα να αναρωτιέμαι, σε πρώτη φάση: ''Καλά, αυτή ήταν η ειλικρίνεια που υποσχόταν προεκλογικά απέναντι στον λαό ο Κυριάκος κραδαίνοντας τη σημαία αντίστασης στη ''συμφωνία''; Οι μισές αλήθειες του; Τα μισόλογα και οι υπεκφυγές του; Γιατί τι άλλο είναι αυτά τα ''ναι μεν αλλά'' των υπουργών του για το θέμα αυτό, όπως και η δική του αποφυγή να αποκαλύψει ευθαρσώς τις προθέσεις του, ώστε να κρίνουμε τις δυνατότητές του;

Εκτός κι αν θέλει να μας προετοιμάσει ψυχολογικά για κάτι οδυνηρότερο. Να φτάσουμε, φερ' ειπείν, σ' αυτό που ζητάει να κάνουμε ο Νίκος Κοτζιάς και το ακούμε σαν κρύο ανέκδοτο που μας φέρνει ανατριχίλα. Να του ζητήσουμε, δηλαδή, και συγγνώμη από πάνω γι' αυτό που υπέγραψε!..

Ωστόσο, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, υπάρχουν και τα θετικά στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική μας. Επειδή όμως γι' αυτά της εσωτερικής (που είναι, επί το πλείστον, κοινωνικής φύσης θέματα και αφορούν την βελτίωση της ποιότητας ζωής μας) έχω αναφερθεί παλαιότερα, θα επικεντρωθώ σ' ένα μόνο ενθαρρυντικό σημάδι της εξωτερικής μας πολιτικής, που έχει όμως βαρύνουσα σημασία.

Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι - σε πείσμα των φαινομένων που απατούν - ο Κυριάκος Μητσοτάκης δε δείχνει πως θέλει να γίνει ''υπηρέτης δύο αφεντάδων'' (ΗΠΑ-Γερμανίας), όπως ο προηγούμενος. Δε θέλει να γίνει, δηλαδή, ένας ακόμα Έλληνας''yes man'', πειθήνιος και υποτακτικός στα κελεύσματα των 'Μεγάλων' συμμάχων.

''Στηρίζουμε τη διεθνή νομιμότητα και στηρίζουμε ενεργά της κυρώσεις των ΗΠΑ κατά του Ιράν. Όμως η χώρα αντιμετωπίζει πραγματικό και άμεσο πρόβλημα ασφάλειας και χρειάζεται όλες της τις δυνάμεις για να αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα'', είπε με τακτ στους Αμερικανούς συνομιλητές του τις προάλλες, αρνούμενος - δια της πλαγίας οδού - την πρότασή τους για συμμετοχή της Ελλάδας στην ναυτική ''TASKFORCE'', που θα επιτηρεί το Ιράν στον Κόλπο.

Αυτό είναι κάτι που με ικανοποιεί, δεν το κρύβω. Με ικανοποιεί δηλαδή το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν είναι ''δεδομένος'' συνομιλητής τους, αφού βάζει τα δικά του όρια και μπορεί να έρχεται κόντρα στις απόψεις τους, έστω κι αν εκφέρονται αυτές από χείλη ομοϊδεατών του.

Κι αυτό το αντιλήφθηκε πρόσφατα ο φίλος του Αλέξη Πιέρ Μοσκοβισί, σε μια ''κατά πρόσωπο'' συζήτηση μαζί του, όπου άκουσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να του λέει ότι ''η ΝΔ θα σεβαστεί τους δημοσιονομικούς στόχους που έχει ήδη συμφωνήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, όμως θα προχωρήσει στην εκπόνηση ενός δικού της προγράμματος προκειμένου να τους εκπληρώσει...''

Το καλό είναι μάλιστα ότιδε δίστασε να κάνει αυστηρές συστάσεις στον επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, για να είναι προσεκτικότερος στις δημόσιες τοποθετήσεις του σχετικά με τις σχέσεις Ελλάδας - Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν), την οποία εκπροσωπεί ο Γάλλος αξιωματούχος.

Κι αυτό έχει να κάνει, προφανώς, με τις πανηγυρικές περσινές του δηλώσεις περί ''καθαρής'' εξόδου της Ελλάδας απ' τα μνημόνια χάρη στον κ. Τσίπρα (κι όχι στις αχρείαστες θυσίες στις οποίες αναγκάστηκε να υποβληθεί εξαιτίας της ''Βαρουφάκειας'' πολιτικής του)...

Αν μη τι άλλο η στάση του πρωθυπουργού είναι ανδροπρεπής και ενδεικτική των προθέσεών του να μην ακολουθήσει την πεπατημένη των φιλοφρονήσεων κανακεύοντας ως ''θεραπαινίδα'' τους Ευρωπαίους συνομιλητές του. Είναι φανερό ότι ''θέλει να μείνει στη λογική των ίσων αποστάσεων και των ''καθαρών'' στόχων.

Ας ελπίσουμε ότι το ίδιο θα πράξει τελικά και στο θέμα της διαχείρισης του Σκοπιανού, το οποίο ΔΕΝ έχει τελειώσει για τους Έλληνες, έστω και αν πολλές συντηρητικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έδειξαν ικανοποιημένες - στη Σύνοδο Κορυφής του ΕΛΚ - από τη ''διευθέτηση'' του ζητήματος...

Όμως αυτό που μετράει είναι η δική μας στάση μέσα από τη δική του, τη στάση του πρωθυπουργού της Ελλάδας. Το αν είναι, δηλαδή, προσηλωμένος στα εθνικά μας συμφέροντα κι όχι ευεπηρέαστος απ' τις ευρωπαϊκές κολακείες... Το να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα των ξένων διεκδικήσεων, προς υπεράσπιση των ελληνικών, και με τον λαό ενωμένο.

Κι αυτό, οδηγούμενοι στο συμπέρασμα συνεπαγωγικά, φαίνεται ότι το παλεύει μέχρι στιγμής με επιτυχία, γιατί δεν άφησε ικανοποιημένους η στάση του στο ΕΛΚ ( στάση που στηριζόταν στην παλιά του δήλωση ''Δε θα διχάσουμε τους ΄Έλληνες, για να ενώσουμε τους Σκοπιανούς'', Ιανουάριος 2018) κάποιους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες του.

Πράγμα που σημαίνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κινείται και δεν έχει σκοπό να κινηθεί - όπως φαίνεται - στο μέλλον με γνώμονα το τι θέλει το ΕΛΚ, όπου τη δεσπόζουσα θέση κατέχει το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας (CDU) της Άνγκελα Μέρκελ.

Αν είναι πράγματι έτσι, θα έχουμε ελπίδες να αλλάξουν τα της αναγνώρισης ''μακεδονικής'' γλώσσας και εθνότητας στους Σκοπιανούς, μια και είναι ''ανέφικτο'' - όπως φαίνεται - να ακυρώσουμε συνολικά την λιμνιαία ''συμφωνία'', που πάει κόντρα στα εθνικά μας συμφέροντα.

Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο για Έλληνα πρωθυπουργό να πάει κόντρα στα ξένα συμφέροντα που είναι πανίσχυρα και εκβιαστικά, αλλά αν το κάνει αυτό, θα έχει σίγουρα τους Έλληνες ενωμένους στο πλευρό του και αποφασισμένους να παλέψουν μαζί του, ώστε η πορεία προς την εθνική παρακμή να φτάσει στο τέλος της.

''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)

Διαβάστε περισσότερα