Ή ταν ή επί τας...!

Μια από τις πολλές πνευματικές παρακαταθήκες που άφησε πίσω του φεύγοντας ο Αντώνης Σαμαράκης είναι η παρήγορη θέση του ότι οι καθαυτές αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή μας, αξίες για τις οποίες αξίζει να αγωνιζόμαστε μέσα μας για να τις πραγματώσουμε, δεν περνούν κρίση, δεν καταρρέουν, αλλά αντίθετα είναι πάντα επίκαιρες, σημερινές. Αυτό που περνάει κρίση, έλεγε, είναι η πίστη μας σε αυτές, ιδίως μάλιστα όταν διαψεύδονται στην πράξη απ' τους ταγμένους θεματοφύλακές τους.

Αυτή η διάψευση, πράγματι - που συναρτάται με την ακαταλληλότητα των εντεταλμένων να φυλάνε τις Θερμοπύλες των αξιών

μας - είναι η αιτία που ταλαντεύεται μέσα μας ή και ακυρώνεται ακόμη η πίστη στον εαυτό μας, στις ικανότητες της φυλής και του έθνους μας.

Λίγοι θα διαφωνήσουν, πιστεύω, μαζί μου ότι οι έξαλλοι ρυθμοί και η αυτοκαταστροφική τάση του καιρού μας έχουν χαρακτηριστικά ηθικής σύγχυσης, που θολώνει την αίσθησή μας για το σωστό και το λάθος, μεγεθύνει τη βία και την αγριάδα των ημερών και οδηγεί σε αδικαιολόγητες υπεραπλουστεύσεις και απολυτότητες.

Είναι οι γνωστές του τύπου: 'Δεν υπάρχει Θεός', 'Δεν υπάρχει Δικαιοσύνη', οι οποίες οδηγούν με τη σειρά τους σε παραλογισμούς του είδους: 'Δεν υπάρχουμε σαν Έλληνες, γιατί πάψαμε να σκεφτόμαστε', 'Είμαστε από καιρό τελειωμένοι', ' Η ζωή στην Ελλάδα έχει καταντήσει αφύσικη', κλπ... κλπ...

Αυτός ο χείμαρρος πεσιμισμού, που είναι διάχυτος στον αέρα που αναπνέουμε, αποδίδεται - εν πολλοίς - στην ανάδυση του συναισθηματισμού μας, εξαιτίας των τραγελαφικών καταστάσεων οι οποίες εκτυλίσσονται καθημερινά στην πολιτική σκηνή του τόπου προδιαγράφοντας ένα ζοφερό μέλλον για τα παιδιά μας, σαν συνέχεια της χρονικής ροής του θλιβερού δικού μας παρόντος.

Στον αντίποδα της πεισιθάνατης λογικής που θέλει τους Έλληνες και την Ελλάδα να σβήνουν στο απροσδιόριστο μέλλον απ' τον παγκόσμιο χάρτη, αφού η υπογεννητικότητα έχει χτυπήσει κόκκινο προ πολλού και βρίσκεται ήδη σε μη αναστρέψιμη πορεία, αντιπαρατίθεται μια πιο ορθολογική οπτική που αφήνει χαραμάδα ελπίδας, η οποία - με προϋποθέσεις - μπορεί να γίνει πυλώνας ζωής, αναγέννησης και αισιοδοξίας.

Σύμφωνα με την οπτική αυτή, το πρώτο βήμα για την απάλυνση και μακροπρόθεσμα την επίλυση των δυσμενών προοπτικών για τη χώρα μας είναι η παραδοχή της υπάρχουσας κρίσης, που σοβεί από χρόνια στην ελληνική κοινωνία και αφορά όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας (ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό και πνευματικό).

Είναι, επίσης, η αποδοχή εκ μέρους μας ότι επιλέξαμε συνειδητά την πορεία προς τον αφανισμό μας. Στο πλαίσιο αυτής της αυτοκτονικής μας επιλογής εντάσσονται: η υιοθέτηση εύκολων τρόπων διαβίωσης, ο πόλεμος ενάντια σε όλα (που είχε πάντα - αριστερό ή δεξιό - λαϊκίστικο πρόσημο), η στασιμότητα των αξιών, η υλιστική ευδαιμονία που μας διακατείχε και μας έκανε να ταυτίζουμε την ευτυχία με τα υλικά αγαθά, και ο απόλυτος εγωκεντρισμός μας, που αποθέωσε το 'εγώ' και συρρίκνωσε το 'εμείς' στη ζωή μας.

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στην αυτοκριτική μας και κάποια άλλα αμαρτήματά μας εξίσου επιβαρυντικά με τα πρώτα, όπως: η πρόταξη της χρησιμοθηρικής γνώσης στα σχολεία μας (όπου πρωτεύοντα ρόλο παίζει από χρόνια η επαγγελματική κατάρτιση και δευτερεύοντα η διάπλαση προσωπικοτήτων), η πνευματική αποστασιοποίησή μας και η κρίση του θεσμού της ελληνικής οικογένειας, που κλιμακώθηκε επικίνδυνα από τους τωρινούς κυβερνώντες με αφορμή το θέμα της λαθρομετανάστευσης και εκείνο την προοπτικής αναγνώρισης στο ορατό μέλλον του πολιτικού γάμου και της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.

Στα διαχρονικά αμαρτήματα που πρέπει να επανεκτιμηθούν στο πλαίσιο της εθνικής αυτοκριτικής μας είναι και η γιγάντωση της ξενομανίας (με εμφανείς επιπτώσεις στον τρόπο ζωής και στη γλώσσα μας), η εκστρατεία αποεθνικοποίησης και αποθρησκευτικοποίησης των μαθητών στα σχολεία (όπου τείνουν να εξοβελιστούν οι όροι 'έθνος', 'πατρίδα' και 'ορθοδοξία') και ο κλονισμός της Δημοκρατίας μας, που έγινε εμφανέστερος στα μνημονιακά χρόνια και έχει πάρει τραγικές διαστάσεις επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αφού δόθηκε ζωτικός χώρος της στον Αναρχισμό, ο οποίος απειλεί να γκρεμίσει συθέμελα την ίδια και το πολιτικό μας σύστημα.

Το δεύτερο βήμα, που θα αλλάξει άρδην το εφιαλτικό σκηνικό δίνοντας το φιλί της ζωής στην Ελλάδα και τους Έλληνες, είναι η αποφασιστικότητα και η φιλοπατρία που θα επιδείξουμε προ του κινδύνου του αφανισμού μας. Αυτά τα δύο θα μας επιτρέψουν να επικαιροποιήσουμε το 'Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς' της Σπαρτιάτισσας μάνας, που ξεπροβόδιζε με τα λόγια αυτά το παιδί της στον πόλεμο, καθώς η κατάσταση σήμερα έφτασε στο μη περαιτέρω και απαιτεί επίδειξη αυταπάρνησης εκ μέρους όλων μας.

Η επιβίωση και ανάταξη όμως της πατρίδας μας προϋποθέτει την εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών που θα επιφέρουν εμπράκτως την κάθαρση, την εξυγίανση και την εξισορρόπηση στη ζωή μας, ώστε να είμαστε σε θέση να πάρουμε ψύχραιμες και σωστές αποφάσεις σε ατομικό, συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Το ποιες πολιτικές θα εφαρμοστούν από τώρα και στο εξής για να επιτευχθεί η αναστήλωση των ερειπίων στη χώρα, είναι έργο της επόμενης κυβέρνησης, που πιθανότατα θα είναι αυτή της Νέας Δημοκρατίας.

Σ' αυτήν την περίπτωση θα πρέπει ήδη να έχει επεξεργασθεί ο Πρόεδρός της σχέδιο έκτακτης ανάγκης για να το βάλει αμέσως σε εφαρμογή με την ανάληψη της πρωθυπουργίας. Σε μια χώρα που άγεται και φέρεται από τον κυκεώνα των πολιτικών και εθνικών εξελίξεων, πρώτιστο μέλημά του θα πρέπει να είναι η εθνικοπνευματική ενδυνάμωση των Ελλήνων μέσω των προγραμμάτων ανάπτυξης, επιβολής της αξιοκρατίας, αναδιάρθρωσης της Εκπαίδευσης και των φορέων Υγείας , αντιμετώπισης της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας στον δημόσιο τομέα, στήριξης της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης και ενίσχυσης των τομέων παραγωγής και εκβιομηχάνισης της χώρας.

Η στροφή στην ανθρωποκεντρική Παιδεία, επίσης, θα συντείνει καθοριστικά στο έργο της αναγέννησης, γιατί θα αποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τις επιπτώσεις σωρείας πολιτικών λαθών που σημάδεψαν αρνητικά τον εθνικό βίο, ο οποίος εμφανίζει σημάδια επικίνδυνης ηττοπάθειας μετά τη συστηματική απογύμνωση του κοινωνικού μας ιστού από οράματα και αξίες οι οποίες αποτελούσαν παλιότερα ζωογόνες πηγές απάντλησης της ψυχικής ανάτασης και αισιοδοξίας των Ελλήνων.

Η αναστήλωση της ισχύος των αξιών, η πρόταξη της συλλογικότητας και της αξιοκρατίας και η απόδοση ευθυνών σε πολιτικούς και φορείς κοινωνικοποίησης που λειτούργησαν επιζήμια για την Ελλάδα και τους Έλληνες, θα μετριάσει - πιστεύω - την οργή του κόσμου για τον κυνισμό και την αναλγησία των εκπροσώπων του στο Κοινοβούλιο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Κι εκείνοι, με τη σειρά τους, αν μάθουν από τα λάθη τους, θα αποποιηθούν τον κακό εαυτό τους, ώστε - από κοινού με τους πολίτες - να υπερβούν τον φαύλο κύκλο της παρακμής και να διαμορφώσουν μια κοινωνία αρχών και ποιότητας για το μέλλον της Ελλάδας.

Έτσι κι αλλιώς, η μακραίωνη ελληνική ιστορία έχει αποδείξει πως οι Έλληνες ως λαός αναδεικνύονται καλύτερα στις έκτακτες περιστάσεις. Αυτό ήρθε η ώρα να το αποδείξουν και τώρα εκμηδενίζοντας τα αρνητικά στερεότυπα που τους δοκίμασαν άδικα και σκληρά τα τελευταία, μνημονιακά χρόνια. Και επειδή έμαθαν διαχρονικά πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, είναι καιρός να αντεπιτεθούν στον κακό εαυτό τους και να αναδείξουν την ελληνική ψυχή μέσα απ' τις δύσκολες ως τραγικές σημερινές συγκυρίες...

Διαβάστε περισσότερα