Η Συρία και το τέλος της αποικιοκρατίας…

Οι συνεχείς εξελίξεις στη Συρία αύξησαν τις προσδοκίες κάποιων για κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ, αν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως και αν θα γίνει κάτι τέτοιο, ή πως θα ήταν η μετάβαση σε μια μετά Άσαντ εποχή.

Το καθεστώς έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, ενώ έχει χάσει πολλά εδάφη τα οποία πλέον ελέγχουν οι αντάρτες. Την ίδια στιγμή, χάνει συνεχώς την αξιοπιστία του απέναντι σε όλους όσους το στήριξαν και το υπηρέτησαν επί δεκαετίες, ειδικά στις δυνάμεις ασφαλείας.

Οι τελευταίες μάχες στη Δαμασκό και ο βομβαρδισμός της συνάντησης του εθνικού συμβουλίου ασφάλειας,

δημιουργούν ερωτηματικά, αφού αν το καθεστώς δεν μπορεί να προστατέψει τους ανώτατους αξιωματικούς του, τότε ποιον προστατεύει; Είναι ένα ερώτημα που θέτουν χιλιάδες Σύριοι, οι οποίοι υπηρετούν στον στρατό και στα πολιτικά όργανα του καθεστώτος. Αν οι Bashar και  Maher Assad δεν μπορούν να προστατέψουν τον γαμπρό τους και Νο1 μπράβο τους, τον Assef Shawkat, πως θα προστατέψουν τους απλούς φαντάρους, τους αξιωματικούς και όσους  ακόμη παραμένουν πιστοί;

Η αμφισβήτηση αυτή, από πλευράς των αφοσιωμένων στο καθεστώς, θα κρίνει και την ταχύτητα της κατάρρευσής του.

Η προσπάθεια να προβλεφθεί το πώς και το πότε θα καταρρεύσει ο Άσαντ είναι μια συγκλονιστική εμπειρία, αλλά ως επιστήμη είναι ανακριβής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ξεκίνησε η πορεία την οποία ακολούθησαν πιο πριν και άλλα παρόμοια στρατιωτικά ισχυρά καθεστώτα, τα οποία τελικά έπεσαν όταν χάθηκε το βασικό συστατικό τους: η εμπιστοσύνη του λαού απέναντί τους, και η πίστη ότι θα μπορούν να συνεχίσουν να παρέχουν την ασφάλεια και τα προνόμια που αποτελούν την συγκολλητική ουσία τέτοιων κυβερνήσεων.

Έτσι έγινε κάποτε και με τον Σάχη του Ιράν, τον Μάρκος των Φιλιππίνων, τον Τσαουσέσκου της Ρουμανίας, τον Σουχάρτο της Ινδονησίας,  τον Καντάφι της Λιβύης και πολλούς άλλους. Ο Άσαντ, όπως και οι άλλοι δικτάτορες, είναι ισχυρός στρατιωτικά, αλλά τρωτός σε όλα τα άλλα. Η πλειοψηφία του λαού του δεν τον σέβεται, και αυτό ίσως να είναι το βασικότερο  κριτήριο που καθορίζει την μοίρα ενός καθεστώτος.

Οι τελευταίες πολεμικές εξελίξεις μας δείχνουν ότι η κατάσταση στη Συρία μάλλον θα συνεχίσει, όπως και τους τελευταίους 16 μήνες. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, παρά να χρησιμοποιεί ωμή βία, εναντίον των επαναστατών, οδηγώντας στην περαιτέρω απώλεια του ελέγχου της χώρας και του λαού της.

Σε κάποια φάση, θα αυξηθεί ο αριθμός όλων όσων ακόμη πιστών, θα θελήσουν να αλλάξουν πλευρές. Οι πανικόβλητοι μεσόβαθμοι και χαμηλόβαθμοι αστυνομικοί, κ.ά. θα εγκαταλείψουν τις θέσεις τους, προσπαθώντας να εξαφανιστούν μέσα στο πλήθος, την ώρα που οι αντάρτες θα αρχίσουν να έχουν τον έλεγχο κρίσιμων σημείων και εγκαταστάσεων, όπως είναι τα συνοριακά περάσματα και οι επαρχιακοί αστυνομικοί σταθμοί.

Μόλις οι αντικαθεστωτικοί πάρουν στα χέρια τους πιο εξελιγμένα αντιαρματικά και φορητούς πυραύλους, το καθεστώς θα χάσει το συγκριτικό του πλεονέκτημα, και το τέλος του θα έρθει σύντομα.

Ότι συμβαίν