Η δαιμονοποίηση των αγορών και η Αριστερά

Κάπου βαθιά εκεί στα άδυτα του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς κυριαρχεί η άποψη ότι οι σκοτεινές αγορές απεργάζονται τον αφανισμό του έθνους μας.  Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε άλλη επιλογή προκειμένου να δικαιολογήσει την παταγώδη αποτυχία της οικονομικής πολιτικής, που με πείσμα εφαρμόζει τα τελευταία δύο χρόνια.  Η Αριστερά από την άλλη πλευρά έχει βρει προνομιακό πεδίο προκειμένου να αποδείξει ότι ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός, όχι μόνο δεν έσβησε κάτω από τα ερείπια

του Βερολινέζικου τείχους, αλλά όπου να’ ναι θα νεκραναστηθεί και θα ξυπνήσουμε κάποια στιγμή στην Αθήνα με Οδηγητή, Κόμμα, κλαδική και συνεταιρισμούς.

Σύμφωνα με τις δοξασίες τους, σε κάποια πολυτελή γραφεία του Μανχάταν και του Σίτυ, κάτι περίεργοι γραβατωμένοι τύποι με γαμψή μύτη, συνωμοτούν εναντίων των έντιμων και άσπιλων πολιτικών μας και δίνουν διαταγές σε στρατιές από traders και golden boys να εφαρμόσουν τις κακόβουλες αποφάσεις τους.  Είναι αυτοί που δίνουν εντολή στη Μαρίκα να αποσύρει τις καταθέσεις της, να παγώσει τις πληρωμές του στεγαστικού της, να γράψει εκεί που ξέρει το χαράτσι, να αλλάξει τον καυστήρα του καλοριφέρ και να παραδώσει τις πινακίδες από το σαράβαλο.

Αν υπήρχε περίπτωση να ισχύει κάτι τέτοιο, θα είχαμε ξεμπερδέψει με την κρίση από τον πρώτο μήνα.  Η ΕΥΠ θα εντόπιζε τα σκοτεινά γραφεία και ένας σύγχρονος Σαμουήλ θα τίναζε την Fitch στον αέρα.  Ο Σόρος θα έπεφτε νεκρός σε ένα χαντάκι του Μπρονξ και η θωρακισμένη οικονομία μας θα συνέχιζε ανενόχλητη το θαύμα της.

Ποια Ελλάδα ονειρεύονται;

Έχοντας εργαστεί για κάποιο διάστημα στα Τίρανα, κατέφυγα στον Ισμαήλ Κανταρέ, μια χαρισματική πένα της γειτονικής χώρας, προκειμένου να συμφιλιωθώ με την κουλτούρα των ανθρώπων της.  Ο Κανταρέ, εκτός από μια περίτεχνη γραφή, έχει και μια ενοχλητική συνήθεια, να περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τις συνήθειες και τις πρακτικές του κομουνιστικού καθεστώτος.

Περιγράφει χωρίς ακρότητες το οικονομικό θαύμα (η Αλβανία είχε μηδενικό εξωτερικό χρέος), την επάρκεια σε τρόφιμα (άσχετα αν το κρέας ήταν σπάνιο), τη μηδενική ανεργία και γενικότερα τη στιβαρή ιεραρχία ενός καθεστώτος που πάσχιζε να διατηρηθεί στα προνόμιά του, βυθίζοντας έναν ολόκληρο λαό στο σκοτάδι, υπό το άγρυπνο βλέμμα του χαφιέ της γειτονιάς και υπό τον διαρκή φόβο του εκτοπισμού.

Ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες ώρες, θα παραμείνω αμετανόητος λάτρης της ελεύθερης αγοράς.  Γιατί ακόμα και αυτές τις ώρες μου δίνεται η δυνατότητα να παλέψω ελεύθερος για το μεροκάματό μου, να σκεφτώ και να υλοποιήσω μια νέα ιδέα, ή να την κοπανήσω μόνο με το διαβατήριό μου στο εξωτερικό και να δοκιμάσω εκεί.  Χωρίς την άδεια του Κόμματος.  Ή εναλλακτικά ξεχαρμανιάζω χώνοντας  νυχθημερόν στο Βενιζέλο, χωρίς το φόβο να ξυπνήσω μια μέρα στα ορυχεία.

Σίγουρα δεν είναι αυτό που ονειρεύτηκα για την πατρίδα μου, αλλά δεν είναι παρά μόνο μια κακή στιγμή, μια δύσκολη συγκυρία που την τύχη της σπατάλησαν άβουλοι και ανεύθυνοι πολιτικοί, χωρίς έμπνευση και αγάπη για τον τόπο τους.  Είμαι απολύτως βέβαιος ότι τα πράγματα θα αλλά