Η Κεντροδεξιά θα σώσει και πάλι την Πατρίδα

Πως περιγράφεται η πολιτική κατάσταση αυτήν την στιγμή;

Ένας Αντώνης Σαμαράς να κερδίζει την μία μετά την άλλη τις πολιτικές παρτίδες, να είναι ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής, αλλά την ίδια στιγμή να τρέμει στην ιδέα της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής σταθερότητας και αξιοπιστίας του … κυρ Φώτη, ο οποίος αφού έφαγε τον γάιδαρο των δισεκατομμυρίων μέτρων κόντεψε να ρίξει την κυβέρνησή του επειδή κόλλησε στο … επίδομα

Βέβαια υπάρχουν κι εκείνοι που επιμένουν ότι το υπόλοιπο του ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον κ. Βενιζέλο και η ΔΗΜΑΡ δεν εκφράζουν κοινωνικές πραγματικότητες, αλλά κυρίως διαπλεκόμενες δυνάμεις, που με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να αναχαιτίσουν και να ποδηγετήσουν τη νέα μεταπολίτευση που συμβαίνει ήδη μπρος στα μάτια μας. Εξ ού και η ευνοϊκή στάση μέχρι στιγμής αυτών των ίδιων διαπλεκόμενων δυνάμεων στα εκπορευόμενα εκ Μαξίμου σενάρια για μια νέα “μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη”, της οποίας όμως μόνο την … “κορυφή” έχουμε δει μέχρι σήμερα και όχι την  “βάση”.

Κατανοούμε τις ανάγκες τους. Το πολιτικό σύστημα που η διαπλοκή δημιούργησε από εποχής Ανδρέα Παπανδρέου και μετά  (Λαμπράκης-Μπόμπολας- Τεγόπουλος) εξατμίζεται καθημερινά. Πνέει τα λοίσθια. Κόμματα, βουλευτές, πολιτευτές, στελέχη, οπαδοί, αφού αφήσουν έναν τελευταίο συριγμό ανακούφισης, γίνονται διάφανοι, αλλάζουν χρώματα, ιδέες, απόψεις, δηλώσεις και σαν τα μόρια του νερού εξαϋλώνονται και χάνονται από το πολιτικό προσκήνιο.

Αυτό το πολιτικό κενό, που μορφοποιείται κάθε μέρα όλο και περισσότερο σε βαρύ, αδιαπέραστο και υπόκωφα σιωπηλό πέπλο ομίχλης, σκεπάζει με την ύπουλη σκιά του την ελληνική κοινωνία, παραλύοντας κάθε αντίδραση, αποτρέποντας κάθε διαμαρτυρία, εξοβελίζοντας κάθε διάθεση αντίστασης, εμποδίζοντας κάθε κίνηση, καταπίνοντας τις φωνές της λογικής, αφήνοντας σπαραχτικά αναπάντητη κάθε απορία, κρύβοντας το αυτονόητο, εξαφανίζοντας ολοκληρωτικά το προφανές.

Μόνη ελπίδα μας ένα πολιτικό τσουνάμι που θα διαλύσει όλον αυτό τον ζόφο και θα προετοιμάσει το στερέωμα για το καινούριο. Μια πολιτική καταιγίδα αποτελούμενη από νέα, ικανά, καθαρά, πολύχρωμα πολιτικά «μόρια», που θα μας υποσχεθεί καλύτερες μέρες, και νύχτες χωρίς εφιάλτες, ανάπηρους δράκους και μεσόκοπες μάγισσες.

Αυτός θα είναι και πάλι ο ιστορικός ρόλος της Κεντροδεξιάς.  Της παράταξης που αποκατέστησε τη Δημοκρατία το 1974, που μας έβαλε στην ΕΟΚ το 1979, που εκσυγχρόνισε κι εκβιομηχάνισε την Ελλάδα, της μόνης παράταξης που στέκεται σήμερα όρθια μπροστά την λαίλαπα των δραχμολάγνων.

Το ΠΑΣΟΚ διαλύεται και πολύ γουστάρω να βλέπω πρώην κορυφαία στελέχη του να παρακαλάνε τον Σαμαρά να τους σώσει στην γαλάζια κολυμβήθρα του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών μόνο ως όχημα πίεσης και εκβιασμού του Σαμαρά μπορεί να λειτουργήσει, ας μην έχουν αυταπάτες οι συμπαθείς οπαδοί του. Αν δεν το έχουν ακόμα καταλάβει μπορούν από σήμερα να αρχίσουν να διαβάζουν ΒΗΜΑ, ΕΘΝΟΣ και ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή μόνο ως παρά φύσιν εξαμβλώματα του