Καλπάζει ο “Ευρωσκεπιτικισμός” στην Ευρώπη

Σε πρόσφατο δημοσίευμά του το Reuters, σχολιάζοντας τις προσπάθειες των Ευρωπαίων ηγετών για μεγαλύτερη ενοποίηση, παρομοίαζε εύστοχα την ευρωζώνη με τον «πύργο της Βαβέλ καθώς ο καθένας από τους συμμετέχοντες μιλά διαφορετική πολιτική και οικονομική γλώσσα».

Οι εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας στην ευρωζώνη, και κυρίως στην Ισπανία και την Ιταλία, κάνουν ιδιαίτερα δύσκολη κάθε βραχυπρόθεσμη πρόβλεψη. Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία βρίσκονται αυτή τη

στιγμή στην καρδιά του προβλήματος, με τις δύο τελευταίες να έχουν φτάσει στα όρια της ανάγκης εξωτερικής χρηματοδότησης. Το οικονομικό αδιέξοδο σε Ρώμη και Μαδρίτη κάνει πλέον ακόμη πιο ευδιάκριτη την Ευρώπη δύο ταχυτήτων, για την οποία η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις της, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Iσως κάποιοι ήδη να φαντάζονται την Ισπανία και την Ιταλία αντίστοιχα ως «Γαλλία και Γερμανία» του Νότου.

Η Γερμανία, συνεχίζει η ανάλυση του Reuters, δεν έχει τη διάθεση να μοιραστεί το χρέος των υπόλοιπων χωρών του Νότου και επιμένει στη σκληρή λιτότητα που θα κάνει ανταγωνιστικότερες τις περιφερειακές οικονομίες. Παράλληλα δεν θα ήθελε να δει με τίποτα μια επικίνδυνη αύξηση του πληθωρισμού στην Ευρώπη που θα εξανέμιζε τις αποταμιεύσεις της. Επιπλέον μια περαιτέρω αποδυνάμωση του ευρώ θα ήταν προς όφελός της και προς όφελος των υπόλοιπων οικονομιών του Βορρά. Το ευρώ παραμένει ένα σκληρό νόμισμα αλλά επίσης είναι… πιο μαλακό από ένα πιθανό νέο γερμανικό ή φινλανδικό μάρκο.

Η Γαλλία του Φρανσουά Ολάντ βλέπει το ευρώ περισσότερο ως ένα πολιτικό παρά ένα οικονομικό εργαλείο γι’ αυτό και προτάσσει την απαλλαγή των χωρών του Νότου από τη σκληρή λιτότητα. Ο κ. Ολάντ πίεσε για την απελευθέρωση κονδυλίων για την ανάπτυξη και για τη στήριξη των κρατικών ομολόγων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας (ESM). Στην πραγματικότητα, όμως, όσον αφορά τα κονδύλια για την ανάπτυξη, δεν πρόκειται για νέο χρήμα, αλλά για δεσμευμένα κεφάλαια στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ενώ για το ESM σύντομα θα αποδειχθεί ότι η αγορά ομολόγων με τα αποθεματικά του θα είναι μια τρύπα στο νερό.

Πρόκειται για μια τεχνητή διαφοροποίηση, που θα πάψει να υφίσταται αν η Γαλλία νιώσει πιο καυτή την ανάσα των αγορών.

Εκ των πραγμάτων Ισπανία και Ιταλία συγκροτούν αυτή τη στιγμή τον άλλο πόλο απέναντι στο γαλλογερμανικό άξονα, με την Ιταλία στην πρώτη γραμμή λόγω της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης. Οι δύο χώρες μπορούν να σωθούν μόνο με την προοπτική της αμοιβαιοποίησης του χρέους. Οι δύο χώρες, κυρίως η Ιταλία, επιχειρούν να κερδίσουν χρόνο και να εκβιάσουν κατά κάποιο τρόπο την κυρία Μέρκελ προειδοποιώντας ότι σε περίπτωση που καταρρεύσουν θα πάρουν μαζί τους στην κόλαση ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Στην Ιταλία ειδικότερα ο ευρωσκεπτικισμός είναι πλέον κυρίαρχη τάση. Και δυστυχώς για τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη όχι μόνο από την Αριστερά του Μπέμπε Γκρίλο, αλλά ακόμη και μέσα στις τάξεις της Δεξιάς και των βιομηχάνων.

Αυτή την εβδομάδα η Moody’s