Η ρετσινιά του ψεύτη, ο Αλέξης, ο Ανδρέας και οι άνανδροι

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι κολλητός με τον Παύλο Πολάκη. Θα μπορούσε λοιπόν να του απαγγείλει λίγο από το έργο του μεγάλου κρητικού ποιητή Βιντσέντζου Κορνάρου ο οποίος είχε γράψει: «Όποιος τα ψέματα λαλεί, δίχως αντρειά λογάται».

Είναι ακριβώς το ίδιο που είχε γράψει και ο Νίκος Καζαντάκης, ότι δηλαδή «το ψέμα είναι ανανδρία».

Βεβαίως, δεν θα περιμέναμε ποτέ από τον Τσίπρα να γνωρίζει τον Κορνάρο

ή τον Καζαντζάκη. Μεγαλωμένος με τις μπροσούρες του Μαρξ και του Ένγκελς που να βρει χρόνο να μάθει και πέντε πράγματα παραπάνω; Ιδίως δε που να μάθει ότι το να είσαι παθολογικός ψεύτης δεν είναι δείγμα σοβαρού άνδρα.

«Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης;», είναι ο τίτλος του άρθρου του πρωθυπουργού που έχει προκαλέσει σάλο και πόλεμο με το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς ο τίτλος που χρησιμοποιήθηκε έχει μια σκοπιμότητα, πέραν την προσπάθειας που κάνει ο Τσίπρας να οικειοποιηθεί το όνομα του Παπανδρέου και να γίνει ο ίδιος κάτι που δεν πρόκειται ποτέ.

Ο στόχος του είναι να «αγιοποιήσει» τον ψεύτη Ανδρέα για να γλιτώσει κι αυτός τη χλεύη της ιστορίας. Η ρετσινιά του ψεύτη στοιχειώνει και τον Αλέξη, η ξεφτίλα γιατί κορόιδεψε τον ελληνικό λαό.

Άλλωστε, ο ίδιος πριν από μερικές εβδομάδες το είχε πει: «Αν πάτε στο δρόμο και ρωτήσετε τον κόσμο για την κυβέρνηση πολλοί θα μας πουν ψεύτες. Κανείς όμως δεν θα πει ότι βάλαμε το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι».

Αυτό το ψέμα που επί 2,5 χρόνια έχει γίνει κανόνας στην πολιτική ζωή του τόπου, τρώει τους… αριστερούς. Είπαν ψέματα πριν το 2015, τα διέγραψαν όλα με τις δεύτερες εκλογές, συνέχισαν να λένε ψέματα και τώρα ετοιμάζονται για τοcolpogroso. Την υπέρτατη κοροϊδία ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια, να κάνουμε υπομονή, έρχεται η ανάπτυξη και άλλες τέτοιες μπαρούφες.

Ο μόνος τρόπος να ξεχαστεί ο κόσμος και να πάψει να λέει ψεύτη τον Τσίπρα είναι απλά να στραφεί το ενδιαφέρον και να αθωωθεί ένας άλλος μεγάλος ψεύτης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στο ερώτημα λοιπόν αν ήταν ψεύτης η απάντηση είναι ξεκάθαρα «ναι, ψεύτης με περικεφαλαία». Μεγάλος ηγέτης ο Ανδρέας αλλά λαοπλάνος, αριβίστας, εξουσιομανής. Και κυρίως, άξιος χειριστής της γλώσσας του ψέματος κι όχι της αλήθειας. Ό,τι είναι δηλαδή ο Τσίπρας σήμερα, εκτός από το «μεγάλος ηγέτης». Ένας ξεδιάντροπος ψεύτης που αραδιάζει αριστερές μπαρούφες με μεγάλη ευκολία και χωρίς να έχει συναίσθηση της κοινωνίας αλλά και της ζημιάς που κάνει.

Ο ελληνικός λαός εθίστηκε στους ψεύτικους παράδεισους στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ και ολίγον καραμανλική δεξιά ήταν αρκετά για να ποτιστεί το ελληνικόDNAμε το ψέμα, την υπερβολή, την πλάνη. Κάθε φορά που ένας πολιτικός τολμούσε να πει την αλήθεια τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μπορεί να ήταν ό,τι ήταν αλλά ψέματα δεν είπε και το πλήρωσε. Ο Σαμαράς δεν ήταν ψεύτης, περιέγραψε την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όπως ήταν και το πλήρωσε ακριβά. Κι άλλοι χάθηκαν στην πολιτική επειδή τόλμησαν να πουν αλήθειες. Ο Σπράος με το ασφαλιστικό, ο Γιαννίτσης, ο Μάνος, ο Αλέκος Παπαδόπουλος και τόσοι άλλοι που είπαν αλήθειες δεν υπάρχουν πια.

Δεν έχει νόημα να συμβάλουμε κι εμείς σε μια συζήτηση που θα ξεκινήσει για το ποια ήταν η προσφορά του Ανδρέα στην Ελλάδα. Έχει όμως σημασία να δούμε αν τελικά η Ελλάδα χρειάζεται τέτοιους πολιτικούς, δηλαδή ψεύτες και λαοπλάνους, ή χρειάζεται πολιτικούς που θα έχουν κοχόνες για να πουν την αλήθεια και να προχωρήσουν σε τομές.

Ο Τσίπρας, με τη ρετσινιά του μεγαλύτερου ψεύτη, πιο μεγάλου κι από τον Ανδρέα, απλά πόνταρε στον εθισμό του ελληνικού λαού στην κοροϊδία. Όμως, ο λαός λέει «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Κάποια στιγμή και ο κόσμος καταλαβαίνει ότι έτσι δεν πάει μπροστά η χώρα και τιμωρεί τους ψεύτες.

Δεν ξέρουμε αν επιβραβεύει όσους λένε αλήθεια, όμως, είναι σίγουρο ότι οι Μαυρογιαλούροι δεν έχουν θέση στην Ελλάδα.

Διαβάστε περισσότερα