Η συνέχεια του κράτους...

Αποτελεί κοινό τόπο και θεμελιώδη κανόνα, σε επίπεδο τουλάχιστον αρχής, ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να ταυτίζεται με την κυβέρνηση. Οι λόγοι πέρα από ηθικοί και δικαιοπολιτικοί, στο μέτρο που αναγνωρίζονται ‘παρόμοιες πολυτέλειες’, είναι πάνω από όλα πρακτικοί. Εξ ορισμού ακόμα και οι πλέον επιτυχημένες κυβερνήσεις και τα καθεστώτα δεν μπορούν να είναι αιώνια. Στο τέλος της ημέρας θα υπάρξει εναλλαγή και διαδοχή, με τον πλέον πρόσφορο τρόπο, που κατά κανόνα είναι οι εκλογές. Κατά τούτο οι πολίτες έχουν ένα πρόσθετο

κίνητρο και λόγο να συμμορφώνονται με τους κρατικούς θεσμούς και λειτουργίες, αφού στο τέλος της ημέρας αφορά τους όρους της κοινωνικής συνύπαρξης και την καθημερινότητά τους. Την ποιότητα των υπηρεσιών που απολαμβάνουν και την προοπτική τους ως οργανωμένο σύνολο και οικονομία. Η Κύπρος αποτελεί εξαιρετικό και κοντινό μας παράδειγμα. Μια ‘προίκα’ από την εποχή της Αγγλικής επικυριαρχίας.

Αλλά και σε σχέση με το εξωτερικό η διασφάλιση της συνέχειας της κρατικής μηχανής, είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την αξιοπρεπή και αξιόπιστη παρουσία στο διεθνές στερέωμα. Μόνο εφόσον υπάρχει η βεβαιότητα ότι τα όσα συμφωνούνται θα τηρηθούν θα καταστεί εφικτή η σύναψη διμερών και πολυμερών συνθηκών και σχέσεων, των δανειακών συμπεριλαμβανομένων. Αλλά και σε σχέση με τους τρίτους ιδιώτες, η κρατική συνέχεια, ενισχύει την προοπτική επενδύσεων και διάθεσης των κρατικών ομολόγων. Σε κάθε άλλη περίπτωση το κράτος αντιμετωπίζεται ως χώρος πλιάτσικου, ασύντακτης περιοχής, που προσφέρεται μόνο για ‘αρπαχτές’ και λεηλασία. Και είναι ιστορικά γνωστό, ότι τη λεηλασία την ‘πληρώνουν’ οι ‘ιθαγενείς και οι ‘υπήκοοι’.

Οι βασικές αυτές παραδοχές βέβαια δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για να θεωρηθεί ως κρατική υποχρέωση, ο,τιδήποτε είναι σε καταφανή σύγκρουση με τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας και έχει ουσιαστικά υφαρπαγεί από αυτή. Κανείς εξάλλου τρίτος δεν είναι ‘κουτός΄ και ‘αφελής’ για να αναλάβει ανάλογα ρίσκα.

Η συνέχεια της κρατικής μηχανής αναδεικνύει την ανάγκη για συστηματικότητα, μεθοδικότητα και βάθος στον σχεδιασμό και υλοποίηση των κρατικών πολιτικών. Ευθύνη και καθήκοντα ενδεχομένως άχαρα και χωρίς προβολή, με εξαιρετική ωστόσο σημασία και συνέπειες. Τη σπουδαιότητά τους την αντιλαμβανόμαστε καθημερινά. Σε καίριες εκφάνσεις της ζωής μας, που τις τελευταίες ημέρες αφορούν την πολιτική προστασία και ασφάλεια. Και οδυνηρά αντίστοιχα συμπεράσματα.

Την αναγκαιότητα για έγκαιρη και αποδοτική εξασφάλιση των μέσων πυρόσβεσης και αντιπυρικής πολιτικής, την επισημάναμε, μήνες πριν σε άρθρα μας. Σε περίοδο που απείχε πολύ από την κρίσιμη περίοδο του θέρους. Όταν και πρέπει να γίνεται η προεργασία. Μακριά από τους προβολείς της διασημότητας και της επικαιρότητας. Προκειμένου να αποφεύγουν οι ‘αρμόδιοι’ να γίνονται οι αρνητικοί δημιουργοί και πρωταγωνιστές της. Και να αποδεικνύουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου τις τραγικές συνέπειες της ασυνέχειας της κρατικής πολιτικής. Πολύ περισσότερο της ανυπαρξίας της.

Διαβάστε περισσότερα