“Και διεμερίσαντο τα ιμάτια του ΠΑΣΟΚ…”

(Εκ του κατά Δαναόν…..)

Τω καιρώ ετούτο, άνθρωπός τις καλούμενος Αλέξιος, εκίνησεν προς εξουσίαν, ιππεύων κάλαμον εκ του καλαμώνος.

Ιδών δε ότι διεμερίσαντο τα ιμάτια του ΠΑΣΟΚ, έσπευσε προς συλλογήν των υπολοίπων.

Περί ώρας τρίτης το καταπέτασμα της Κουμουνδούρου εσχίσθη εις δέκα και δύο, ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό του Ιφικράτους λέγοντος «στάχτη και μπούρμπερη να γίνει και ας καεί το σύμπαν!».

Ιδών δε ο Αλέξιος ότι ουδέν ωφελεί , αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, εξαπέστειλε εις Παπαδάκιον οίκον την Ειρήνην,

την καλουμένην  Ρένα και Δούρου εκ της Κουμουνδούρου, ίνα λάβει το κασσιδιάριον ύδωρ επί του προσώπου της.

Επεί δε ουν το δεις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, ο άσοφος Κασσιδιάρης ημάρτησεν δια δευτέραν, επί του προσώπου Καννελίου κορασίδος , απαστράπτων εις τας παρειάς της κόρης ράπισμα διά της χειρός του.

Οι παρακοιμώμενοι εν τω οίκω τούτω, εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα, ιδόντες Πάκιον εστώτα ως άγαλμα εκ μαρμάρου κραυγάζων προς την κόρην: «Λιάνα Λιάνα μεριμνάς και τυρβάζοι περί Περισσού ενός δ’έστι χρεία.Εάν τις ραπίσει σε την παρειάν σου στρέψε προς αυτόν και την άλλην».

Ιφοκράτους δε γενομένου υποψηφίου, Αλέξιος, μη προωρών, ησθένη βαρέως, εβούλετω τους δώδεκα παίδας παρείναι. Λαλήσας δε προς τούτους είπεν: «Πορευθέντες καλέσατε πάντα τα έθνη ελθείν προς με ίνα παραδώσωσι αυτούς πόλεις τινάς προς επικοισμόν και εκ του λάθρο μεταβούν  εις του νομίμου».

Οι παίδες εξελθόντες ταχύ έφυγον από του Τσιπρέου και ουδενί ουδέν είπον εφοβούντο γαρ τας κεράμους επί τας κεφαλάς αυτών.

Φωνή δε ηκούσθη: «Αλέξιε δεύρο έξω και ύπαγε οπίσω μου Συριζά και μη πώποτε επανακάμψεις ενθάδε, διότι ενθάδε κείται ο μπατίρης ο Λουκάς!».