Η δημοκρατία στην Αμερική του Κόμματος του Τσαγιού

Ο καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, J. Bradford DeLong, ανατρέχει στη φιλοσοφία του Τοκβίλ για να σχολιάσει τις απόψεις του ακροδεξιού κόμματος

Όταν ο γάλλος πολιτικός και ηθικός φιλόσοφος Αλέξις ντε Τοκβίλ δημοσίευσε τον πρώτο τόμο της Δημοκρατίας του στην Αμερική το 1835, το έκανε επειδή πίστευε ότι η Γαλλία είχε σοβαρό πρόβλημα και θα μπορούσε να μάθει πολλά από την Αμερική. Έτσι, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί τι θα είχε γίνει με το Συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων

στην Τάμπα της Φλόριντα. Για τον Τοκβίλ, η αρπαγή της κεντρικής εξουσίας από τους απόλυτους Βουρβόνες μονάρχες, που ακολούθησε την Γαλλική Επανάσταση και την Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα, είχε καταστρέψει το καλό, αντικαθιστώντας το με το κακό στη νεο-φεουδαρχική τάξη της Γαλλίας. Δεκαετίες αργότερα, η νέα τάξη πραγμάτων ήταν ακόμη ρευστή.

Στην φαντασία του Τοκβίλ, τουλάχιστον, όσοι υπόκεινταν στην παλαιά τάξη μπορούσαν να προστατεύουν ιδιαίτερα τις ελευθερίες τους και να ζηλεύουν τη σφαίρα της ανεξαρτησίας τους. Κατανοούσαν ότι είχαν ενταχθεί σε ένα πλέγμα υποχρεώσεων, εξουσιών, ευθυνών και προνομίων που ήταν τόσο μεγάλο όσο η ίδια η Γαλλία. Ανάμεσα στους Γάλλους του 1835, ωστόσο, «η διδασκαλία της ιδιοτέλειας»  είχε παράγει «εγωισμό … που δεν ήταν λιγότερο τυφλός». Έχοντας «κατέστρεψε την αριστοκρατία», οι Γάλλοι είχαν «την τάση να ερευνούν τα ερείπιά της με αυταρέσκεια».

Στην άρρωστη» Γαλλία του 1835, ο Τοκβίλ αντιπαρέθεσε την υγιή Αμερική, όπου η  προσκόλληση στην ιδέα πως οι άνθρωποι θα πρέπει να επιδιώξουν την ιδιοτέλεια δεν ήταν λιγότερο ισχυρή, αλλά ήταν διαφορετική. Η διαφορά, σκέφτηκε, ήταν ότι οι Αμερικανοί κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να ευδοκιμήσουν εάν δεν συνέβαινε το ίδιο και με τους γείτονές τους. Έτσι, οι Αμερικανοί επιδίωκαν το ατομικό τους συμφέρον, αλλά με έναν τρόπο που ήταν «σωστά κατανοητός».

Ο Τοκβίλ σημείωσε ότι «οι Αμερικανοί λατρεύουν να εξηγούν …πώς η συνεχής αυτοεκτίμησή τους τούς προτρέπει να βοηθούν ο ένας τον άλλον και τους προδιαθέτει να θυσιάσουν ευχάριστα ένα μέρος του χρόνου και της περιουσίας τους στη γενική ευημερία». Οι Γάλλοι, αντίθετα, αντιμετωπίζουν ένα μέλλον στο οποίο «είναι δύσκολο να προβλεφθεί σε τι στάδια ηλίθιας υπερβολής μπορεί να τους οδηγήσει ο εγωισμός τους» και «σε τι ντροπή και αθλιότητα θα βυθίζονταν, καθώς φοβούνται ότι θα πρέπει να θυσιάσουν κάτι από τη δική τους ευημερία για την ευημερία των συμπολιτών τους». Για τον Τοκβίλ, η ασθένεια της Γαλλίας το 1835 προήλθε από την κληρονομιά των Βουρβόνων, μιας εκ των άνω διακυβέρνησης εντολών και ελέγχου, ενώ η υγεία της Αμερικής συνίστατο στην εκ της βάσης προς τα πάνω, λαϊκή-δημοκρατική κυβέρνηση.

Δώστε στην τοπική κοινότητα αρκετό έλεγχο επί των υποθέσεών της, υποστήριξε ο Τοκβίλ και ένα «θα διαπιστώσετε με μια ματιά … τη στενή σχέση που ενώνει το ιδιωτικό με το γενικό συμφέρον». Ήταν «η τοπική ελευθερία που οδηγεί έναν μεγάλο αριθμό πολιτών στο να εκτιμήσουν την αγάπη των γειτόνων τους και των συγγενών τους, να φέρνει δια