Εξόντωση Μπαγκντάντι: Happy end για την Συρία και τον… Τράμπ

(Ανανεωμένο) Αίφνης, αφού πλέον είχε καταστεί σαφές ότι την Συρία την είχαν κερδίσει οι Ρώσοι, ότι οι Αμερικανοί έπρεπε, κατά τον Ντόναλντ Τράμπ, να αποσυρθούν, δίνοντας πάντως και κάποια ψίχουλα στην Τουρκία, ανακάλυψαν που ήταν κρυμμένος ο Αλ Μπαγκντάντι. Το σύμβολο των τζιχαντιστών, ο ιδρυτής του ISIS. Όπως ήταν αναμενόμενο, αναχώρησε κι αυτός, όπως και ο Μπίν Λάντεν προ ετών, για τον παράδεισο με τις παρθένες. Και βέβαια πήρε όλα τα “μυστικά” μαζί του. Ούτε ποιοι τον “κατασκεύασαν”, ούτε ποιοι τον χρηματοδότησαν θα γίνει

Συμπτώσεις, θα πει κάποιος. Σενάρια συνωμοσίας, άλλος. Το βέβαιον είναι ότι πρόκειται για ένα στημένο παιχνίδι ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες πιστεύουν ότι η κοινή γνώμη θα κατεβάσει αμάσητα τα παραμύθια τους.

Απλά, τώρα ο Τράμπ χρειαζόταν μια “επιτυχία”, τώρα την παρήγγειλε, τώρα έγινε.

Εξάλλου, το Συριακό πλέον έχει κλείσει για τις ΗΠΑ, γι’ αυτό και η Ουάσιγκτον άδειασε μεγαλειωδώς τους Κούρδους, οι Ρώσοι με τον Άσαντ κέρδισαν την παρτίδα, οι Τούρκοι πήραν αυτό που ήθελαν, μια “νεκρή” ζώνη στα σύνορα μεταξύ Τουρκίας και βορειοανατολικής Συρίας, του συριακού Κουρδιστάν, και τέλος ότι ο Τράμπ έχει μπει για τα καλά σε προεκλογική εκστρατεία.

Είναι οφθαλμοφανές ότι μετά την προδοσία, όπως πολλοί χαρακτήρισαν το άδειασμα των Κούρδων από τον Τράμπ, ο Αμερικανός πρόεδρος έπρεπε άμεσα να βρει διέξοδο διαφυγής. Και αυτή ήταν ο Μπαγκντάντι. Ο “σατανάς” που συμβόλιζε όλα τα κακά στη Μέση Ανατολή. Όλα όσα υποτίθεται ότι επέβαλαν στις ΗΠΑ να παραμείνουν στην περιοχή.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που αυτός βγήκε από τη μέση, τα αμερικανικά στρατεύματα δεν έχουν κανέναν λόγο να παραμένουν εκεί. Οι τζιχαντιστές ηττήθηκαν και όλα ωραία και καλά για την υφήλιο. Ε, και αν γεμίσει η Ευρώπη με τζιχαντιστές, ας κόψουν το λαιμό τους οι Ευρωπαίοι να τους βρουν και να τους ξεκάνουν, όπως, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ο Τράμπ. Κανονικό επικοινωνιακό δούλεμα της παγκόσμιας κοινής γνώμης, δηλαδή.

Πίσω από όλα αυτά, βέβαια, διακρίνονται οι παρασκηνιακές συμφωνίες ανάμεσα σε Τράμπ, Πούτιν και Ερντογάν. Ο αμερικανός πρόεδρος, μάλιστα, είχε κάνει μια σειρά από “δωράκια” στον Πούτιν και τον Ερντογάν, που, όπως ο ίδιος έχει πει του τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία. Τώρα είχε έρθει η ώρα για να τους τα ανταποδώσουν.

Βέβαια, το αμερικανικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί και σκέπτεται με το συμπυκνωμένο ιστορικό DNA της υπερδύναμης, μπορεί να κάνει σε αρκετά πράγματα τα στραβά μάτια στον Τράμπ. Ουδέποτε, όμως, θα ξεχάσει ότι, εγκαταλείποντας τους Κούρδους, ο Αμερικανός πρόεδρος κατέστησε διεθνώς αναξιόπιστη την υπερδύναμη των ΗΠΑ εν μια νυκτί.

Ως εκ τούτου, λοιπόν, ο Τράμπ έπρεπε να πάρει κι αυτός τα “δωράκια” του από τον Πούτιν και τον Ερντογάν. Κι’ αυτό δεν ήταν άλλο από τον Μπαγκντάντι. Οι Ρώσοι έκλεισαν τα ραντάρ τους και άφησαν ανοικτό τον εναέριο χώρο της επαρχίας Ιντλίμπ, όπου κρυβόταν ο αρχηγός του ISIS, για να πετάξουν τα ελικόπτερα και να δράσουν οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις. Οι Τούρκοι, οι οποίοι έχουν μεν στρατό επί του εδάφους υπό τον έλεγχό τους την επαρχία Ιντλίμπ, ως ζώνη “αποκλιμάκωσης”, επίσης έκαναν τα στραβά μάτια.

Είτε οι Ρώσοι και οι Τούρκοι ήξεραν που ήταν ο Μπαγκντάντι και τον έδωσαν στους Αμερικανούς στο πιάτο, είτε το γνώριζαν μόνον οι Αμερικανοί και οι Κούρδοι, Μόσχα και Άγκυρα συνέβαλαν στην επιχείρηση, στηρίζοντας εμφανώς τον Τράμπ. Εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι, σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, οι ΗΠΑ ήξεραν εδώ και 3,5 μήνες που κρύβεται ο Μπαγκντάντι.

Ιδιαιτέρως ενδιαφέρον είναι ότι η περιοχή στην επαρχία του Ιντλίμπ, όπου “σκοτώθηκε” ο Μπαγκντάντι, είναι δίπλα στα σύνορα με την Τουρκία. Η, δε, επαρχία Ιντλίμπ είναι, όπως επανειλημμένως έχει καταγγείλει η Δαμασκός, καταφύγιο για τους τζιχανιστές, οργανώσεις προσκείμενες στην Αλ Κάϊντα, και στις ένοπλες οργανώσεις της συριακής αντιπολίτευσης – μαριονέτες της Άγκυρας.

[photo_0]

Η αφήγηση του Τράμπ για την “εξόντωση” του Μπαγκντάντι ήταν πράγματι μια θεατρική παράσταση που απευθυνόταν αποκλειστικά στους Αμερικανούς. Γιατί για τον υπόλοιπο κόσμο, μάλλον μοιάζει με φαιδρό θεατρινισμό. "Φώναζε και έκλαιγε ο Μπαγκντάντι", είπε, δίνοντας έτσι έναν μελοδραματικό τόνο, πλην όμως ηρωϊκό για τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις, οι οποίες, όπως είπε εξόντωναν και συνελάμβαναν τον έναν φρουρό του κατόπιν του άλλου, και έσωζαν τα παιδάκια που ήταν εκεί. Ε, και στο τέλος, όπως είπε, αφού ο Μπαγκντάντι πήγε να διαφύγει μέσα από τα τούνελ, όταν είδε ότι δεν επρόκειτο να τα καταφέρει, ανατινάχτηκε με το γιλέκο που φορούσε.

Τα πιο ενδιαφέροντα, όμως, ήταν άλλα. Όπως ότι η επιχείρηση αυτή έγινε σε συνεργασία με τους Ρώσους, τους Τούρκους, τον Άσαντ, και τους Κούρδους. "Οι Ρώσοι – είπε ο Τράμπ - μας άνοιξαν τον εναέριο χώρο. Δεν ήξεραν γιατί πηγαίναμε εκεί. Αλλά, εμείς τους είπαμε ότι πάμε για κάτι από το οποίο θα μείνουν και αυτοί ευχαριστημένοι. Οι Τούρκοι, επίσης, οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ ήξεραν για τις πτήσεις μας. Δεν μας εμπόδισαν. Θα μπορούσαν να μας πυροβολήσουν, αλλά θα τους απαντούσαμε και θα τους εξοντώναμε. Θα πάθαιναν τα χειρότερα".

Μέχρι και οι Κούρδοι, δια στόματος του αρχηγού του SDF (Συριακές Δυνάμεις Άμυνας), Μαζλούμ Αμπντί, ο οποίος εδώ και πολύ καιρό δεν έχανε την ευκαιρία να φωτογραφίζεται συνεχώς με Αμερικανούς αξιωματικούς, έσπευσαν να διεκδικήσουν κομμάτι της … δόξας. Υποστήριξαν, δε, ότι αυτοί ήταν που έδωσαν πληροφορίες στους Αμερικανούς για τον Μπαγκντάντι και ότι πήραν μέρος στην επιχείρηση. Είναι εντυπωσιακό, αλλά ακόμα και τώρα, μετά τον εξευτελισμό που υπέστησαν, η ηγεσία των Κούρδων της Συρίας εξακολουθεί να τρίβεται σαν σκυλάκι στα πόδια του Τράμπ μήπως εισπράξει κάποιο κόκκαλο.

Κι’ όμως, ο Τράμπ τους πούλησε στον Άσαντ και στην Τουρκία με ποσοστά στην αγορά, δίνοντας ο ίδιος, σε αντίθεση με τις θέσεις του αμερικανικού κατεστημένου, το τελικό πράσινο φως για την τουρκική εισβολή στην βορειονατολική Συρία.

Έτσι, οι Κούρδοι, από τη μια στιγμή που ήταν ο πολυδιαφημισμένος, μοναδικός σύμμαχος των Αμερικανών στον πόλεμο κατά του ISIS, έγιναν εκείνοι που "δεν πολέμησαν μαζί μας στο Νορμανδία" και που εν πάση περιπτώσει "δεν τους είχαμε τάξει ότι θα τους προστατεύουμε στον αιώνα τον άπαντα".

Επίδειξη αναξιοπιστίας από μια υπερδύναμη, η οποία οικοδόμησε την ηγεμονία της, όχι μόνον στη βάση της στρατιωτικής, οικονομικής και τεχνολογικής δύναμής της, αλλά και στο ότι ενέπνεε εμπιστοσύνη στους συμμάχους της.

Αναμφισβήτητα, από μια στιγμή και πέρα το παιχνίδι για την Ουάσιγκτον ήταν χαμένο στη Συρία, και αναζητούσε διέξοδο. Μόνο που ο Τράμπ το έπραξε με τον πλέον άγαρμπο και ασυγχώρητο τρόπο. Τέτοιον που να ξυπνά τραυματικές – για τις ΗΠΑ, και το κατεστημένο της - μνήμες εγκατάλειψης του Βιετνάμ από τους Αμερικανούς.

Και συνεχίζει να το κάνει. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αφού εγκατέλειψε τους Κούρδους, έστειλε αμερικανικές δυνάμεις για να "πιάσουν" τις πετρελαιοπηγές και κοιτάσματα φυσικού αερίου, και κυρίως τους αγωγούς που υπάρχουν, στην ανατολική Συρία, στην περιοχή Ντέϊρ Ερ Ζορ. Κάτι που δείχνει ότι το μόνο που ενδιαφέρει τις ΗΠΑ, είναι ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών. Αλλά κι αυτές, όμως, αργά ή γρήγορα μάλλον θα αναγκαστούν να τις εγκαταλείψουν.

Το σοβαρότερο ερώτημα που μπαίνει πλέον, είναι εάν η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία, σημαίνει ότι αποχωρεί παντελώς η Δύση από τη Μέση Ανατολή. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα επέλθουν σεισμικές αλλαγές στην περιοχή. Εκτός των άλλων, διευρύνονται τα περιθώρια για αυξημένο ρόλο σε περιφερειακές δυνάμεις, όπως, μεταξύ άλλων, στην Τουρκία. Κι’ αυτό, ανεξαρτήτως αν η Τουρκία, όπως απέδειξε και η αποτυχημένη της στρατιωτική εκστρατεία στην βορειανατολική Συρία, μπορεί να παίξει έναν τέτοιο ρόλο ή όχι.

Ιδιαιτέρως σοβαρό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που το Ισραήλ βρίσκεται σε μια φάση, κατά την οποία ουσιαστικά δεν έχει κυβέρνηση.

Διαβάστε περισσότερα