Για την δραχμή θα αποφασίσουν ο Βενιζέλος, με τον Παπαδήμο και τον Καρατζαφέρη;

 (Ράπανος, δραχμές και καφετζούδες)

Ξαφνικά γεμίσαμε πρωτοχρονιάτικα σενάρια επιστροφής στην δραχμή.

Βγήκε και ο κ. Ράπανος της Εθνικής και έκανε βαρυσήμαντες δηλώσεις επί του θέματος.  Ζήλεψε και αυτός την ορμή του Καρατζαφέρη και είπε να βάλει το χεράκι του μπας και σωθεί η χώρα. Τώρα τελευταία οι σωτήρες πληθαίνουν και ανησυχώ.  Μού ‘ρχεται στο μυαλό η ατάκα από το την περιπέτεια του Αστερίξ ‘’η γαλέρα

του Οβελίξ’’, όπου οι ταλαίπωροι καρπαζωμένοι λεγεωνάριοι είναι παραταγμένοι και δέχονται την επίσκεψη υψηλού αξιωματούχου.  Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

-        Κι’ άλλος ξενέρωτος από τη Ρώμη.

-        Ναι, και με τέτοια φάτσα, σίγουρα θα έχουμε μπελάδες

Βέβαια δεν κατηγορώ τον κ. Ράπανο.  Ο κ. Ράπανος έχει ένα μαγαζάκι που σε κανένα μήνα βαράει κανόνι και προσπαθεί να το σώσει.  Καλά κάνει, ο καθένας το ίδιο θα έκανε στη θέση του.  Είναι νομοτελειακό.  Ένστικτο αυτοσυντήρησης.  Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς ή ο κάθε δημοσιογραφίσκος που φιλοξενεί δηλώσεις, ανάλογης αξιοπιστίας με εκείνες του φουκαρά του φαναρτζή από την Κρήτη.

Μέσα στο παραλήρημά του, είπε και κάτι που κάθε φορά που το ακούω μου πατάει τον κάλλο.  Ότι, λέει, αν γυρίσουμε στη δραχμή θα γυρίσουμε στο ’50.  Όλοι στο Antinews γνωρίζετε πόσο αντίθετος είμαι στη δραχμή, αλλά όταν ακούω αυτή τη σαχλαμάρα, παίρνω ανάποδες.  Γιατί αν ακολουθήσουμε αυτά που λένε οι Ράπανοι, όχι στο ’50 θα γυρίσουμε, αλλά στο 1800.  Γιατί τουλάχιστον το ’50 είχαμε αξιοπρέπεια και κάποια προοπτική.

Όταν κάνουμε ανάλυση δεν κάνουμε προφητεία, ούτε διαβάζουμε φλιτζάνι.   Αλιεύουμε πληροφορίες από πολλές αντικρουόμενες πηγές, αξιολογούμε, και, με βάση τις γνώσεις μας και την εμπειρία μας, αιτιολογούμε τα πιθανά αποτελέσματα.  Ο κ. Ράπανος μάλλον γύρισε τον πρωινό του καφέ ανάποδα και μετά αποφάσισε να κάνει δηλώσεις.

Γιατί η έξοδος από το ευρώ, δεν είναι δική μας απόφαση, ούτε απόρροια των όποιων θυσιών μας, αυτών που δεν αντέχουμε άλλο να κάνουμε.  Φρόντισε για αυτό ο κ. Παπανδρέου (και οι Ράπανοι σύμβουλοί του) με δύο χαμένα χρόνια.

Η έξοδος από το ευρώ είναι το φυσιολογικό τέλος μιας πορείας που ξεκίνησε στραβά από το 2009 και θα εξηγήσω πώς και γιατί.  Η έξοδος από το ευρώ είναι 100% σίγουρη κατάληξη, εκτός αν συμβεί κάποιο αναπάντεχο γεγονός (έξοδος της Γερμανίας, πόλεμος ή φυσική καταστροφή)ή εκτός αν η Γερμανία αποφασίσει να μας προτείνει να γίνουμε κάτι σαν την Πομερανία του νότου (και εμείς το δεχθούμε).

Οποιοσδήποτε αξιολογούσε στοιχειωδώς τα στοιχεία της οικονομίας τον Μάιο του 2009, μπορούσε με βεβαιότητα να προειδοποιήσει την κυβέρνηση ότι οδεύει στο χάος.  Τότε βέβαια υπήρχε ακόμα χρόνος, χρόνος που είχε να κάνει με το γεγονός ότι η κρίση δεν είχε χτυπήσει την πόρτα της ευρωζώνης συν το γεγονός ότι υπήρχε χρόνος και τρόπος να μειωθεί το έλλειμμα και να περιοριστούν οι δαπάνες.  Ο κ. Καραμανλής προτίμησε να καταθέσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, αλλά στους Έλληνες άρεσε περισσότερο η ιδέα ότι ‘’λεφτά υπάρχουν’’. 

Όταν ο κ. Παπαν