Η κρατικοδίαιτη διαπλοκή τρέμει για την επόμενη ημέρα

Έχουμε γράψει και άλλες φορές για το σχέδιο του Γιώργου Παπανδρέου να διαμορφώσει ένα πολιτικό, οικονομικό, επιχειρηματικό και κοινωνικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, χωρίς δημόσια κριτική, μηχανισμούς ελέγχου, λαϊκής έκφρασης και κοινωνικής παρέμβασης, που θα τον βοηθά να περνά τις επιλογές του. Είναι γνωστή εξάλλου η αντιπάθειά του προς ορισμένους μεγαλοεκδότες που επιμένουν να στηρίζουν τους εσωκομματικούς αντιπάλους του.Έχουμε επίσης γράψει επανειλημμένως για τα δωράκια που κάνει τον τελευταίο καιρό στους εκπροσώπους της … παραδοσιακής διαπλοκής για δύο λόγους: και για να εξασφαλίσει στήριξη αυτές τις δύσκολες ημέρες, αλλά και για να τους  χρυσώσει το χάπι. Επειδή όπως και ο πατέρας του, στο τέλος της πολιτικής διαδρομής του, έτσι τώρα και ο Γιώργος επιχειρεί να αναδιατάξει προς όφελός του τις σχέσεις και συμμαχίες με τα πολύ μεγάλα συμφέροντα.Το αποτέλεσμα είναι αφενός να δημιουργεί την αίσθηση ότι ευνοεί τον όμιλο Λάτση (βλ. Δ.Σ. του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων) και αφετέρου να αυξάνει την ανησυχία στις τάξεις των παραδοσιακών τζακιών της χώρας, των γνωστών  μεγαλοεπιχειρηματιών που τόσα χρόνια έπαιρναν τις δουλειές με αδιαφανείς διαδικασίες και λυμαίνονταν το δημόσιο χρήμα. Εργολάβοι, εθνικοί προμηθευτές, τραπεζίτες, επιχειρηματίες κρατικοδίαιτοι από όλο το φάσμα της οικονομίας έχουν αρχίσει να τρέμουν στο φόβο μήπως τα επόμενα χρόνια χάσουν το πάρτι που θα γίνει. Δημόσια έργα, ακίνητα, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, τυχερά παιχνίδια θα βρεθούν στο προσκήνιο μέσω του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Όμως, κάποιες φήμες ότι η μοιρασιά θα γίνει σε νέους παίκτες και το γεγονός ότι οι ελληνικές εταιρείες έχουν φάει χοντρή χρηματιστηριακή σφαλιάρα, έχει προκαλέσει πανικό στους γνωστούς – αγνώστους της παλαιάς διαπλοκής.Κατ’ αρχάς φοβούνται μήπως μείνουν στην απέξω στο μοίρασμα καθώς τώρα δεν ελέγχουν το παιχνίδι. Με την τρόικα να κάνει κουμάντο και τη Γερμανία στο προσκήνιο και το παρασκήνιο κανένας δεν είναι σίγουρος για τίποτε.Επίσης, οι αποτιμήσεις τους στο χρηματιστηριακό ταμπλό είναι τόσο χαμηλές που ένας μεγάλος επενδυτής από το εξωτερικό να έλθει θα αγοράσει τα πάντα. Για σκεφτείτε μόνο ότι με καμιά 10αριά δις ευρώ αγοράζεις όλες τις τράπεζες.Σκεφτείτε επίσης, πόσο μικροί και αδύναμοι αισθάνονται οι παραδοσιακοί επιχειρηματίες απέναντι στους κολοσσούς της Ευρώπης κι όχι μόνο οι οποίοι διαθέτουν ρευστό και περιμένουν να σκάσουν οι ευκαιρίες.Δείτε ακόμη πώς διοχετεύονται πληροφορίες για ενδιαφέρον από Γερμανούς, Κινέζους, Αμερικανούς και κάθε λογής επενδυτές. Σε μια χώρα που ξεπουλάει τα πάντα μπιρ παρά προκειμένου να ξεχρεώσει, οι ευκαιρίες είναι πολλές. Και μάλιστα σε πολύ χαμηλές τιμές.Αν έλθουν λοιπόν όλοι αυτοί και αγοράσουν αεροδρόμια, λιμάνια, καζίνο, την Αττική οδό, άλλους αυτοκινητόδρομους, ακίνητα, το Ελληνικό κ.λπ. πώς θα αντιδράσουν όλοι αυτοί που είχαν προνομιακή αντιμετώπιση τόσα χρόνια;Αυτός ο πανικός μπροστά στο άγνωστο έχει προκαλέσει νευρική κρίση, πρώτα στις τράπεζες, μετά στους εργολάβους και έπειτα στην ενέργεια κα