Κάποιος να… μαζέψει τον Καμμένο

Ελεύθεροι αφέθηκαν χθες ο εκδότης του "Φιλελεύθερου", ο διευθυντής και η αρχισυντάκτρια του πολιτικού ρεπορτάζ κατόπιν απόφασης του εισαγγελέα, ο οποίος διέταξε προκαταρκτική εξέταση για να διερευνηθεί η τυχόν διάπραξη του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμισης.

Υπενθυμίζεται ότι οι δημοσιογράφοι πέρασαν τη νύχτα του Σαββάτου στο κρατητήριο του Α.Τ. Εξαρχείων μετά από μήνυση που κατέθεσε ο Πάνος Καμμένος.

Και κάπως έτσι έλαβε τέλος, προς το παρόν, η απίστευτη περιπέτεια των δημοσιογράφων που επειδή τόλμησαν

Πρόκειται ξεκάθαρα για επιστροφή στα μαύρα χρόνια της επταετίας όπου όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τον… πατριωτισμό των συνταγματαρχών τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι.

Αυτά να τα βλέπει ο πρωθυπουργός που κατηγορεί την αντιπολίτευση για ακροδεξιά νοοτροπία, προσπαθώντας να υποδυθεί τον εκπρόσωπο του κράτους δικαίου.

Αν του έχει μείνει έστω κι ελάχιστη αριστερή συνείδηση θα πρέπει να αναθεωρήσει και να μαζέψει τον Καμμένο αντί να τον στηρίζει ή καλύτερα να τον πετάξει έξω από την κυβέρνηση. Θα μπορούσε κάλλιστα να συνεργαστεί από τώρα με τους Ποταμίσιους κι όχι να περιμένει να τους εντάξει στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ μετά από την υπερψήφιση της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών, όπως ακούγεται.

Διαφορετικά δικαιώνει απόλυτα τον Μητσοτάκη, ο οποίος κατ’ επανάληψη του έχει επισημάνει ότι είναι αυτός που πορεύεται αγκαλιά με την ακροδεξιά κι όχι η ΝΔ.

Κατά την άποψή μας η τραμπούκικη συμπεριφορά του Καμμένου ήταν αναμενόμενη. Και είναι αποτέλεσμα, όπως γράφαμε κι αλλού, του πανικού του λόγω της δημοσκοπικής κατάρρευσης.

Και στο παρελθόν βέβαια συμπεριφέρονταν ανάλογα, αλλά τώρα επιεικώς… έχει ξεφύγει.

Πλέον είναι ανεξέλεγκτος και είμαστε σίγουροι ότι οι αλλοπρόσαλλες πράξεις του απασχολούν ιδιαίτερα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Άρα η έξοδός του από την κυβέρνηση είναι μονόδρομος.

Ο τρόμος του μπροστά στην απώλεια της εξουσίας, είτε αυτή μεταφράζεται σε υπουργικές ή βουλευτικές καρέκλες, τον έχει τυφλώσει φτάνοντας στο σημείο να επιτίθεται σκαιότατα ακόμα και κατά συναδέλφων του και συμπολιτευόμενων δημοσιογράφων, όπως ο Ν. Κοτζιάς και ο Κ. Βαξεβάνης.

Την ίδια στιγμή εξαπολύει μύδρους κατά δικηγόρων, εμπλέκοντας μέχρι και ονόματα άλλων δημοσιογράφων σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί τον καταγγελτικό του λόγο.

Θα μας πείτε, «τί κάθεστε κι ασχολείστε με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν πάνε να πνιγούν όλοι μαζί μετά από τα δεινά που έφεραν στη χώρα;»

Δεν είναι έτσι.

Καλώς ή κακώς ο Τσίπρας ηγείται της χώρας. Συνεπώς θα πρέπει να πράξει τα δέοντα ώστε να προστατευτεί η δημοκρατικότητά της κι όχι να καταντήσει η μικρή αδελφή του Ερντογάν.

Είναι το ελάχιστο που επιβάλλεται να κάνει μετά από το τέλος των αυταπατών που φόρτωσαν στην πλάτη του λαού άλλα 100 δισ. και οδήγησαν στο ξεπούλημα της Μακεδονίας.

Αντί λοιπόν να προσπαθεί να κατευνάσει τον Καμμένο στις κατ' ιδίαν συναντήσεις τους ας επιδείξει την απαραίτητη πυγμή δείχνοντάς του την πόρτα της εξόδου από την κυβέρνηση.

Μετά από τις διώξεις κατά δημοσιογράφων το φάντασμα της χούντας πλανάται πάνω από το Μαξίμου. Ας κινηθεί γρήγορα ο πρωθυπουργός πριν μπει μέσα και μετατρέψει τη χώρα σε μπανανία.

Και κάτι ακόμη.

Εννοείται ότι η ελευθερία του τύπου αποτελεί την καρδιά μιας ευνομούμενης και δημοκρατικής πολιτείας. Όπως εννοείται ότι δουλειά του δημοσιογράφου είναι να κάνει τα πάντα για να φανερωθεί η αλήθεια πίσω από τις κουρτίνες των παρασκηνίων. Αυτά είναι αυτονόητα.

Στην περίπτωση όμως των δημοσιογράφων του «Φιλελεύθερου» τα πράγματα είναι διαφορετικά απ’ ότι παρουσιάζονται.

Στην δημοσιογραφική πιάτσα είναι γνωστό ότι τόσο το “liberal.gr” όσο κι ο «Φιλελεύθερος» αποτελούν τον «κράχτη» της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Μάλιστα έχει ακουστεί ότι ο Θ. Μαυρίδης συμμετείχε στον πρωινό καφέ της Πειραιώς, καθώς κι ότι ο «Φιλελεύθερος» μοιράζεται σε σταντ που είναι στημένα στα γραφεία της ΝΔ.

Άρα δεν μιλάμε για απλούς δημοσιογράφους που κυνηγάνε την αλήθεια. Αλλά για δημοσιογράφους που προπαγανδίζουν τις θέσεις της αντιπολίτευσης.

Κάτι που είναι απολύτως θεμιτό. Άλλωστε σε δημοκρατία ζούμε.

Που σημαίνει ότι ο Καμμένος, δεν επέλεξε τυχαία να κυνηγήσει τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους. Προφανώς ήθελε να στείλει μήνυμα προς συγκεκριμένους αποδέκτες.

Ωστόσο θα πρέπει να επισημάνουμε και τα εξής.

Έκτος από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και η ΝΔ έχει επιδοθεί σε πογκρόμ διώξεων και στοχοποίησης κατά δημοσιογράφων, όπως ο Κώστας Βαξεβάνης. Επομένως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν θα πρέπει να μιλάνε για σχοινί.

Προσέξτε, δεν λέμε ότι είναι αθώα περιστερά ο Βαξεβάνης. Προπαγανδιστής του έργου συγκεκριμένου πολιτικού χώρου είναι κι αυτός. Άρα γράφει αυτά που πιστεύει ασχέτως αν είναι δυσάρεστα σε αυτούς που απευθύνονται.

Αυτό που λέμε είναι ότι όταν κάποιος επικαλείται την ελευθέρια του τύπου θα πρέπει να αντέχει την όποια κριτική του ασκείται κι όχι να τηρεί δυο μέτρα και δυο σταθμά.

Δυστυχώς, όμως, αυτά είναι τα αποτελέσματα της στρατευμένης δημοσιογραφίας. Διότι αν ο «Φιλελεύθερος» ή το “Documento” υπηρετούσαν εν τοις πράγμασι τις αρχές της δημοσιογραφίας, ούτε θα συλλαμβάνονταν οι εκδότες τους, ούτε θα βιώναμε σκηνικά χούντας.

ΥΓ. Προτού σπεύσουν ορισμένοι καλοθελητές να μας ψέξουν ότι κι εμείς κάναμε τα ίδια όταν στηρίζαμε τον Σαμαρά, τους απαντάμε: Τον στηρίζαμε, αλλά παράλληλα τον τσακίζαμε στην κριτική. Κριτική που δεν έχει ασκήσει ούτε ο Τσίπρας. Την ίδια αρχή ακολουθούμε και με την σημερινή ηγεσία του κόμματος. Μπορεί να είμαστε ιδεολογικά δεξιοί, αλλά πάνω από όλα είμαστε δημοσιογράφοι. Κάτι που έχουμε αποδείξει πολλάκις.

Διαβάστε περισσότερα