Η πολιτική εμπάθεια ως «φρούτο» διαχρονικό, μέχρι των ημερών του «Ρασπούτιν»...

''Η ελληνική ιστορία'', είχε πει ο σπουδαίος Οξφορδιανός ιστορικός του περασμένου αιώνα Τόινμπι Αρνόλντ, ''περιέχει σελίδες άφθαστης δόξας και μεγαλείου, αλλά και σελίδες καταισχύνης και θλιβερότατης κατάπτωσης. Η πολιτική τύφλωση και η απέραντη εμπάθεια έχουν πάντοτε οδηγήσει την Ελλάδα σε εθνικές καταστροφές''.

Μετεωρίζομαι νοερά ανάμεσα στις χρονικές περιόδους εμπάθειας, που καταγράφηκαν ιστορικά ως οι σκληρότερες αντιπαραθέσεις που έλαβαν χώρα στην πολιτική αρένα της χώρας μας απ' τις αρχές του περασμένου αιώνα

Η πρώτη, που αποτελεί την πιο εμπαθή περίοδο καταισχύνης της πολιτικής μας ζωής, είναι αυτή των αρχών του περασμένου αιώνα μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών. Εκείνη η περίοδος ήταν, πράγματι, το πιο θλιβερό δείγμα χρεωκοπίας του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, γιατί την αντιπροσώπευαν οι συκοφαντίες, τα μίση, τα κομματικά πάθη, οι ασχήμιες, ο κιτρινισμός, η διαίρεση μεταξύ πριγκιπικών και βενιζελικών σε βαθμό αχαρακτήριστο, μέχρι φυσικής εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων.

Η δεύτερη εποχή πολιτικού ζόφου, που έζησα η ίδια και τη θυμάμαι με απέχθεια, είναι η εποχή της βασιλείας του ΠΑΣΟΚ, 1981 και βάλε... Μέχρι να πάρει την εξουσία η ΝΔ, η ατμόσφαιρα ήταν μονίμως ηλεκτρισμένη και έμπλεη από πολιτική εμπάθεια (με αποκορύφωνα τον χαρακτηρισμό ''Εφιάλτης'' που απέδωσε ο Ανδρέας στον Μητσοτάκη το 1984, λόγω της Αποστασίας του το 1965).

Ήταν μια ατμόσφαιρα γεμάτη από πασοκική ''μαγκιά'', από ένα ανελέητοbullingστον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και ''σκληρό ροκ'' διαρκείας σε βάρος του (οχτώ χρόνια δημοσιογραφικού ''ξύλου'' με συγχορδία την αυριανιστική αλητεία τωνfakeφωτογραφιών του αείμνηστου επιτίμου Προέδρου της ΝΔ με τους ''Ναζί'' και άλλα ευτράπελα μέσα στην τραγικότητά τους...).

Τα ''πολιτικά πιστόλια'' του Παπανδρέου, οι περίφημοι ''πρασινοφρουροί'' έδιναν τότε τα ρέστα τους μαζί με την ''Αυριανή'' και τους μιντιακούς ακολούθους της. Οι προσωπικές επιθέσεις ήταν στις μεγάλες τους δόξες, όπως και η ''λάσπη στον ανεμιστήρα'', που καθιερώθηκε τότε σαν πολιτικός όρος, μέχρι...

Μέχρι που ήρθε η περιπέτεια υγείας του Ανδρέα στο Χέρφιλντ, η υπόθεση Κοσκωτά και η μετά τριετίας επάνοδος του ''Λάζαρου'' της πολιτικής Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία. Μια νέα περίοδος πολιτικής εμπάθειας, κομματικού αυτοματισμού και οξύτατων αντιπαραθέσεων εντός και εκτός Βουλής άρχιζε.

Μια περίοδος όπου το ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε και πάλι μοιράζοντας διορισμούς ημετέρων και ισοπεδώνοντας την πολιτική ζωή προς τα κάτω, αντί να την εξισώσει προς τα πάνω. Τότε, θυμάμαι, έδιναν τα ρέστα τους οι κυβερνητικοί ''διανοούμενοι'', που - κατά τα άλλα- έβριζαν και απειλούσαν ως καραγωγείς έμφορτοι από μισαλλοδοξία και διάθεση αντεκδίκησης για το ''βρώμικο '89''...

Αλλά ''τα πάντα ρει'', ευτυχώς ή δυστυχώς, και στην πολιτική μας ζωή, Έτσι φτάσαμε στα σημερινά τα... χειρότερα, τη ''φημολογούμενη χρηματοδότηση υψηλά ισταμένων πολιτικών από την πολυεθνική φαρμακοβιομηχανίαNovartis'', που αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι ότι ήταν σκευωρία στο πολιτικό σκέλος της.

Η δικογραφία, που είχε φτάσει στη Βουλή στις 6 Φεβρουαρίου του 2018, υπολόγιζε τη ζημιά του δημοσίου από το σκάνδαλο σε 3 δισ. ευρώ και ενέπλεκε (πέρα από τα κυκλώματα των επίορκων γιατρών που όντως αποδείχθηκαν εμπλεκόμενοι στο θέμα της διαφθοράς στην Υγεία) δύο πρώην πρωθυπουργούς, τον Αντώνη Σαμαρά και τον Παναγιώτη Πικραμμένο, καθώς και τους πρώην υπουργούς Γιάννη Στουρνάρα, Δημήτρη Αβραμόπουλο, Άδωνι Γεωργιάδη, Ευάγγελο Βενιζελο, Ανδρέα Λυκουρέντζο, Μάριο Σαλμά, Ανδρέα Λοβέρδο και Γιώργο Κουτρουμάνη.

Ωστόσο, μετά από δικαστική έρευνα, η εκδοχή της πολιτικής σκευωρίας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε σκοπό - κατά κύριο λόγο - να πλήξει τον Αντώνη Σαμαρά, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά δικαιώνοντας τον ίδιο και την ΝΔ. Ήδη από τις 6 Αυγούστου του τρέχοντος έτους βρίσκεται στο αρχείο, η δικογραφία που τον αφορά, μετά από εκείνες του Παναγιώτη Πικραμένου, του Ευάγγελου Βενιζέλου, του Ανδρέα Λυκουρέντζου, του Γιώργου Κουτρουμάνη και του Μάριου Σαλμά.

Οι ισχυρισμοί των προστατευόμενων ''μαρτύρων'' εναντίον του π. πρωθυπουργού όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκαν από τις καταθέσεις τους, αλλά οι ίδιοι βρέθηκαν έκθετοι τελικά για ''κατασκευή'' πλαστών στοιχείων και αναξιοπιστία. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει υποβάλει ήδη μηνύσεις εναντίον τους και περιμένει τα αποτελέσματα της έρευνας για να δει ποιοι κρύβονταν πίσω απ' την σκευωρία.

Η υπόθεση παραμένει ανοιχτή, γιατί εκκρεμεί η εξέταση των καταγγελιών που αφορούν τον Άδωνι Γεωργιάδη, Δημήτρη Αβραμόπουλο και τον Ανδρέα Λοβέρδο.

Ωστόσο όλα κατατείνουν στην αθώωση των κατηγορούμενων πολιτικών και την ανάδειξη του κορυφαίου ερωτήματος ως δυσεπίλυτου γρίφου, με κορυφαίο διώκτη τους, τον τ. δικαστικό,υπουργό Δικαιοσύνης της υπηρεσιακής κυβέρνησης Βασιλικής Θάνου και Αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης επί ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, γνωστό ως ''Ρασπούτιν'', αν και ο ίδιος έχει απορρίψει πρόσφατα αυτόν τον χαρακτηρισμό που του απέδωσε στο παρελθόν η τέως εισαγγελέας Διαφθοράς, Ελένη Ράικου.

- Γιατί όλα αυτά; Γιατί ο π. διοικητής της ΕΥΠ (στην τελευταία κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή) έφτασε στο σημείο να καταδιώκει σαν Ιαβέρης και να σχεδιάζει εν κρυπτώ, λυσσαλέα και συνομωσιολογικά - ως άλλος ''Ρασπούτιν'' - τον ομοϊδεάτη του π. πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά; ‟

” Ποιο ήταν το κίνητρό του, όταν αποφάσισε να εμπλέξει έναν Νεοδημοκράτη πρωθυπουργό και να τον αντιμετωπίσει ως κομματικό του αντίπαλο; Ενήργησε αυτοβούλως ή όχι; Έχει προσωπικά προηγούμενα μαζί του, που δεν έχουν αποκαλυφθεί;

” Και, αν ''ναι'', πόσο σοβαρά είναι αυτά, ώστε να τον κάνουν να στραφεί εναντίον της παράταξής του χωρίς τον φόβο διατάραξης της σχέσης του με τον ανιψιό του ιδρυτή της, του οποίου την εμπιστοσύνη εξακολουθεί να απολαμβάνει; ‟

” Έπειτα, αν υποθέσουμε ότι έχει υποστεί βλάβη απ' τον Σαμαρά σε πολιτικό, προσωπικό, κομματικό ή επαγγελματικό επίπεδο, πώς εξηγείται η εχθρική του στάση και διάθεση να διαπομπεύσει και τον π.υπηρεσιακό πρωθυπουργό (2012) Παναγιώτη Πικραμμένο, ο οποίος δέχτηκε ταραγμένος τα βέλη της πολιτικής του εμπάθειας;

Τα ερωτήματα είναι πολλά, για να αρχίσω να τα αραδιάζω ένα προς ένα, όπως είναι πολλά και τα κοινά μυστικά που διαμόρφωσαν επί τέσσερα χρόνια μια διάχυτη στον αέρα ατμόσφαιρα συνεργασίας Καραμανλικών στελεχών με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, υπό την σιωπηρή συγκατάνευση του π. πρωθυπουργού και με την αστεία δικαιολογία ότι το έκαναν'' για να μην πέσει η χώρα στα διεθνή βράχια'' λόγω της απειρίας αυτών που μας κυβερνούσαν.

Έτσι έγινε Πρόεδρος Δημοκρατίας ο Προκόπης Παυλόπουλος, , Αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη η Κατερίνα Παπακώστα, ενώ άλλοι πολιτικοί παράγοντες που ανήκαν στον ''κύκλο'' του Κώστα Καραμανλή βρέθηκαν να εκθειάζουν τον Τσίπρα...

Λίγο πριν απ' τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, βέβαια, όλα αυτά διασκεδάστηκαν με δηλώσεις υποστηρικτικές προς την ΝΔ και τον αρχηγό της, με την ομιλία του π. πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη και την παρουσία του στην τελευταία ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ, στο πλαίσιο της ''οφθαλμαπάτης'' που προσπαθούσε να διαψεύσει την πραγματικότητα την οποία ζούσαν τα τέσσερα τελευταία χρόνια οι πολίτες.

Μήνες μετά μου φαίνονται τόσο εξωφρενικά όλα τα του πολιτικού ''σκανδάλου''Novartis(που δημοσιοποίησε με τον πιο επίσημο τρόπο ο ''Ρασπούτιν'' της κυβέρνησης Τσίπρα), ώστε δεν έχει καταλαγιάσει ακόμα ο θυμός μέσα μου, όταν μπαίνω στη θέση των αδίκως δυσφημισθέντων.

Τη στιγμή μάλιστα που χανόταν πολύτιμος χρόνος ελέγχου λόγω βραδυπορίας της έρευνας για τις σχέσεις τηςNovartisμε τους πραγματικούς ενόχους γιατρούς και διοικητές δημοσίων οργανισμών, οι οποίοι έβλαψαν τα δημόσια ταμεία κατά δισεκατομμύρια ευρώ, όπως και την υγεία χιλιάδων πολιτών που έπαιρναν αχρείαστα φάρμακα επί χρόνια...

Προπάντων όμως θυμώνω όταν φέρνω στον νου μου το μίσος και την εμπάθεια που έδειξαν οι πρώην κυβερνώντες και οι δεξιοί υποτακτικοί τους στο πρόσωπο του π. πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Η πεποίθηση ότι, κατόπιν πολιτικής εντολής, τρεις εισαγγελείς συμπεριφέρθηκαν απέναντί του σαν να είχαν να κάνουν με κακοποιό διατάζοντας το άνοιγμα της θυρίδας της συζύγου του και του αδελφού του, εν τη απουσία τους στο εξωτερικό, μου προκαλεί αποστροφή για την κατάντια της κοινοβουλευτικής μας εκπροσώπησης.

Γι' αυτό περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία την δικαστική ολοκλήρωση της υπόθεσης, για να βγάλω τα τελικά συμπεράσματά μου, που ήδη τείνουν να συγκλίνουν με την τεκμηριωμένη άποψη του Βαγγέλη Βενιζέλου, που συνοψίζεται στο συμπέρασμά του:

- 'Όλη η σκευωρίαNovartisήταν ουσιαστικά μια πολιτική σκευωρία που αγγίζει τα όρια της εσχάτης προδοσίας...

Με τα δεδομένα αυτά, βρίσκομαι σε αναμονή για τρία ζητούμενα:

1. Για να διαπιστώσω τον βαθμό εμπάθειας και σήψης του πολιτικού μας συστήματος

2. Για να δω, αν θα τιμωρηθούν οι συκοφάντες πολιτικοί τύπου ''Ρασπούτιν'', που μιλούσαν για ''το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους'' και...

3. Για να διαπιστώσω αν η ελληνική δικαιοσύνη είναι όντως αδέκαστη και αποφασισμένη να τιμωρήσει τους ''προστατευμένους μάρτυρες'' (οι οποίοι τυχαίνει να είναι ίδιοι σε Ελλάδα και ΗΠΑ). που ενήργησαν κατά παραγγελία των πολιτικών ''προστατών'' τους, για να στήσουν από κοινού την μεγαλύτερη πλεκτάνη της Μεταπολίτευσης, η οποία περιελάμβανε για το φιλοθεάμον κοινό και ... τροχήλατες βαλίτσες με λεφτά που μπαινόβγαιναν στο Μέγαρο Μαξίμου επί πρωθυπουργίας του δικαιωμένου παντοιοτρόπως Αντώνη Σαμαρά...

''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)

Διαβάστε περισσότερα